- 8 Mayıs 2014
- 1.560
- 1.388
- 163
Bu saat oldu uyuyamadım. Arkadaş dertleşmeye geldi. O anlattıkça ben bunaldım, bir çözüm de bulamadın sorununa, sizin fikrinizi alayım dedim.
Arkadaş 5 yıllık evli, çalışıyor, çocuk olunca kvsi yanıma taşının bakayım demiş. O da gönlü olmasa da gitmiş. Aynı evde kv gündüz sadece çocuk bakıyor, yemek, temizlik, çamaşır filan hep arkadaşta. Akşam işten gelince de kv yemeğini yiyip odasına çekiliyor, çay kahve ayağına gidiyor. Fakat kötü bir söz, husursuzluk filan yok. Kocayla da çok iyi. Bizimki artık yorulduydu, yarı zamanlı kadın tutalım filan demiş, kv evde yabancı kadın istemiyor, vazgeçildi. O da bir iki sene daha diş sıkmaya karar vermişti. Israrla da ikinci bir çocuk istemediğini söylüyordu.
Neyse, görümce boşanıyor, 9 aylık çocuğunu kv alıp eve getiriyor. Görümce bu durumdan memnun, eski kocası da çocuğu istemiyor zaten. Kv diyorki "bu artık sizin çocuğunuz". Arkadaşın kocası kendi çocuğuna nasılsa o çocuğa da öyle, kv diğerine nasıl baktıysa buna da öyle bakıyor. Durumdan tek şikayetçi arkadaş, çünkü ne fikri soruldu, ne onayı alındı, işten gelince iki çocukla uğraşıyorum, hem de diğeri küçük olunca kendi çocuğumla doğru düzgün ilgilenemiyorum filan diye. Zoraki annelik yani, bir türlü durumu kabullenemiyor. Diğer çocuğa da kıyamıyor, vicdan yapıyor.
Psikolojisi iyice bozulmuş. Ayy düşündükçe çok üzülüyorum. İki ucu ... değnek derler ya. Sizin var mı bir öneriniz?
Arkadaş 5 yıllık evli, çalışıyor, çocuk olunca kvsi yanıma taşının bakayım demiş. O da gönlü olmasa da gitmiş. Aynı evde kv gündüz sadece çocuk bakıyor, yemek, temizlik, çamaşır filan hep arkadaşta. Akşam işten gelince de kv yemeğini yiyip odasına çekiliyor, çay kahve ayağına gidiyor. Fakat kötü bir söz, husursuzluk filan yok. Kocayla da çok iyi. Bizimki artık yorulduydu, yarı zamanlı kadın tutalım filan demiş, kv evde yabancı kadın istemiyor, vazgeçildi. O da bir iki sene daha diş sıkmaya karar vermişti. Israrla da ikinci bir çocuk istemediğini söylüyordu.
Neyse, görümce boşanıyor, 9 aylık çocuğunu kv alıp eve getiriyor. Görümce bu durumdan memnun, eski kocası da çocuğu istemiyor zaten. Kv diyorki "bu artık sizin çocuğunuz". Arkadaşın kocası kendi çocuğuna nasılsa o çocuğa da öyle, kv diğerine nasıl baktıysa buna da öyle bakıyor. Durumdan tek şikayetçi arkadaş, çünkü ne fikri soruldu, ne onayı alındı, işten gelince iki çocukla uğraşıyorum, hem de diğeri küçük olunca kendi çocuğumla doğru düzgün ilgilenemiyorum filan diye. Zoraki annelik yani, bir türlü durumu kabullenemiyor. Diğer çocuğa da kıyamıyor, vicdan yapıyor.
Psikolojisi iyice bozulmuş. Ayy düşündükçe çok üzülüyorum. İki ucu ... değnek derler ya. Sizin var mı bir öneriniz?
