-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Annesi çalışan çocuk daha şanslı
- Konu Sahibi TATOSH
- Başlangıç Tarihi
B
BEBS
Ziyaretçi
bencede eğer mümkünse tabi annenin enazından belli bir yaşa getirene kadar çocuğunun herzaman yanında olması.çalışan arkadaşlarımın çocukları genelde çok şımarık ve asla söz dinlemiyorlar.kendilerini suçlu hissettikleri için onlarda tamamen verici olup disiplini elden bırakıyorlar.sonuç memnuniyetsiz çocuklar.yani çalışan annelerin çocukları daha farklı oluyor araştırmasının doğruluk payı benim gözümde biraz şüpheli.çünkü gözlemlerim tam aksini gösteriyor
Ya niye öyle diyorsunuz. Çocuk üzerinde anne kada rbabanında sorumluluğu var. Baba da ecde oturup çocuğa bakabilir pekala. Babaları ile yakın ilişkide olan çocuklar da çok mutulu ve başarılı oluyorlar.
Annenlerin çalışmması gerektiğini düşünenelerin maddi durumları çok iyi herhalde. Bu devirde çocuğun ihtiyaçlarını karşılamak,, iyi bir gelecek hazırlamak iki maaşla bile çok zorken tek maaşla bunu yapabileceğini düşünmek şaşırtıcı. Çocuğun ihtiyaçlarını karşılayamamak kadar bir anne babayı acıtan bir şey yoktur herhalde. Ben razıyım çalışmaya yeterki onun ihtiyaçlarını karşılayayım, istedişği oyuncağı alayım, istediği aktiviteleri yapsın, iyi eğitimler alsın hayata yenik başlamasın.
Annenlerin çalışmması gerektiğini düşünenelerin maddi durumları çok iyi herhalde. Bu devirde çocuğun ihtiyaçlarını karşılamak,, iyi bir gelecek hazırlamak iki maaşla bile çok zorken tek maaşla bunu yapabileceğini düşünmek şaşırtıcı. Çocuğun ihtiyaçlarını karşılayamamak kadar bir anne babayı acıtan bir şey yoktur herhalde. Ben razıyım çalışmaya yeterki onun ihtiyaçlarını karşılayayım, istedişği oyuncağı alayım, istediği aktiviteleri yapsın, iyi eğitimler alsın hayata yenik başlamasın.
- 21 Temmuz 2008
- 17.362
- 54.194
- 1.123
ben çocuğum okula başlayana kadar kendim bakmak istiyorum..çevremden çok yakınlarımdan gördüğüm kadarıyla eksi tarafı küçükken çok fazla..
çocuk sürekli benimle ilgilenilsin istiyor..acaip ben merkezcil...bana bakın,beni pohpohlayın,birbirinizle değil benimle konuşun..
anne baba da az zaman birlikte olacakları için şımartıyorlar..herşeyini yapıyorlar..5 yaşındaki çocuk çorabımı kim giydirecek,yemeğimi kim yedirecek diyor..
bu benim yakınımn çocuğu genlleme yapmıyorum...
ama çocuğun karakterinin oturduğu yaş 0-6 yaş..ve annenin ilgisini hissetmesi gereken en önemli zaman dilimi..o yüzden birkaç sene iş hayatında yokum kendi isteğimle
çocuk sürekli benimle ilgilenilsin istiyor..acaip ben merkezcil...bana bakın,beni pohpohlayın,birbirinizle değil benimle konuşun..
anne baba da az zaman birlikte olacakları için şımartıyorlar..herşeyini yapıyorlar..5 yaşındaki çocuk çorabımı kim giydirecek,yemeğimi kim yedirecek diyor..
bu benim yakınımn çocuğu genlleme yapmıyorum...
