Ben yaklaşık 3 yıldır bir şirkette çalışmaktayım. Aşırı stresli bir işim var sürekli telefon trafiği olan santraldeyim. Zaman geçtikte artık tahammül edememeye başladım o telefonların sürekli çalması, yemek molası diye bişey olmaması, yemek yerken bile ağzında lokmayla sürekli telefona bakmak zorunda olmak beni inanılmaz yordu çünkü 10 dk da olsa her insanın en azından yemeğini yemek ihtiyacı vardır. Burda sabah gelip akşama kadar aralıksız çalışma var, biz burda 3 arkadaşı inanırmısınız tuvalete bile zor gidiyoruz acelyele. Bu durum hepimizin canına yetti. Bu zamanaa kadar tahammül ettim nişanlıyım parayada ihtiyaç var ama burda sağlığım bozuldu kaldıramıyorum artık. O Yüzden çıkmaya karar verdim. Kendime başka bir iş arayacağım elbetteki heryerde her işte stres vardır ama en azından bu derece olmasın. Çıkma konusunda sizce yanlış mı yapıyorum fikirlerinizi benimle paylaşırmısınız arkadaşlar ?
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Arkadaşlar fikirlerinize ihtiyacım var
- Konu Sahibi sevdemm
- Başlangıç Tarihi
Dönüşümlü baksanız 3 arkadaşınız ile yemek aralarında..Yada yemeğe giderken telefonu başka biryere aktarsanız..ışvereninizle konuşup..deneyin derim...ış bulmak evet çok zor..fakat,eğer huzurlu değilsenizde çalışmanızın anlamı olmaz....evden çok iş yerinde vakit geçiriyosunuz...bu süreçte iş arayın..işden çıkmadan....buluncada ayrılırsınız
Evet iş bulmadan çıkmayı bende hiç istemem ama artık tahammül edemiyorum sıkıntı basıyor akşamı etmek o kadar zor geliyorki. Dönüşümlü yapma işi pek olmuyor aynı saatlerde acıkmış oluyoruz ve telefonu başka yere aktarmamız imkansız. Burası beni inanılmaz yordu beynim yoruldı burda artık iş bulmadan çıkmayı elbetteki istemem ama hani sabrede sabrede bu güne geldim. Çıkmış olsam 1,2 ay dinlenip bu süre içersindede iş baksam diyorum. Ama kafam allak bullak bi yandanda kararsızlıkda var. Ama sağlığım söz konusu çok etkilenmeye başladım
Evet hiç huzurum yok zaten o yüzden artık dayanamıyorum. Önceleri böyle değildi bi şevkle çalışıyordum ama zaman geçtikçe hergün aynı stresi yaşamak beni inanılmaz yordu. Artık isyan etmeye başladım.
sağlık her şeyden önemli
sağlığın gittikten sonra kazandığın üç kuruşun tadına varamaycaksan ne işine yarayacak aldığın para
iş stresi nedeniyle etrafındakilere kötü davranıyor musun bilmiyorum.
ama eğer bu kadar sıkıntıda isen seni zorluyor ise boşver derim
iş bulunur ama sağlık bir gitti mi yerine getirmek kolay olmuyor:a015:
sağlığın gittikten sonra kazandığın üç kuruşun tadına varamaycaksan ne işine yarayacak aldığın para
iş stresi nedeniyle etrafındakilere kötü davranıyor musun bilmiyorum.
ama eğer bu kadar sıkıntıda isen seni zorluyor ise boşver derim
iş bulunur ama sağlık bir gitti mi yerine getirmek kolay olmuyor:a015:
Bende aynı durumdaydım tek başımaydım 3 telefon bir fax ve dahili hatlar var. 3 yıl aralıksız çalıştım akşam olmazdı hamile kalınca vesile oldu çıktım.
Biliyorum yaşadığın stresi, çıkmanda fayda var bence, yaşın kaç nerde yaşıyosun ne mezunusun bilmiyorum ama bu tür işler kolay bulunur.
ıstifada gerekçe olarak yemek molasının bile olmayışından bahset belki bir kolaylık yaparlar.
