- Konu Sahibi kuyrukluyildiz
- #41
Annem uzun süre aynı bu şekildeydi. Babam rahatsızlandı kendi yaşlandı, evini biz temizlemeye başlamıştık. Aman allahım neler neler, ummadığın yerde kumaş parçası, poşet, kağıtlar, mutfakta margarin kapları ki baya eski zamanlara ait. Babamla ikisi bir kaçgün hastahanede kaldılar, biz tüm kardeşler eve giriştik , herşeyi attık. Bir yıl sonra farkettik yine biriktirmeye başlamış, iyi de saklıyor. Biz attıkça annem hırçınlaştı. Ablamlarla karar verdik ona sorarak atalım diye. Daha sonra ne bulduysak annemle konuşarak attık. Mesela "anne bak yaşlanıyorsun zaten şeker hastasısın, babam da bakıma muhtaç, hayatını kolaylaştıralım, bu senin ne işine yarayacak" şeklinde. Onun verdiği tüm nedenleri sakince dinleyip alternatifleri sunduk. Napalım dediğimizde cevap zamanla atalım oldu. Uzun zamanımızı aldı ama sorunu aştık.İyi akşamlar arkadaşlar başlıktan da anlaşıldığı üzere derdim annem. Ben annemi bildim bileli hiç birşeyini atmaya kıyamaz. Tasarruflu olmak israf etmemek güzel birşey de annemin ki artık farklı bir boyuta geldi. Boş dondurma ve katı yağ kaplarını, her türlü pet şişeleri deterjan yumuşatıcı kutularını ve buna benzer plastik ürünlerini hiç bir şekilde atmıyor biriktiriyor lazım olurmuş. Nuh Nebi den kalma neler var evde görmeniz lazım. Mutfak dolapları bunlarla dolu temizlik yaparken atıyorum illaki çöpten geri alıyor. Allah'a şükür almayacak durumları da yok. Ki evin büfesi tabak çanakla dolu. Anlatıyorum bunlar sağlıksız kullanma at gitsin diye. Sen benim evime karışmazsın deyip küsüyor. Ne yapacağımı şaşırdım artık annemin bu biriktirme huyundan nasıl vazgeçirebilim?.
Ondan habersiz attıklarımız annemi hırçınlaştırıyordu. Şimdi hemen kendisi atıyor.