ama çocuğun karakterinin oturduğu yaş 0-6 yaş..ve annenin ilgisini hissetmesi gereken en önemli zaman dilimi..o yüzden birkaç sene iş hayatında yokum kendi isteğimle
benim annem çalışırdı hem de ne çalışmak akşam 8i 9u bulurdu eve gelmesi.babannem baktı bana.ilkokula başladıımda annem yoktu yanımda ortaokula başladıımdada yoktu yanımda ama liseye başladığım sene annem emekli oldu..bence çalışan annelerin çocukları daha sorumluluk sahibi oluyor..diğer arkadaşlarıma baktıımda ellerinden bir iş gelmiyor çünkü anneleri onları hiç mutfağa sokmamış tencereden çorba koymayı bile beceremezler ama ben yaklaşık 5 senedir tek başıma yaşıyorum ve tek başıma ayakta kalmayı başarabiliyorum.tesisatla,arızayla,faturayla,yemekle hep tek başıma uğraşıorm,ben 6 yaşından beri anahhtar taşırım ve eve hep anahtarla girerim.annem şuanda evde dahi olsa zile basmam anahtarla girerim..evet insan o anda anne eksikliği hissedip anneye kızabilir ama şuanda annemle gurur duyuyorum..çalıştığı için hep en iyi okullarda okudum en iyi kıyafetleri gydim en iyi yerler de gezdim yemek yedim...herşeyimi ona borçluyum ve hakkını asla ödeyemem...zamanında babası fedakarlık yapmış ve dönemine göre en iyi okullarda okuyup üniversiteyi bitirmiş tabikide çalışıcaktı..bence bir çocuk için iş bırakılmaz ama mutlaka ya anane ya babanne bakmalı eğer yabancı bakacaksa insan elbet çalışamaz..yabancıya güvenilmemeli..başka türlü hiiç düşünmeyin kızlar çalışın eğer aile bakıyorsa çocuğunuza..çünkü çocuk şimdi kızar belki ama daha sonra size minnet duyacaktır...
ayrıca da hiiç şımartılmadım..asla...tam tersine benimşımarıklık yapacağım birileri yoktu evde annem yorgun argın geliyordu ve sıcak yemek hep vardı evimizde ben çalışıyorum deyip yemek temizlik yapmamazlık etmedi her akşam en az iki çeşit yemek olurdu ve her hafta sonu temizlik yapardı...bu arada haftasonları ben ful sokakta oynardım arkadaşlarımla annem evde olduu halde yüzünü pek görmezdim..demekki psikolojimi etkilemiyor onsuz vakit geçirmek haftaiçi zaten akşamdan akşama gördüm demek görme ihtiyacı hissetmiyordum ki haftasonu da evde oturmazdım...şuan psikolojim gayet normal ve hiçbir sorunum olmadı annemin çalışmasıyla ilgili..
İhtiyaç varsa, iş imkanıda varsa çalışılıyor kardeşim bu bir bir daha iki gibi bişi.İhtiyacın yoksa çok da çalışmak istiyorsan alırsın ücretsiz iznini paşa paşa oturursun evinde bebeğinle. Ama paraya ihtiyac varsa napçan hiç mi çocuk yapmıcan.Hadi yaptın diyelim, çocuğun için işini bıraktın. Bi örnek vereyim hemen.Arkadaşımın çocuğunun sınıfında bir çocuk var kantine gitmeye parası yokmuş, hadi elinde fırstanı varsa çalışmada göreyim. Bu çocuktaki de psikoloji, annesinin işi olsaydı, onunla da iyi vakit geçirmek için akıllıca davransaydı, bu çocukta arkadaşları gibi en azında 2 günde bir kantine gidebilseydi, ayakkabısı, çantası eksiksiz alınsaydı olmasmıydı.O çoçuk neler düşünüyor acaba, kantinden canı bişi çekince, ayakkabısı yağmurda su alınca. Bence herkes kendi şartlarına bakmalı.Şartları neyi elveriyorsa öyle davranmalı.Biraz beynini biras kalbini şartları ölçüsünde dinlemeli.
