Merhabalar arkadaşlar. Malum dün anneler günüydü bildiğiniz üzere.Annemle olan krizlerimi ve çocukluk travmalarımı konularimi okuyan bilir.Bilmiyorsaniz lütfen anlamadan yargılamayın. Neyse ben anneme hazırlık yaptim bu ozel gun icin tabiki.Her ne yasarsak yasayalim annem benim.Karsiliksiz sevgim var sonucta. Neyse bi arkadasi instagrama fotograf atmis. Kizlarinin hediyelerini ,yazdigi notları paylasmis.Damadinin aldigi hediyeyi bumerang yapmış. Kizlari annelerini paylasmis. Pek çok fotograf var instagramda gune ozel.Bana dedi sen de paylas."Anne paylasamam , yakin arkadasimin annesi yok.Baska bir arkadasimin da .."dedim.Evde kriz cıktı. Kaldi ki ben anneme normal zamanda demedigim sozleri sosyal medyada demem.Cunku annemle aramda guzel bir bag olmadi.Ona güvenim yok malesef.Cok isterdim ama icimden gelmiyor. Cok seviyorum, tirnagina tas degmesin ama konularımı bilen bana hak verir.Bir kırgınlık var uzerimde Yardim çığlığı en sevdigi tarafindan duyulmamis , duyulmak istenmemis biri olarak buyudum ben .Geçmiş geçmiyor iste.Annem de telafi etmiyor. Neyse kriz cikti.Annem durduk yere aglamaya baslafi.Babam bana hakaretler etti.Ama oyle böyle değil. Gururum yerle bir oldu.Bir fotograf icin ben bunu hakettim mi? Aglama krizine girdim odaya kapanıp. Ama durduramiyorum kendimi.Aglayamadigim zamanlarin acisini cikarircasina..
Öyle iste arkadaslar..Ben gecmisi cok mu buyutuyorum bilmiyorum ama ne zaman yeni bor baslangic yaomaya calissam annnemin hakaretleriyle karsilasiyirum.Ben seni icimde affetmeye çalışırken senin benden ucu bucagi olmayan beklentilerini nasil karsilayayim? Nasil diyeyim " Anneciğim, en guzel hediyem.."Izin ver de seni seveyim..Izin ver de seni affedeyim...Ona gore ben hic bir zaman mutlu olamayan, onun yaptigi fedakarlığı görmeyen bir evlâdım. Ama yaşadığı butun psikolojik problemlerinin acisini benden cikardi.Fatirasini bana kesti. Hatalarinin sonucunu bana bindirdi.
Bunları ic dökmek icim yazıyorum. Sanmayın ki saygisiz bir insanim.Evlatlik vazifemi yapiyorum .Ama bir fotograf icin gordugum muameleyi haketmedigimi dusunuyorum.cunku orda da sevgisi gostermelikti.Herkes gormeliydi..Ona yetmiyor iste.
Peki ben geçmişi nasil affedeyim?Nasil unutacagim?Bu bosluk dolar mi?
Öyle iste arkadaslar..Ben gecmisi cok mu buyutuyorum bilmiyorum ama ne zaman yeni bor baslangic yaomaya calissam annnemin hakaretleriyle karsilasiyirum.Ben seni icimde affetmeye çalışırken senin benden ucu bucagi olmayan beklentilerini nasil karsilayayim? Nasil diyeyim " Anneciğim, en guzel hediyem.."Izin ver de seni seveyim..Izin ver de seni affedeyim...Ona gore ben hic bir zaman mutlu olamayan, onun yaptigi fedakarlığı görmeyen bir evlâdım. Ama yaşadığı butun psikolojik problemlerinin acisini benden cikardi.Fatirasini bana kesti. Hatalarinin sonucunu bana bindirdi.
Bunları ic dökmek icim yazıyorum. Sanmayın ki saygisiz bir insanim.Evlatlik vazifemi yapiyorum .Ama bir fotograf icin gordugum muameleyi haketmedigimi dusunuyorum.cunku orda da sevgisi gostermelikti.Herkes gormeliydi..Ona yetmiyor iste.
Peki ben geçmişi nasil affedeyim?Nasil unutacagim?Bu bosluk dolar mi?