Annem! Aynı hastalıkla savaşan var mı?

Eflatunhilaf

Çikiletasever
Kayıtlı Üye
22 Haziran 2015
707
1.488
113
39
Merhabalar,
Kısaca anlatmaya çalışacağım. Anneme 5 ay kadar önce kaygı bozukluğu teşhisi konuldu. Yataktan çıkamayacak kadar halsizdi, uyku uyuyamıyordu ve sırt ağrıları vardı. En son bir prof de fiziksel hiçbir sıkıntısının olmadığını ve psikiyatriye gitmemizi önerdi.

Sorun şu, yaklaşık 3 aydır ilaç tedavisi görüyor ama bir değişiklik yok, doktor 2 kere ilaç değişikliği, birkaç kere de doz değişikliği yaptı ama bir sonuç alamadık. Sürekli halsiz ve sürekli acı çekiyor gibi görünüyor.

Çok üzülüyoruz elimizden bir şey gelmiyor. Yaşayan ya da şahit olan var mı bu hastalığa? Nerde yanlış yapıyoruz? Ne yapmamız lazım Allah aşkına bir yol gösterin.
 
Cok gecmis olsun.Terapi görse iyi olur. Faydasini goremediyse belki başka bir ilac kullanmasi gerekebilir.Bilişsel davranişcı terapisini nerde görebilecegini arastirin.Çok desteğe ihtiyaci var.Onu her zamankinden daha cok sevin ve anlayisli olun.Çok zor bir hastaliktir.Yüzündeki acı çeker gibi ifade engel olamadigi anksiyeteden kaynaklaniyor.
 
Bir travma sonucu mu oldu durduk yere bu kadar ağırlaşmış olmaması gerekiyor.
Bende var ama ben travma sonrası uzun terapiler sonucu kontrol altında tutuyorum.

Sadece ilaçla olmaz aynı zamanda psikologla desteklemesi gerekir ve bir şekilde sosyalleşmesini sağlayın. Geçmiş olsun.
 
ruh tamircilerini fazla mesaiye çağıran olağanüstü hal durumu. anneninki genel anksiyete bozukluğu.
tedavi yarım bırakılırsa anksiyete kaldığı yerden devam da edebilir, hatta ilk 1-2 hafta daha yoğun bir şekilde hissedilebilir.
ölümden beterdir çoğu zaman, çünkü ölüm daha kesindir ama kaygı bozukluğu dünyayı algılamayı tamamen farklı yöne çeker, zindan gibi bir hayat yaşatır
 
Tedaviye devam edin, gerekirse alanında iyi bir doktora götürün. Psikolojik rahatsizliklar hemen tedavi edilemiyor zaman gerekiyor. Umarım en kısa zaman iyi olur anneniz
 
uzaktayım, o kadar zor ki. Babamın da annemi öyle göre göre psikolojisi bozulacak diye korkuyorum artık. Cevabınız için teşekkürler.
 

yılların birikimi diyelim, kaybedilen 3 çocuk, engelli bir de kardeşim var. Tamamen birikim, patlak verdi işte..
 
uzaktayım, o kadar zor ki. Babamın da annemi öyle göre göre psikolojisi bozulacak diye korkuyorum artık. Cevabınız için teşekkürler.
Olsun hergün arayin kafasini dagitin.Onun cok ilgiye ihtiyaci var.Onun icin endiselendiginizi daima gösterin.O da evlatlari icin guclu olmaya calisacaktir elbet.
 

aynen dediğiniz gibi bir hayat yasıyor, bir sürü doktora gitti bir sürü ilaç kullandı, psikologa gitti, ne yabiliriz bilmiyorum. İsyan etmiyorum ne hastalıklar var ama Allah düşmanıma vermesin. Elimiz kolumuz bağlandı. Kurslara yazıl cevren olsun diyorum, yataktan zor çıkıyorum gidecek mecalim yok diyor..
 
Olsun hergün arayin kafasini dagitin.Onun cok ilgiye ihtiyaci var.Onun icin endiselendiginizi daima gösterin.O da evlatlari icin guclu olmaya calisacaktir elbet.
her gün görüntülü arayıp torunu gösteriyorum, ilgilenmeye çalışıyorum ama onu öyle bitkin görmek beni daha fena yapıyor orası bir gerçek.
 
her gün görüntülü arayıp torunu gösteriyorum, ilgilenmeye çalışıyorum ama onu öyle bitkin görmek beni daha fena yapıyor orası bir gerçek.
Çok mu uzaktasınız?
Acaba biraz yanınıza alsanız sosyalleştirseniz algısını farklı yöne kaydırsanız olmaz mı?

Bu arada Başınız sağolsun kayıplarınız için
 
Bende de vardi hayatimin cok zor bi döneminde basladi . Dayanilmaz baş agrilarim vardi ve 6 ay yataktan cikmadim . Norolojiye gittim hic bisey olmayinca antidepresan verdi fiziksel sorundan kaynakli agrilarimda vardi ama hayati cekilmez hale benim psikolojim getiriyordu. Ilaci 6 7 ay kullandim hayatimdaki guzel degisikliklerle birlikte cok iyi oldum iyilestim . Annenizinde uzum bi tedavinin yaninda kendi istegiyle olacak bisey olabildigince destek olun
 
Öncelikle gerçekten fiziki bir rahatsızlığı olmadığına emin misiniz? Tüm tetkikler yapıldı mı?
 
Çok mu uzaktasınız?
Acaba biraz yanınıza alsanız sosyalleştirseniz algısını farklı yöne kaydırsanız olmaz mı?

Bu arada Başınız sağolsun kayıplarınız için
çok teşekkür ederim. Bugün aynen dediğiniz gibi yapıp çağırdım ama ramazan geliyor bensiz ne yaparlar dedi annem. kardeşim engelli olduğu için ramazanda babam tek başına zorlanır. Hepiniz gelin diyince de bir anlamı olmuyor, annem yine kafa dinleyemiyor. Ben inşallah 1 ay 1 hafta sonra gideceğim, tek tesellim o şu anda.
 
Anksiyete cidden zor bir durum insan ona birseyler anlatirken kendisi resmen hayati sorgularken buluyor kendini.. yani o sizi kendi girdabina cekiyor sanki biz kurtaralim derken. Cunku dusunceleri mantikli hisler duygular anlamsiz degil. Empati yapinca hak veriyor insan. Yada bana oyle oldu belki de . Belki ben de anksiyeteye yatkinim bilemiyorum..
Demisler sosyallessin diye ben de hak veriyoeum ama ha diyince olmaz bu. Kalk kursa yazil demek cok uzak birisi diyormus gibi. Anlayin onu biraz. Aksam mi seviyo sabah mi disari cikarmaya ikna edin bi tur atin sokakta gerj eve gelin. Disarda nefes alsin. Ne biliyim dunyaya komsulara atin tutun .icindeki birikmis seyleri haykirsin kufretsin bi rahatlasin. Ne degissin istyosa degistrebilmesi icjn destek olun cesaret verin....
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…