kızlar ben ailemin istemediği biriyle severek evlendim.ama ailem hiç bi zaman onu bana yakıştırmadı. hem tip olarak, hemde eğitim olarak.eşim lise ben üniversite mezunuyum. hep bunu sorun olarak gördüler ama biz gerçekten birbirimizi çok seviyor ve çok iyi anlaşıyorduk. halada öyleyiz.eşim gözümün içine bakar.ve her dakika sevgisini hissettirir.aileme karşıda çok saygılı davranır ağzı var dili yok.. onlar ne kadar beğenmesede benim gözümde eşim bitanedir. ama ister istemez etkileniyorum.eşimle boyumuz hemen hemen aynıdır. 1,65 civarlarında. bi erkek için belki kısa. ve zayıf çocuk gibi sanki. ama bende öyleyim. biçok kişi bizi çok yakıştırırken benim ailem sanki eşim dünyanın en çirkni en kötüsüymüş gibi davranıyor...
ne zaman eşimin tarafından biri bizi görse çok yakıştırır. ama ailem çevreden biri yakıştırsa bile dalgasına söylediklerini söyleyip canımı sıkıyor..
aslında ilk zmanlar eşim benim peşimde çok koşmuş ben de yakıştıramamıştım kendime. ama yanıdıkça o kadar sevdim ki onu. hiç bi zaman büyük konuşmamak gerekiyormuş meğer. asla olmaz derken kör kütük aşık oldum.belki aranızda dış görünüşe çok önem verenler vardır ama inanın bende öyleydim ama sevince herşey farklı oluyo. karakter ve sana davranışları daha önemli oluyor.
yani ben eşimi seviyorum her haliyle ama ailemden, özellikle annem ve ablalarımın söylediklerinden çok etkileniyorum,kırılıyorum.onlar gözünde ben dünya güzeliyim ve eşim beni haketmiyo. ona bi kaç beden büyüğüm.nerden buldum, çok mu aradım... allah yazmış işte.. aah aaah..
düşünsenize eşinize böyle söylense naparsınız. hele bunu yapan, sizi üzdüğünü bile bile tekrarlayan sizin aileniz, annenizse... noluur bana akıl verin ben bu düşüncelerini nasıl değiştirebilirim ailemin ? evleneli 1 yılı geçti hala böyleler.. onlar yüzünden kendi sevgimden şüphe eder oldum.. eşimle kendi çevremden bi düğüne davete bile gitmek istemiyorum.. 
ne zaman eşimin tarafından biri bizi görse çok yakıştırır. ama ailem çevreden biri yakıştırsa bile dalgasına söylediklerini söyleyip canımı sıkıyor..aslında ilk zmanlar eşim benim peşimde çok koşmuş ben de yakıştıramamıştım kendime. ama yanıdıkça o kadar sevdim ki onu. hiç bi zaman büyük konuşmamak gerekiyormuş meğer. asla olmaz derken kör kütük aşık oldum.belki aranızda dış görünüşe çok önem verenler vardır ama inanın bende öyleydim ama sevince herşey farklı oluyo. karakter ve sana davranışları daha önemli oluyor.
yani ben eşimi seviyorum her haliyle ama ailemden, özellikle annem ve ablalarımın söylediklerinden çok etkileniyorum,kırılıyorum.onlar gözünde ben dünya güzeliyim ve eşim beni haketmiyo. ona bi kaç beden büyüğüm.nerden buldum, çok mu aradım... allah yazmış işte.. aah aaah..
düşünsenize eşinize böyle söylense naparsınız. hele bunu yapan, sizi üzdüğünü bile bile tekrarlayan sizin aileniz, annenizse... noluur bana akıl verin ben bu düşüncelerini nasıl değiştirebilirim ailemin ? evleneli 1 yılı geçti hala böyleler.. onlar yüzünden kendi sevgimden şüphe eder oldum.. eşimle kendi çevremden bi düğüne davete bile gitmek istemiyorum.. 
:26:
Takmayayım diyorum ama yapamıyorum işte. Bazen sırf bu yüzden huzurumuz kaçıyor evde..inşallah atlatırım bu durumu ve takmam b ukadar 
