Annem zaten cekingen biri bi de bana geldiği sayılı günlerde eşim mesafeli davranınca kadın üzerine alınıp aman rahatsız olmasın diye gelmiyor. Biliyorum gelmek istiyor kim istemez ki kızının evine gitmek. Annemle aynı ortamdayken gerekmedikce konusmaz, gülmez falan. Gider bir seyler alır ikramlik beraber hazırlarız beraber koyarız falan. Ama o sadece hosgeldin kisminda ve soru sorulduğunda konuşması üzüyor beni. Bahanesi de bayanla erkegin nasılsın iyi misinden ote gitmez ki sohbeti diyor. Halbuki kocaman yalan. Ablamla da oyle mesela ablam ondan küçük ama arkadaşlarının esleriyle pekala kahkahalar atar. Ablama da annem gibi yukarıda anlattığım sekildedir.
Tum bunlara karşın ben de tepki koymaya başladım yavaştan. Aileme gitmek istemedi mi o kendi ailesine yemege gidelim diyince hayır diyorum sen de gitmemistin hatırla. Ve aileme gidelim de diyemiyorum. Onlara gidince de aynı mesafe devam ediyor. Annem dört döndüğü hicbir kaynanalik yapmadığı halde. Ne ailesine ne ona hiçbir saygısızlığı olmamıştır.
Onun ailesine karşı ben çok sicakkanliyim. Annesiyle de kız kardeşiyle de. Eşim konuşmaktan anlamıyor bu konuda çünkü konuştum ve kendini savundu. Misillemeden cok güzel anlar ama. Gorumcenin de cok iyi niyetli olmadığını biliyorum ama eşim hatrina herdaim guleryuzluyum. Galiba yanlış yapıyorum. Ne yapmalıyım? Nasıl çözüm getirebilirim bu konuya?