Sevgilimle sorunlar yaşamaktan bıktım... beni çok seven benim için dağları delen, ben ona hayatımda başkası var dediğimde bile ben senin için her türlü savaşa varım diyen ve aylarca peşimden koşan bu adam umursamaz ilgisiz özensiz bir adama dönüştü... beni çok üzüyo ve bunu asla kabul etmiyo... Benimle eskisi kadar ilgilenmemesinin sebebini başının bu yaz misafirlerle kalabalık olmasına bağlıyo, yaz bitince her şey düzelecek diyo. Lakin bu yaz benim için de çok ekstrem bir yaz oldu, 23 haziranda annemi kaybettim ve bu acılı dönemde yanımda görmek istediğim tek kişi sevgilimdi... ama o yanımda olmadı, ne cenazede ne de sonrasında... haftada 1 ya da iki haftada 1 ancak görüşüyoruz. Sürekli tartışıyoruz bir gün de demiyor ki bu kızın acısı büyük ben alttan alayım... çok inatçı hiç hatasını kabul etmez. Ben kafayı yemek üzereyim artık. bu saate kadar uyuyamadım onun yüzünden ve bu uyku sıkıntısını her gün çekiyorum artık. ayrılayım diyorum ama lanet olsun ki çok seviyorum ve şu sıralar ayrılık acısı da çekmek istemiyorum. Onun da beni sevdiğini biliyorum yan yanayken hiç sorun yok her şey çok güzel ama yan yana olmadığımız zamanlarda beni çıldırtacak şeyler yapıyor anlatmaya kalksam sayfalarca sürer... Ben "taktik uygulayayım, kaçayım kovalasın, ayrılma resti çekeyim aklı başına gelsin" vs. bu tip şeyler yapacak biri değilim derdim neyse uzun uzun tane tane anlatırım ama ben ne zaman anlatmaya kalksam direk kavga ediyoruz. Hep ben hatalıymışım gibi davranıyor, bir kere de "tamam sevgilim özür dilerim sen haklısın ben seni üzdüm" demiyor özür dileyen hep ben oluyorum. Acımı ikiye katlıyor ve ben köşeye sıkışmış bir durumdayım aklımı kaçırmak üzereyim... Yorumlarınızı tavsiyelerinizi bekliyorum kızlar yardım edinnn :'(
Tüm bunların yanında onu kaybetme korkusu da yaşıyorum... biliyorum ki erkeği çok sıkınca sürekli sorunlardan bahsedip kavga edince erkek uzaklaşır soğur... ben bu ilişkiyi ayakta tutmak istiyorum mutlu olmak istiyorum her şey eskisi gibi olsun, benimle eskisi gibi ilgilensin istiyorum
Sevgilimle sorunlar yaşamaktan bıktım... beni çok seven benim için dağları delen, ben ona hayatımda başkası var dediğimde bile ben senin için her türlü savaşa varım diyen ve aylarca peşimden koşan bu adam umursamaz ilgisiz özensiz bir adama dönüştü... beni çok üzüyo ve bunu asla kabul etmiyo... Benimle eskisi kadar ilgilenmemesinin sebebini başının bu yaz misafirlerle kalabalık olmasına bağlıyo, yaz bitince her şey düzelecek diyo. Lakin bu yaz benim için de çok ekstrem bir yaz oldu, 23 haziranda annemi kaybettim ve bu acılı dönemde yanımda görmek istediğim tek kişi sevgilimdi... ama o yanımda olmadı, ne cenazede ne de sonrasında... haftada 1 ya da iki haftada 1 ancak görüşüyoruz. Sürekli tartışıyoruz bir gün de demiyor ki bu kızın acısı büyük ben alttan alayım... çok inatçı hiç hatasını kabul etmez. Ben kafayı yemek üzereyim artık. bu saate kadar uyuyamadım onun yüzünden ve bu uyku sıkıntısını her gün çekiyorum artık. ayrılayım diyorum ama lanet olsun ki çok seviyorum ve şu sıralar ayrılık acısı da çekmek istemiyorum. Onun da beni sevdiğini biliyorum yan yanayken hiç sorun yok her şey çok güzel ama yan yana olmadığımız zamanlarda beni çıldırtacak şeyler yapıyor anlatmaya kalksam sayfalarca sürer... Ben "taktik uygulayayım, kaçayım kovalasın, ayrılma resti çekeyim aklı başına gelsin" vs. bu tip şeyler yapacak biri değilim derdim neyse uzun uzun tane tane anlatırım ama ben ne zaman anlatmaya kalksam direk kavga ediyoruz. Hep ben hatalıymışım gibi davranıyor, bir kere de "tamam sevgilim özür dilerim sen haklısın ben seni üzdüm" demiyor özür dileyen hep ben oluyorum. Acımı ikiye katlıyor ve ben köşeye sıkışmış bir durumdayım aklımı kaçırmak üzereyim... Yorumlarınızı tavsiyelerinizi bekliyorum kızlar yardım edinnn :'(
Tüm bunların yanında onu kaybetme korkusu da yaşıyorum... biliyorum ki erkeği çok sıkınca sürekli sorunlardan bahsedip kavga edince erkek uzaklaşır soğur... ben bu ilişkiyi ayakta tutmak istiyorum mutlu olmak istiyorum her şey eskisi gibi olsun, benimle eskisi gibi ilgilensin istiyorum
Tabi ki annemin acısı apayrı kıyaslamak bile olmaz ben başlıkta biraz yanlış bir ifade kullanmışım orada demek istediğim bu kötü zamanda sevgilimin de beni üzüyor olmasıydı.
Sevgilimin açısından her şey normal sorun çıkaran anlayışsız olan benim... yani başı çok kalabalıkmış yurtdışından misafirleri gelmiş 5 yılda bir gördüğü akrabalarıymış o yüzden onları bırakıp gelmesi ayıp olurmuş. Hep başkasına ayıp olmasın diye beni erteliyo askıya alıyo ama böylece bana çok ayıp etmiş oluyo... çevresi çok geniş çok fazla arkadaşı var ailesi çok kalabalık vs. yani hayatında bana ayıracak ne yeri ne de zamanı var artık böyle hissetmeye başladım. Böyle doluyorum doluyorum, buluşunca hesap sorup ayrılcam diyorum ama yan yana gelince her şeye 'ona göre' mantıklı açıklamalar yapıyo. öyle bir anlatıyo ki ortada hiçbir sorun yokmuş diyip kendime kızıyorum.. buluşma bittiği anda yine her şey başa sarıyo sorunlar katlanarak devam ediyo...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?