- Konu Sahibi Dou_You_Wanna
- #1
Kızlar günaydın.. Şuan içim öyle bi acıyor ki.. Geceden beri ağlıyorum, kendimi kendi halime bırakıyorum ki sinirim geçsin, en önemliside kırgınlığım geçsin diye. Bu kırgınlıkla sevgilime çıkıp bişey dersem işler daha beter olucak çünkü. Sevgilimin bi kaç gündür canı sıkındı ailevi nedenlerden dolayı. Ben de tam o ara ısrarla aradım sevgilimi. Ama bilmiyorum oan sorun olduğunu.. Her neyse biz bi şekilde birbirimizi incitmeden konuyu kapadık. Daha doğrusu ben öyle sanmışım.. Dün telefonda konuşurken bayağı bi soğuktu bana. Ağzından aşkım, bitanem lafı cımbızla çeiliyodu resmen. Neyse dedim, üstüne gitmeyeyim... Konu döndü dolaştı o günkü konuya dayandı. Benim ne anlayışsızlığım kaldı, ne bencilliğim.. Ki bunu tek bir olaya bakarak söylüyor bana. Normalde ne kadar anlayışlı, iyi niyeli ve merhametli olduğumu söyler. Ama kavga anında da hep tersi gibi davranır
Ben haliyle durgunlaştım ama bunuda belli etmek istemedim. Sorun çıkarmak istemedim. Bir arkadaşı geldi yanına tam o sırada. Hadi şuraya gidelim dedi.Sevgilimde benim sevgilim kızıyo oraya gitmeyelim dedi. Biraz şakalaştılar. Bende eğlenerek dinliyorum bunları. Sonra çocuk demesinmi "sen evlenince napıcan çok kılıbıksın" diye.. Kan beynime sıçradı. Sustur şunu m.. m.. konuşmasın dedim. Sevgilim bana bi bağırdı, beni azarladı... İlk defa başkası için azarladı beni. Öyle içerledimki ağlaya ağlaya kapadım tlfnu. Şimdi KIRGINIM ONA.. Ama kırgınlığımda haklımıyım, yoksa yanlışı başlatan benmiyim kızlar bi yol gösterin.. Göremediğim bişey varsa gösterinki hak yemiş olmayayım..
