- 8 Mayıs 2015
- 88
- 24
- 88
- 33
Ay Allah yardimcin olsun çok uzuldum senin adına. Yasadiklarina cok benziyor benim yasadiklarim. Maalesef herkes iyi bir ailede dünyaya gelmiyor
ben henüz bekarim ama daha 23 yaşımda olmama rağmen herşeyden soğudum içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Bu şekilde işe girsem, evlensem, anne olsam hangisinde başarılı olaolabilirim ki çok üzülüyorum 
Küçüklüğümden beri evi temiz bilmem. Annem bi kap yemek yapardi önceleri biz büyüyünce (13-14 yaslarimiza gelince) onu da yapmaz oldu. daha orta okuldayken oglen arasi ac gelip ac donerdik bi yemek yapmazdı. Kahvaltı zaten hazirlamazdi. Eve ben elimi atmasam asla temizlik felan yapmaz ama ben temizledigimde de bütün gucuyle daha 1 gun gecmeden dagitip kirletir. Ben hep evimize arkadaslarim gelince mahcup olurdum hic evimizi temiz görmediler.
Babamla 12 yasimdayken ayrildilar. Hep yalnizdim kendi sorunlarimi kendim halletmek zorunda kaldigim için daha ufacikken şimdi hicbir şeye hevesim kalmadi resmen tükenmiş durumdayım. Biraz hircin bir yapim vardi iyice hircinlastim mutsuzlastim. Sürekli beddua ediyo çöpleri bile attirmiyo herseyi sakliyo ve asiri daginik. Kimse beni anlamiyo bana suc buluyolar. Ne para harcamasini bilir ne is yapmasini ne sofra kurmasini. Hicbir sey bilmez bi de kimseyi begenmez yol bolmez yordam bilmez bi de yol gosterenin gösterdiği yolu kabul etmez. Cok mantiksiz biri. Surekli diline veriyor gurur kırıcı laflar ediyo . Hem sorumsuz dogru duzgun annelik yapmamis hem de surekli beni elestiriyor. Onun beni bu kadar ilgisiz ve sevgisiz bırakması yüzünden sevgiyi karşı cinste aradim ve hep karsima kötü niyetli insanlar cikti bir suru hata yaptim
Ettiği beddualar yüzünden hiçbir işim de rast gitmiyor. Bi yüzüm gülmüyor kaç yaşıma geldim hala hayatım yoluna giremedi. O kadar psiklojimi bozdu ki anne olma fikrinden bile soğudum ne kadar kötü bi durum.
Ben anneme hakkımı asla helal etmiyorum ve ondan nefret ediyorum. Onla yasamak zorunda olmak berbat bi duygu. Olmayan özgüvenimi yerle bir ettigi icin is bile bakmaya cesaretim yok. Anne olmak marifet değil. Marifet iyi anne olabilmek. Annenin de hayırlısı, anne olmanın da...


Küçüklüğümden beri evi temiz bilmem. Annem bi kap yemek yapardi önceleri biz büyüyünce (13-14 yaslarimiza gelince) onu da yapmaz oldu. daha orta okuldayken oglen arasi ac gelip ac donerdik bi yemek yapmazdı. Kahvaltı zaten hazirlamazdi. Eve ben elimi atmasam asla temizlik felan yapmaz ama ben temizledigimde de bütün gucuyle daha 1 gun gecmeden dagitip kirletir. Ben hep evimize arkadaslarim gelince mahcup olurdum hic evimizi temiz görmediler.
Babamla 12 yasimdayken ayrildilar. Hep yalnizdim kendi sorunlarimi kendim halletmek zorunda kaldigim için daha ufacikken şimdi hicbir şeye hevesim kalmadi resmen tükenmiş durumdayım. Biraz hircin bir yapim vardi iyice hircinlastim mutsuzlastim. Sürekli beddua ediyo çöpleri bile attirmiyo herseyi sakliyo ve asiri daginik. Kimse beni anlamiyo bana suc buluyolar. Ne para harcamasini bilir ne is yapmasini ne sofra kurmasini. Hicbir sey bilmez bi de kimseyi begenmez yol bolmez yordam bilmez bi de yol gosterenin gösterdiği yolu kabul etmez. Cok mantiksiz biri. Surekli diline veriyor gurur kırıcı laflar ediyo . Hem sorumsuz dogru duzgun annelik yapmamis hem de surekli beni elestiriyor. Onun beni bu kadar ilgisiz ve sevgisiz bırakması yüzünden sevgiyi karşı cinste aradim ve hep karsima kötü niyetli insanlar cikti bir suru hata yaptim

Ettiği beddualar yüzünden hiçbir işim de rast gitmiyor. Bi yüzüm gülmüyor kaç yaşıma geldim hala hayatım yoluna giremedi. O kadar psiklojimi bozdu ki anne olma fikrinden bile soğudum ne kadar kötü bi durum.
Ben anneme hakkımı asla helal etmiyorum ve ondan nefret ediyorum. Onla yasamak zorunda olmak berbat bi duygu. Olmayan özgüvenimi yerle bir ettigi icin is bile bakmaya cesaretim yok. Anne olmak marifet değil. Marifet iyi anne olabilmek. Annenin de hayırlısı, anne olmanın da...
Son düzenleme: