Demek istediğimi anlamadan konuşuyorsun. Kadın aciz değildir. Onu acizliğe sürükleyen durumlar vardır. Mesela çocukların sorunluluğunu sadece anne almak zorundadır topluma göre. Baba şiddet uygular kadın boşanamaz çünkü onu çok daha zor bir hayat beklemektedir. Onun aciziyeti midir bu yoksa erkeğin mi. Yoksa kızının arkasında durmayan ailesi mi. Kadın hep çaresiz bırakılmaya çalışılır bu ççaresizlik çoğu kadının kocasına düşkünlüğünden aşkından değil. Ha şiddete rağmen kocası olmadan yapamayan ille de erkeğimin gölgesi yeter diyen aciz kadınlar da başka tabi. Durumdan duruma değişir. Biz kadınlar neden bu kadar aciziz demek ne kadar doğru benim rahatsızlığım bu yönde.
Yazdığınız herşey bu toplumda kadını aciz duruma düşürmek ve 2.sınıf insan kategorisine sokmak için yapılıyor zaten bu konuda hemfikiriz.Bu ülkede kadınların üzerine korkunç yükler yüklendiği konusunda da..ama şunu hayatta unutmamak lazım.başımıza gelenler bizim izin verdiklerimizdir.Kadın şiddet görüyor vay efendim çocuk yapsam düzelir mi? Kocası hizmetçi yerine koyuyor,karısıyla çocuğuyla ilgilenmiyor , elalem ne der baba evine dönersem? Hiç durmadan çocuğun yanında hakaret kavga, ama çocuğum babasız kalmasın.Ünlü bir terapistle konuşmuştuk bunların hepsi kadının kendi cesaretsizliğinin ve bağımlılığının bahaneleri..bizin toplumda kadınlar cocukluktan itibaren koca bulma,çocuk yapma üzerine yetiştirildikleri için kocalarına bağlı değil bağımlılar..boşanıncada yaşama amaçları bitiyor.Bunu yapanda yine anneler kadınlar..o erkekleri yetişten anneler değil mi? Gelinine hizmetçi muamelesi yapan? Bizde suçsuz değiliz.
Ben 48 yaşında psikopat kocasından cesaret edip boşanan ve arkasında hiç kimse olmayan bir ev hanımı tanıyorum şuan türkiye piyasasında parmakla gösteriliyor,siyasetten iş dünyasından tanımadığı kimse yok..48 den sonra çalışmaya başlayan bir ev hanımından bahsediyorum..ve çok zor günler geçirdi..isteyen kadınlar yapıyor.alıyor cocugunu sığınma evine gidiyor,yeni bşr hayata işe başlıyor..
Hadi bunların hepsi evliler içindi boşanma olayı daha zor.Başlıklara bakın..tüm kadınlar neredeyse erkeklere yapışmış durumda..sevgilim kolumu sıktı,hakaret edşyor ilgisiz,ama çok seviyorum ayrılamam onsuz yasayamam..Bu acizlik değildir de nedir? Sonra bu kadın evlenincede evlilik bahanesi oluyor.
Gecenlerde bir üye aylar evvel güya ayrıldıgı(ama baglantıyı koparmamıs ayrılık yalan yani) yıllarca bunu 10-15 kızla aldatan,döven ,eski(!) erkek arkadası için "unutamıyorum çok seviyorum bla bla ama ailem izin vermez artık evlenmemize" diye baslık acmıs.Hala evlenmeyi düşünüyor.insanın onuru gururu kaldırsa midesi kaldırnaz yahu..herseyi bile isteye evlenip hemencecij cocuk yapıp,evde oturup,tüm hayatlarını boşanmama bahanesi olarak çocuğu öne sürerek ve çocuğa en büyük kötülüğü yaparak geçiriyorlar.Bu verdiğim örnekler toplumun %90 dan fazlası..Bunlar acizlik değil mi sizce?
Afedersiniz bende köpek gibi aşık oldum.hemde çok zor begenen,hoslanamayan bile biriyim.3,5 yıllık ilişkiden sonra aynı eve çıkmışken hiç bilmediğim bir ülkede ondan ayrılıp ayrı bir hayat kurdum.ve severek ayrıldım.çünkü doğrusu buydu.Buna cesaret edebilmek gerekiyor yoksa şartları onu bunu sevgiyi bahane edersin de edersin..şartları biz yaratırız.ayrılmasaydım şuan aynı evde mutsuz birbirimizi yiyor olacaktık ve mutsuz olacaktım.Burdada konu acacaktım ben ne hayallerle geldim,çok mutsuzum,dilini dahi yeni öğrendiğim kimseyi tanımadığım ülkede sıkıştım kaldım diye..benim tercihim bunu yasamamaktan yana oldu..
Konu sahibinin bahsettiği işte bunlar..
