annem beni acıtıyosun

annem kardeşime farklı bana farklı muamele yapıyor kardeşim herzaman sevgisini daha fazla gösterirken benden esirgiyor.benimde bir evladım var 2 yaşında bir tane daha olsa asla farklılık duymazdım ama neden kimse beni anlamıyor? bağzı anneler bunu yapıyor.parasını pulunu kardeşimden esirgemezken ben evliyim diyemi bilmiyorum ama evlenmeden öncede böyleydi benden kep kısıtladı.kız arkadaşlarımla sohbetlerimde annem bana çok alır ,ben bilmeden getirir önüme yığar herşeyi bana çok düşkündür diyenlere özeniyorum doğrusu ve onlar annelerine karşı gelme,kalp kırma, laf söylemelerine rağmen anneleri onlar için kendi hayatını unutmuş halde yaşıyor.benim annemse gezmeyi eylenmeyi kendisi için yaşamayı giyinmeyi çok sevip her konuda bencil olup beni aklına bile getirmiyor,maksadım annemi kötülemek değil asla.o benim annem.ama ben bana bir gün olsun bir toka alıp gelsin bi tşört alıp gelsin istiyorum bunu ondan görmek istiyorum ama olmuyor.aklına bile gelmiyor.kardeşime ise daha liseye geçmeden gitarlar alındı, kurslara yollandı,bilgisayar alındı her istediği yapıldı annem tarafından anneler neden erkek çocuklarına karşı böyleler bilemiyorum.fakat tek bildiğim çok üzülüyorum.annemin bana sarılışı bile kardeşime sarılışı kadar can değil.bunu hissediyorum.ayrıca babamlada boşandılar her zaman onun yanında oldum babam onu çok üzdü ve yıprattı çünkü.ama o benim maddi manevi hiç bir sorunumda yanımda olmadı.bunu ondan istediğim halde olmadı.her neyse benim annemde böyle işte sağdece biraz rahatlamak istedim yazdım içimi buraya döktüm biraz olsun rahatladım.sizleri sıktıysam beni affedin arkadaşlar.benimde dünya tatlısı ırmak adında bi kızım var onun için değil giyim kuşam özel zevkler hayatımdan şu an vazgeçerim gözümü kırpmadam ben bu tür bencil kadınları insnları anlayamıyorum lütfen beni mağzur görün.sevgiyle kalın :çok üzgünüm:

canım beniz,çok üzüldüm,çok içten anlatmışsın sıkıntını...insanlar eğer erken yaşlarda çocuk sahibi oldularsa ilk çocuklarını biraz dışlayabiliyor,daha doğrusu kendi yaşları da küçük olduğu için anne babalığı pek hissedemiyorlar,belki öyle bi durum vardır..
ben de ilk çocuğum,ayrım olarak bişey görmedim ama babam en küçüğümüze çok daha rahat davranır mesela,biz onun yaşlarındayken çok daha mesafeliydik,insanlar değişebiliyor zamanla.

anneler için erkek çocuğun yeri hep farklıdır nedense...

hernekadarda beşparmagın beşide bir deselerde yanlış öyle yapan çok nadir görüyorum kendi etrafımda illada erkek çocuk konusunda bende çok hassasım kız evlada okadar deger verilmiyor kızın olmasa illa kzın olsun diyen yok ama erkek çocugun olmasın baskılara maruz kalıyosun benim dünya tatlı iki kızım vardı birdaha hamile kalınca erkek olsun diye çok tepki aldım erkek oldu ama ben yinede kız çocuk taraftarıyım anneye en yakın kız çocugudur.senin kardeşinde tam gelişme döneminde babanlada ayrıymış annen bütün ilgisini ona vermiş şu da bir gerçek sayılıyo enson çocuk daha kıymetli tutuluyor annen erkek oldugu için
deyilde bu gözle kıymetli tutmuştur belkide senin yerin farklı onun yeri farklı bundan kaynaklanabiliri sende ilkgöz agrısısın unutma ilk anneligi sende tattı bunlarıda düşün iyi taraftan bakmaya çalış

üzülme sende anne oldun ama erkek çoçuklar farklıdır bazı anneler içinn
bizde oyle değil ama üç evladım var üçüde aynı bende ki sevgileriiiiiii

şu laf vardır bilir misiniz.

anamın ilki olacağıma, dağlarda tilki olaydım...

ilk çocuk hep müsveddedir, ikinciler ve sonralarında ilkinde yapılan hatalar yapılmamaya çalışılır. veyahut farklı yöntemlere gidilir. mesela size birşey yapılmamışken kardeşinize gitar alınmış bilgisayar alınmış.. erkek olması da cabası. erkek demek güvence demek, ilerde kessssin annesi onun yanında yaşayabilir demek (gelin mecbur ya bakmaya)

benim erkek kardeşim yok ama ben de anamın ilkiyim. az çok bilirim..

canım,
bence bu foruma yadığın bu yazıyı printerdan çıkar ve annenin görebileceği bir yere koy. yaptığı ayrımın seni ne kadar üzüp yaraladığının belli ki farkında değil.

istediğini söyle annen bunu anlamıyacak hatta sana kızacaktır. bana hep öyle olurdu çünkü. şimdi ise ailemi görmüyor duymuyorum kalbimi kıra kıra birşey bırakmadılar. boşver sen yuvana çocuğuna sarıl ne yaparsan ne kadar iyi olursan ol destek ol yinede kardeşine yapacaklar en iyisimi uzak dur. ben birşey dediğimde kıskançlıkla suçlanırdım ama asıl kıskanç olan abimdi ona birde yengem eklenince işler çıkmaza girdi. ailem bana bişeyler alsa destek olsalar içim gam yemiyecekti ama pazara çıkardım kendi paramla poşetlere bakarlardı sanki annem almış bana onları. boşver kendine dert etme sende desteğini çek bundan sonra.

Canim bende öyleyim hic hatirlamiyorum annemin sacimi oksadigini, beni karsisina alip akil verdigini bilmem gereken bazi seyler ögrettigini. Hic anne sevgisi görmeden büyüdüm.

Hayatta herseyi düse kalka kendi basima ögrendim. Simdi git annene babana saril deseler yapamam. Özellikle babama sarilmayi okadar istiyorum ki ama yapamiyorum ben onlara sarilip öpmeye alisik degilim ki simdi nasil yaparim?

Zaten en sok cocuk hep en kiymetlisidir bilirim, üzülme o yastan sonra kimseyi degistiremezsin. Kafana takmamaya ve ayni hatalari kendi evlatlarinda yapmamaya bak.