merhabalar...
Bugün annemle yaşadığım bir konuşma üzerine çok canım yandı.
Babamla annem ben 3 yaşındayken boşanmışlar. Sebep, babamın annemi aldatması. Annem bir daha evlenmedi. Bütün hayatı ben oldum. Annemle ilişkimizden de bahsedeyim, o benim şu hayattaki en değerli varlığım. Onun da beni çok sevdiğini biliyorum, ama...
Bugün, yine sarılıp sıkıştırıyordum annemi. O da her zamanki gibi "üff aylin, çekil!" diyordu. Hoşlanmaz fiziksel temastan pek. Ve sonra bir anda bana dedi ki: "aslında ben babanla daha evlenmeden boşanacağımı biliyordum. çünkü sorumsuz ve güvenilmez bir adamdı. Ama ailemin baskısından kurtulmak için baban bir kaçıştı. Sana hamile kaldığımda aldırmak için doktora gittim; fakat bir yıl içerisinde düşük yapmış olduğum için doktor bu işlemin riskli olacağını söyledi. Aslında ben istememiştim seni, annem çok ısrar etti, doğur kızım dedi. Oysa ben hayatımda en azından bir kez aşık olmayı isterdim ve yurtdışında yaşayabilmeyi..."
nasıl anlatsam... Boğazımdaki yumru hala geçmiyor. Bunları yazarken gözyaşlarımı tutamıyorum. Nasıl da oturmuşum hayatının tam ortasına, nasıl da mahvetmişim annemin hayatını... 24 yıl bunu fark etmeden yaşamışım. Yazık...
Peki ben bu vicdan azabından nasıl kurtulacağım? Yalvarırım yardım edin...
canım yaa neden sen mahvetmişsin bakalım annenin hayatını?
Kimse sana fikrini sormadı ki...
Aklına yatmayan biriyle bile bile evelenen o...
Demek ki aşk ferman dinlemiyor...
Babanla geçinimeyip boşanan onlar...
Hamile kalıp annesi istdi diye doguran annen...
Bırakıp gitseymiş seni anneannene hayallerinin peşinden...
Menapozdadır muhtemelen.hayatını kritik edince verdigi kayıpları düşünüyordur bir bir...
Ve fatura sana kesilmemiş sen üzerine almışsın...
Herkes kendi hatalı seçimlerinin bedelini öder unutma!!! Ve sakın üzülme...
Bende aldırılmak üzere hastaneye gidilip korkudan annem kaçınca hayata gelmiş 3. çocugum...
çocukluğum aslında biz bunu aldıracaktık lafını duymakla geçti..nasıl içime işlemişse ben çocugumu planlayarak hamile kalmıştım.aylar öncesinden beslenmeme dikkat ettim,diş dolgularımdan,kan testlerime kadar torch grubu testlerimi yaptırmıştım.çoğu kimse senin çocugun mu olmuyor demişti bu kadar hazırlıga:))
yani seni en iyi ben anlarım da ...boşa üzülüyorsun...ben kendi üzüntümü kızımı çooook isteyerek dünyaya getireceğim istedigim sevilen bir çocuk olması hayalimi gerçek yaparak yendim...
Darısı başına...üzülme ablacığım...üzülme...
