Ailemin tek çocuğuyum. Annem benim herşeyimle ilgilendi. Herşeyimi anlatırdım ona. Ender bulunan annelerdendir. Birçok anne fedakardır ama benim bambaşkaydı.
Evlenme çağına geldiğimde bile bana kimseleri yakıştıramamıştı. En sonunda kendimin de anlaşacağımı düşündüğüm eşimle evlenmeye karar verdim ve anneme üzülerek rest çekmiş gibi oldum. Gerçi bütün evlilik, düğün merasimleri usulüne uygun oldu. Annem ben istiyorum seviyorum diye elinden gelen yardımı esirgemedi sağolsun. Eşimin ailesi 1 yaptıysa annem 2 yaptı. Neyse...Annem çok fazla pohpohlanmayı, seven bir insandır. Asla zora, sıkıntıya katlanamayan bir insandır. Neredeyse 10 yıllık evliyim annemin yıldızı eşimle bir türlü barışmadı. Herzaman arada kalan ben oldum. Dedim ya annem yüceltilmeyi, iltifatları seven, önem veren bir kadın. Eşimse fazla içli dışlı olamaz kimseyle. Ne yapsın mizacı öyle. Annem eksik olmasın herşeye çok karışır. Bazen annem mi kaynanam mı ayırt edemiyorum. (Kaynanam o kadar karışmıyor yani?:)) Eşimde işine karışılmasından hiç hoşlanmaz. (Yani sadece ben karışabilirim ona) Annemin yakın bir arkadaşı var.2 kızı var. İkisi de evli. Sürekli arkadaşının damatlarına özeniyor. Kafasında o damatlar gibi tasarladığı bir kalıp var. Eşimi zorla o kalıba oturtmaya çalışıyor. Ya her insan farklıdır. Onlar öyle bu böyledir. Değiştiremezsin. Hatta arkadaşının kızlarından biri, 3. evliliğini yaptı. İlk evliliğinde damadı beğeniyordu. Ayrıldılar damat kötü oldu. Arkadaşı kötü dedi ya. 2. Evliliğindeki damada bayılıyorlardı. Yerlere göklere sığdıramıyorlardı. Adam dolandırıcının teki çıktı. Kız onu da boşadı.(Nooldu beğendiğiniz örnek damada dedim. Susuyor) Benim eşimin Allah'a şükür hiçbir kötü huyu yok. İnşallah da olmaz.
Annem maalesef aşırı kincidir.İlk doğum yaptığımda, annem eşime kırılmış. Hastaneden taburcu olduktan sonra benimle evime gelmedi. Sezeryanlıydım. Bebeğim hastaydı. O halde kayınvalidemin eline bıraktı beni. Kayınvalidem geldi gitti. Tabii o da yoruldu ve gelemedi. Kaldım mı yapayalnız. İkinci doğumumda eşimi sıkı sıkı tembihledim. "Annem ne derse desin kulaklarını kapatacaksın,
Çok uzun oldu kusura bakmayın çok dolmuşum. Siz ne önerirsiniz? Ama eşin şöyle mülayim olsun, böyle ılımlı olsun diye yorumlar yapmayın hepsini denedik. Annem de çaba sarf etmedi değil bu konuda ikiside çaba gösterdi ama bir süre sonra yine eski huylarına döndüler. Can çıkar huy çıkmazmış. Ben yine aralarda kaldım.
Evlenme çağına geldiğimde bile bana kimseleri yakıştıramamıştı. En sonunda kendimin de anlaşacağımı düşündüğüm eşimle evlenmeye karar verdim ve anneme üzülerek rest çekmiş gibi oldum. Gerçi bütün evlilik, düğün merasimleri usulüne uygun oldu. Annem ben istiyorum seviyorum diye elinden gelen yardımı esirgemedi sağolsun. Eşimin ailesi 1 yaptıysa annem 2 yaptı. Neyse...Annem çok fazla pohpohlanmayı, seven bir insandır. Asla zora, sıkıntıya katlanamayan bir insandır. Neredeyse 10 yıllık evliyim annemin yıldızı eşimle bir türlü barışmadı. Herzaman arada kalan ben oldum. Dedim ya annem yüceltilmeyi, iltifatları seven, önem veren bir kadın. Eşimse fazla içli dışlı olamaz kimseyle. Ne yapsın mizacı öyle. Annem eksik olmasın herşeye çok karışır. Bazen annem mi kaynanam mı ayırt edemiyorum. (Kaynanam o kadar karışmıyor yani?:)) Eşimde işine karışılmasından hiç hoşlanmaz. (Yani sadece ben karışabilirim ona) Annemin yakın bir arkadaşı var.2 kızı var. İkisi de evli. Sürekli arkadaşının damatlarına özeniyor. Kafasında o damatlar gibi tasarladığı bir kalıp var. Eşimi zorla o kalıba oturtmaya çalışıyor. Ya her insan farklıdır. Onlar öyle bu böyledir. Değiştiremezsin. Hatta arkadaşının kızlarından biri, 3. evliliğini yaptı. İlk evliliğinde damadı beğeniyordu. Ayrıldılar damat kötü oldu. Arkadaşı kötü dedi ya. 2. Evliliğindeki damada bayılıyorlardı. Yerlere göklere sığdıramıyorlardı. Adam dolandırıcının teki çıktı. Kız onu da boşadı.(Nooldu beğendiğiniz örnek damada dedim. Susuyor) Benim eşimin Allah'a şükür hiçbir kötü huyu yok. İnşallah da olmaz.
Annem maalesef aşırı kincidir.İlk doğum yaptığımda, annem eşime kırılmış. Hastaneden taburcu olduktan sonra benimle evime gelmedi. Sezeryanlıydım. Bebeğim hastaydı. O halde kayınvalidemin eline bıraktı beni. Kayınvalidem geldi gitti. Tabii o da yoruldu ve gelemedi. Kaldım mı yapayalnız. İkinci doğumumda eşimi sıkı sıkı tembihledim. "Annem ne derse desin kulaklarını kapatacaksın,
Çok uzun oldu kusura bakmayın çok dolmuşum. Siz ne önerirsiniz? Ama eşin şöyle mülayim olsun, böyle ılımlı olsun diye yorumlar yapmayın hepsini denedik. Annem de çaba sarf etmedi değil bu konuda ikiside çaba gösterdi ama bir süre sonra yine eski huylarına döndüler. Can çıkar huy çıkmazmış. Ben yine aralarda kaldım.