Son düzenleme:
arkadaşlar ben ev hanımıyım ve çalışan annelerin çocuklarına daha kaliteli zaman ayırdıklarını düşünüyorum.yani hiç üzülmeyin.imkanınız varsa ilk yıl yanında olun sadece.oğlum 8 yaşında.inanın 8 yıldır hep oğlumu düşünerek yaşadık.okuldan gelecek kek yapayım börek yapayım dedim.onun gönlünü hoş tutmaya çalıştım.çok emek harcıyorum ama bazen oğlumun başarısının iyi bulmam.belki çalışan anne olsam çalışıyorum çalışmasam dersleri daha iyi olurdu diye düşünürdüm.o yüzden hiç üzülmeyin ve çalışın.ilerde onun kıymetini anlayacaklar..
bazı arkadaşlar annem çalıştığı için beni karşılasın,kapıyı açsın derdim diyor.oğlumda bugün ne yaptın anne.kek yapsam keki sevmem.poaça yapsaydın der.çocuklar çok doyumsuz yani.
siz onun mutluluğu için çalıştığınızı söyleyin yeter.vicdan azabı yaşamayın.işten gelince çocuğunuza zaman ayırın yeter.ben akşama kadar evdeyim.çocuğumla da durmadan ilgilenmiyorum.
bazı arkadaşlar annem çalıştığı için beni karşılasın,kapıyı açsın derdim diyor.oğlumda bugün ne yaptın anne.kek yapsam keki sevmem.poaça yapsaydın der.çocuklar çok doyumsuz yani.
siz onun mutluluğu için çalıştığınızı söyleyin yeter.vicdan azabı yaşamayın.işten gelince çocuğunuza zaman ayırın yeter.ben akşama kadar evdeyim.çocuğumla da durmadan ilgilenmiyorum.
Hiç katılmıyorum. Benim annem benim cocukluğumdan yetişkinliğime kadar hep calıstı. 3 Kız kardestik. Annenin çalısması annesiz büyümek gibi birsey. Okula giderken saçlarını yapacak bir annen olmuyor,kahvaltızı annen değil kendin hazırlıyorsun,okuldan gelince aldıgın yüksek notu koşa koşa gelip söyleyecek bir annen yok... Bu gerçekten kötü bir duygu. Biz okuldan aksam geldiğimiz zaman annem erken gelmiş evde yemek yapmış oldugu zaman bile ne kadar cok sevinirdik. Bir cocugu bu nasıl mutlu ediyordu bilemezsiniz....
Arkadaşlar merhana öncelikle...
Benim annem de babam da çalışıyorlardı. Biz 4 kardeştik ve en büyüğü bendim. Ortaokul ve liseyi hem kardeşlerime annelik yaparak geçirdim hem de öğrencilik yaptım. Tabi ki ben de sıcak bir çorbanın hasretini çekiyordummm.Ama kendime güvenmeyi öğrend,m. annem çalışıyordu belki ama gece geç vakitlere kadar uyumayıp bizim ödevlerimize yardım ediyordu. Hayata ayaklarımı sağlam basmayı öğrendim bu sayede...
Benim annem de babam da çalışıyorlardı. Biz 4 kardeştik ve en büyüğü bendim. Ortaokul ve liseyi hem kardeşlerime annelik yaparak geçirdim hem de öğrencilik yaptım. Tabi ki ben de sıcak bir çorbanın hasretini çekiyordummm.Ama kendime güvenmeyi öğrend,m. annem çalışıyordu belki ama gece geç vakitlere kadar uyumayıp bizim ödevlerimize yardım ediyordu. Hayata ayaklarımı sağlam basmayı öğrendim bu sayede...
çalışan annenin çocuğu sorumluluk sahibi,ev hanımlarının değil lafına hiiiiç katılmıyorum kusura bakmayın..benim annemde ev hanımıydı..4 yaşında bile mutfağa çağırırdı döksem saçsam bile bişeyleri öğrenmem için çaba sarfederdi..ister inanın ister inanmayın ilkokulda poğça kurabiye kek ve yemek yapıyordum...eğer kepçe tutmayı bilmeyen çocuk varsa o annesinin ev hanımı olmasından değil annenin eksiklğindendir diyorum..üniversiteye gitim ev arkadaşlarımın arasında annesi çalışanda vardı çalışmayanda.ve inanın benden başkası yemek yapmak namına hiçbirşey bilmiyordu...o yüzden genellemeyelim diyorum..insan çocuğunu nasıl yetiştirirse öyle olur..ben her zaman kendime güvenen biri oldum,ailem bana bunu aşıladı çünkü....herzaman sorumluluk sahibiydim..
