çok fazla söyleniyor, yanına gittiğim an şunu topla şunu yap bilmem ne, özellikle odamda kulaklık takıp bilgisayarıma gömülme kararı aldım ama içerden de bağırıyor, sen ne biçimsin benim kızım olamamışsın... o kadar sessiz saygılı kardeşimi bile söylene söylene çileden çıkarttığı oluyor yeter artık söylenme diye çıkıştı ama devam ediyor, o ağzından bir tane iyi laf çıkmaz onun için önemli olan bir tek ev işleri ve gezmeleri. geçen gün o söylenirken ben odamda kafamı yumrukladım ben şehir dışında yaşıyorum ama sürekli gidip gelmemizi telefon etmemizi istiyor ve onun istediği herşey mutlaka olur. onu sevmiyorum o da bizi sevmiyor kendi de söyledi. ama uzaklaşmama da izin vermiyor. annesi de böyleymiş daha beter versiyonuymuş kızlarına sürekli küfür hakaret eder ev işleri yaptırır söylenir dururmuş teyzem nefretle hatırlıyor o kadını. annem annesi kadar değil sadece söyleniyor ev işlerini de genelde kendisi yapıyor ama söylenmesi bile yetiyor. demin makineden kirli bulaşıkları çıkarttı elinde yıkadı, bardağımı koyduğumu görse elinde yıka diye tutturuyor belki de o lanet makineyi bir uçurumdan aşağı yuvarlarsam mutlu olur, bana güya iyilik yapıyor yardım ediyor yardım da etme yeterki söylenme. atanamadığım sene bir sene daha atanamazsam intihar etmeye karar vermiştim herşeyi planlamıştım beni çileden çıkartmıştı bir ömür boyu ona katlanamayacağımı düşünmüştüm. bir hafta kendimi aç bırakmıştım bana zıkkım ye dediği için. eleştirilere katlanamayan çok çekingen kişiler olduk kardeşlerim de. sosyal hiçbir hayatım yok yalnızım ve sadece yalnızken huzurluyum. beni o büyüttü böyle sorunlu biri olmamın onun suçu olduğunu düşünüyorum. ben temizliği olabildiğince az yaparım bulaşıkları makineye atarım sadece rahatımı umursuyorum keyfim yerindeyse o zaman kalkar 1 saatimi temizliğe ayırırım annemse hergün temizlik yapar bazen camları, duvarları, dolapları elinden gelse tavanı da siler, kahvaltı yapmaz temizlik yapar geçen gün öğlen 1 e doğru peynir ve zeytinle kahvaltımızı yaptık, kendi başıma olsam kalkar 9 -10 gibi çok güzel bir kahvaltı hazırlarım ama onun olduğu yere gitmek istemiyorum mutfağa veya salona bana iş çıkarır elime bez verir. başkalarına karşı çok iyi canımlı cicimli konuşur güler herkes onu sever. bize her türlü konuda laf sokar yapamazsınız edemezsiniz ne işiniz var gezmeyin.. ben sadece evimde huzurluyum tek huzurlu olduğum yerde de huzurumu kaçırıyor. belki de en iyisi gidip gelmeyi olabildiğince azaltmak ama ne yapar ne eder gene gidip gelmeye mecbur bırakır