- 26 Ağustos 2016
- 3.616
- 3.867
- 133
- Konu Sahibi ShellShock
- #1
Merhaba hanımlar iç dökmeye geldim. Boşanalı beş ayı geçecek. Eski eşe ne bir özlemim ne bir keşkem yok. Çok mutlu ve özgür hissediyorum. Bir kızım var 3 yaşında. İyi bir anne olmak için elimden gelen gayreti gösteriyorum. Bu yaşıma kadar hep tek başıma hissettim hep bir şeylerle mücadele ettim. Babam bizi hiç sevmedi çok küçükken ayrılmışlardı kısa süre sonrada göçüp gitti. Annem deseniz sevgilisiyle yatar kalkar kafasi atar evi terk eder sorumsuz devamlı icralık. Dayak küfür asagilama. Sonrada gecip ben iyi bir anne degilim diyerek ağlayıp sonra ev bulamadim eski es olacak insan da çık evden çık evden diyince geçici sureligine annemin yanina geldim. Gelmez olsaydim bir gün huzur gormedim devamli uyuyan tembellikten baska birsey bilmeyen devamli kavga cikartan biri. İletisim kurmuyorum gerekmedikce ama cok cok bunaldim suan bir eve cikacak imkanim yok malesef anca bir yila kadar toparlarim kendimi. Su hayatta tek varligim kizim. Tek basima mucadele ediyorum ama inanilmaz yorgun ve sevgiye ac hissediyorum. Sevgi acligimi bile acizlik olarak görüp kendime kiziyorum.
Son düzenleme: