Küçüklugum olsun ergenlik yaşlarım olsun annem hiç bir zaman beni kabullenemedi. Huyumu hareketimi davranışlarımi hep kendi istediği gibi yönetmeye kalktı, bende annemin istediği gibi değil tam zıttı bir karakter deyim. En basit örnek pantolon giyiyorum bekarken çok eleştirdi bu durumu evliyim sana etek daha çok yakışıyor diyor. Evliliğim hakkimdaki dogrularimi bile kabullenemez, hep kendi bildiği doğruyu kabullenmemi ister. Bende annemi bunlardan dolayı çok üzdüm biliyorum. Kardesimide istediği gibi yetistiremedi benim gibi o da tam zıttı. Ama annem erkek kardeşime daha hassas davranıyor kızdığı zamanlarda oluyor ama onu kabullenmis. Ben kardeşinden daha çok ailemi düşünüyorum babamdan bu yaşa kadar para istemisligim yoktur kendisi verir zaten bekarken de babama kiyamazdim. Kardeşim öyle değil keyfime bakiyim derdinde. Kardeşime okadar çok değer veriyorum ki küçük çocuk gibi seviyorum resmen o da arayıp sormaz benimle oturmak bile istemez. Yanıma her gelişinde harçlığını veririm evimde rahat etsin diye her istediğini o söylemeden yaparim. Karşılık olarak tek beklentim birlikte vakit geçirelim bana değer versin. En ufak bi beklentim olsun yapmaz. Benimle vakit geçirmez. Bende haliyle sinirlenip kızıyorum tartışma cikariyorum. Annem ordan atlıyor sussana diyerek kaş göz yapıyor bu sefer de anneme kızıyorum sen karışma bizim sramizda diye. Küçüklüğümden beri boyleler. Annem kardeşimin hatalarını babamın gözünde kapatır , benim hataları mi ise babamin gormesini ister. Hep bu şekilde değil ama genel olarak boyleler. Şimdide sen kardeşine böyle davranirsan evine gelmez diyorlar. Bende sinirlenip odama çekildim. Şuan bende yatılı misafirler. Yarın evlerine gidicekler ayıp ettim mi bunu düşünüyorum