çalışanların çocuğuda şımarık olabiliyor,çalışmayanında
çalışanların çocuğuda sorumluluk sahibi olabiliyor çalışmaynında...
ama ben ilk zamanlarında yanında olunması taraftarıyım.eğer aşırı derecede paraya ihtiyaç yoksa...
ben sonra çalışmayı düşünüyorum...ama ne şımartırım,ne sevgimi eksik ederim..ben ailemden ne gördüysem öyle davranır hatta üstüne artılar katarım diye düşünüyorum..günümüzde bir sürü kaynak var okumamız gereken..herdurumda nasıl yetiştirebileceğimizi gayet güzel öğrenebiliriz..istikrar önemli
çalışanların çocuğuda şımarık olabiliyor,çalışmayanında
çalışanların çocuğuda sorumluluk sahibi olabiliyor çalışmaynında...
ama ben ilk zamanlarında yanında olunması taraftarıyım.eğer aşırı derecede paraya ihtiyaç yoksa...
ben sonra çalışmayı düşünüyorum...ama ne şımartırım,ne sevgimi eksik ederim..ben ailemden ne gördüysem öyle davranır hatta üstüne artılar katarım diye düşünüyorum..günümüzde bir sürü kaynak var okumamız gereken..herdurumda nasıl yetiştirebileceğimizi gayet güzel öğrenebiliriz..istikrar önemli
bende bir süre evde çocuğa bakmayı tercih edenlerdenim. üstelik çocuğum diğer yaşıtlarına oranla daha aktif ve zekia.s bunu kızımı gören herkes onaylıyor. bu yüzden memnunuma.s benimde annem çalışıyordu ve bu benim ve kardeşim için ne kadar iyi oldu tartışılır:uhm: annemi suçlamıyorum, öyle yapması gerekiyordu. onu çok seviyorum ve bende bir süre sonra çalışmak istiyorum; tabi bu şartlarda iş bulabilirsem!:1no2:
bende çalışan bir annenin çocuğuyum. ama düşünüyorumda ben annemi hiç bir zaman suçlamadım. yada ne bilim annem evde olsa bizi karşılasa diye düşünmedim. kardeşimle eve gelirdik,sobayı yakardık, ders çalışır tv izlerdik.
bende ilk çocuğumu büyütürken çalışmadım. ama onun okula başladığı yıl bende işe başladım. oda veli toplantılarına gelmemi isterdi, okul çıkışı beni al derdi. demekki bu durum çocuktan çocuğa değişiyor. şu andada 2. bebeğim oldu ve doğum iznindeyim. bazen işi bırakmayı düşünüyorum. bebeğimle benden başkası ilgilenemez diyorum. çalışırken 2 çocukla nasıl başedicem diye düşünüyorum. birde benim meslekte akşam çıkışlarımız çok geç oluyor. büyük kızımda şimdi çalışma falan demeye başladı.
onların geleceği için çalışmak gerekli diye düşünüyorum ama geleceğini bi şekilde hazırlayabilirz ama şimdiki muhtaç oldukları sevgiyi ilgiyi her zaman veremeyebiliriz diye düşünüyorum.
bende ilk çocuğumu büyütürken çalışmadım. ama onun okula başladığı yıl bende işe başladım. oda veli toplantılarına gelmemi isterdi, okul çıkışı beni al derdi. demekki bu durum çocuktan çocuğa değişiyor. şu andada 2. bebeğim oldu ve doğum iznindeyim. bazen işi bırakmayı düşünüyorum. bebeğimle benden başkası ilgilenemez diyorum. çalışırken 2 çocukla nasıl başedicem diye düşünüyorum. birde benim meslekte akşam çıkışlarımız çok geç oluyor. büyük kızımda şimdi çalışma falan demeye başladı.
onların geleceği için çalışmak gerekli diye düşünüyorum ama geleceğini bi şekilde hazırlayabilirz ama şimdiki muhtaç oldukları sevgiyi ilgiyi her zaman veremeyebiliriz diye düşünüyorum.
Benzer Konular
