Merhaba arkadaslar.
Öncelikle, okudugunuz icin simdiden tsk ederim. Bir derdim var, ve yanlis olan benmiyim degilmiyim bilmiyorum, o yüzdende sizden akil ariyorum.
Ben yurtdisinda dogup büyüdüm, ama ne olursa olsun kendimi hep türk olarak hissetmisimdir. Annem ile aramiz mükemmel degil, annem cok zor ve otoriter bir kadin, hep kendini merkez gören (yani hayatimda hep oldu bitti hep onun sorunlari ve düsünceleri önemli, ve oldu bitti anne-kiz rolü tam tersi bizim aramizda, ben hep ona "annelik" yaptim) ve bir cok takintilari var yasla ilgili.
27 yasimda ilk defa anne olacagim yakinda, ama annem bunu sanki ona karsi ihanet yapmisim gibi algiliyor, hani onu simdi anne anne yaptim diye.
Neyse, asil konu bugün ki telefondaki konusmamiz. Hamileyim, ve bugün hasteneye gittim muayene olmak icin - bebegim bi turlu dogmak istemiyor ve hastanede beni doguma girecek yöntemleri konustuk.
Bu arada, af edersiniz hastanedeki ebe, esimle cinsel iliskiye girmeme tavsiye etti, yardim eder diye söyledi.
Sonra annemle telefonda konusurken, annem ne oldu ne dediler hastenede diye sordu, bende anlattim, ve anlatirken anneme söyle dedim "birde af edersin, ebem cinsel iliskiye girmeye diye tavsiye etti", annem tutup bana "ben türküm, böyle konusman dogru degil insanin annesiyle!" diye sert konustu. O an cok üzülüp utandim.
Normalde ben annemle hic bu konulari zaten konusmam, ama ne biliyim, hani ilk defa anne olacagim, dogum heyecani/korkusu var, birde annemden biraz akil istedim, acik konustum iste.
Onun öyle cikismasi beni cok üzdü, ne yani, sen turksun ben patates miyim?? Annemin öyle söylemesi sanki beni kücümsemis gibi oldu, "ben türküm!".. yani beni sanki gavur yerine koydu.
ôzür diledim, ve dedimki tek annemle bazi seyleri paylasmak istedim kusuruma bakma.
Sizce cok mu edebsizce davrandim? Normalde zaten böyle konulari konusmam annemle, ve tabiki detayada girmedim, ama insan yinede bazi seyleri konusamaz mi annesiyle? (tabiki detaya girmeden)
Kendimi cok kötü hissediyorum, ve beni baya üzdü bu olay. :.(
Öncelikle, okudugunuz icin simdiden tsk ederim. Bir derdim var, ve yanlis olan benmiyim degilmiyim bilmiyorum, o yüzdende sizden akil ariyorum.
Ben yurtdisinda dogup büyüdüm, ama ne olursa olsun kendimi hep türk olarak hissetmisimdir. Annem ile aramiz mükemmel degil, annem cok zor ve otoriter bir kadin, hep kendini merkez gören (yani hayatimda hep oldu bitti hep onun sorunlari ve düsünceleri önemli, ve oldu bitti anne-kiz rolü tam tersi bizim aramizda, ben hep ona "annelik" yaptim) ve bir cok takintilari var yasla ilgili.
27 yasimda ilk defa anne olacagim yakinda, ama annem bunu sanki ona karsi ihanet yapmisim gibi algiliyor, hani onu simdi anne anne yaptim diye.
Neyse, asil konu bugün ki telefondaki konusmamiz. Hamileyim, ve bugün hasteneye gittim muayene olmak icin - bebegim bi turlu dogmak istemiyor ve hastanede beni doguma girecek yöntemleri konustuk.
Bu arada, af edersiniz hastanedeki ebe, esimle cinsel iliskiye girmeme tavsiye etti, yardim eder diye söyledi.
Sonra annemle telefonda konusurken, annem ne oldu ne dediler hastenede diye sordu, bende anlattim, ve anlatirken anneme söyle dedim "birde af edersin, ebem cinsel iliskiye girmeye diye tavsiye etti", annem tutup bana "ben türküm, böyle konusman dogru degil insanin annesiyle!" diye sert konustu. O an cok üzülüp utandim.
Normalde ben annemle hic bu konulari zaten konusmam, ama ne biliyim, hani ilk defa anne olacagim, dogum heyecani/korkusu var, birde annemden biraz akil istedim, acik konustum iste.
Onun öyle cikismasi beni cok üzdü, ne yani, sen turksun ben patates miyim?? Annemin öyle söylemesi sanki beni kücümsemis gibi oldu, "ben türküm!".. yani beni sanki gavur yerine koydu.
ôzür diledim, ve dedimki tek annemle bazi seyleri paylasmak istedim kusuruma bakma.
Sizce cok mu edebsizce davrandim? Normalde zaten böyle konulari konusmam annemle, ve tabiki detayada girmedim, ama insan yinede bazi seyleri konusamaz mi annesiyle? (tabiki detaya girmeden)
Kendimi cok kötü hissediyorum, ve beni baya üzdü bu olay. :.(
