Kızlar ben annemi cok uzuyorum en ufak bir seyde patlıyorum kızıyorum sesimi yukseltiyorum bazen toplum icinde azarliyorum ve inanin bunlari isteyerek canını acıtmak icin yapmiyorum malesef yapisal olarak cok ani ofkelenen ve hemen durulan pisman olan bir insanim sonra bu yaptiklarimi farkediyorum ve cok uzuluyorum vicdan azabından kahroluyorum bir daha yapmıcam sakin olcaksin diyorum kendime ama yok yine de yapiyorum..annem cok iyi bir insandır cok cok fazla da seviyorum ama gercekten ergen gibi davraniyorum neden boyle yapiyorum bilmiyorum ..bana hep cocugun oldugunda anlayacaksin beni der baska bisey demez ben kizinca da uzulur cok uzulur ..gercekten tum gunumu dusununce ona yaptigim her haksizlik icin agliyorum ama ona belli etmiyorum nadir olarak da ozur diliyorum..ilerde Allah korusun annemin basına bisey gelirse ben bu vicdan azabindan kurtulamam ben artik duzeltmek istiyorum kendimi ..sinirlendigimde kendime nasil hakim olmaliyim nasil bir tutum izlemeliyim dedigim gibi saman alevi gibi bi anda parlayip sonen bir insanim nasil degistirebilirim kendimi