Biliyorum yaşadığın stresi, çıkmanda fayda var bence, yaşın kaç nerde yaşıyosun ne mezunusun bilmiyorum ama bu tür işler kolay bulunur.
ıstifada gerekçe olarak yemek molasının bile olmayışından bahset belki bir kolaylık yaparlar.
iş yerinde evden daha faazla vakit geçiriyoruz nerdeyse, işini sevmen başarın ve performansın için çok çok önemli canım.. hepsini geçtim, kendini daha iyi hissetmen için önemli.. tamam günümüz şartlarında yeni iş imkanı zor ama, Rabbim herkezin rızkını verir, sağlığın psikolojin de önemli...
- 4 Mart 2008
- 5.435
- 342
- 398
Hepiniz aynı anda acıkıyorsanız hergün biriniz fedakarlık yapacak başka alternatif yok. Kendi aranızda çözümler üretmeye çalışın derim. Yemekleri yarımşar saat tek tek yaparsanız herkes dinlenmiş olur. Gün içinde 3 gibi mesela 15 dakika tek tek mola verin.
Bende santralde çalıştım 6 yıl başka bi şirkette. Bize günde ortalama 1500 hat gelirdi. Düşün yoğunluğu yani. Ama kendi içimizde idare ederek hallederdik.
Biraz sabredin derim. Olmazsa evlenince ayrılır hiçolmazsa tazminatınızı alırsınız.
- 24 Aralık 2009
- 1.181
- 415
- 333
seni çok iyi anlıyorum bende mağazada çalıştım sürekli kampanyalar falan dediğin gibi bırak yemeği tuvalete gidecek vakit bulamıyorsun seni en iyi ben anlarım burada heralde.bir yıl oldu o ortamdan kurtulalı halendaha çarşıya çıktımmı bir mağazada kalabalık gördünmü abartmıyorum titriyorum.düşünsene 4 ay boyunca izinsiz çalıştığım için oturup ağladım hıçkıra hıçkıra ya saçım kirleniyordu yıkayacak zamanım yoktuki aylık bakımlarımı yapayım bence bir an önce çık insanın psikoloji bozuldumu hiç birşey istediğin gibi gitmiyor.farklı sektörlerden iş buldum yani çevremdekiler tavsiye etmiş beni yok diyorum insanlarla uğraşamav artık inan sağlık paradan daha önemli.heleki ruh sağlığı.huyum değişti benim ya yobaz oldum çıktım annem iyikide çıktın yine huyun yumuşadı senin der
- 6 Aralık 2009
- 6.223
- 2.939
- 723
Evet inanılmaz rahatsızım iş bulmayı beklemeye pek tahammülüm yok çünkü iş bulmam ne kadar sürer bilemiyorumki çünkü burda durmak beni çok sıkıyor artık hani son raddeye geldim denir ya öyleyim.
Bu devirde kendinizi garantiye almadan,
sakın işinizi bırakmayın derim,sonra pişman olmayın...
her işin belli zorlukları var,iş olsunda çalışın,
bir iş yerinde benim için önemli olan huzurdur,
eğer huzurunuz varsa,sırf iş çok diye şikayet ediyorsanız,
çalışırken iş aramaya başlayın..
çünkü iş artık aslanın ağzında falan değil,neresinde olduğunuda kimse bilmiyor desek yeridir...
Allah yardımcınız olsun..
sevgiler...
sakın işinizi bırakmayın derim,sonra pişman olmayın...
her işin belli zorlukları var,iş olsunda çalışın,
bir iş yerinde benim için önemli olan huzurdur,
eğer huzurunuz varsa,sırf iş çok diye şikayet ediyorsanız,
çalışırken iş aramaya başlayın..
çünkü iş artık aslanın ağzında falan değil,neresinde olduğunuda kimse bilmiyor desek yeridir...
Allah yardımcınız olsun..
sevgiler...
Eflatun demişki,
Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler
?Ne var ki çocukluklarını özlerler
?Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
?Ama sağlıklarını geri almak için de para öderler.
?Yarınlarından endişe ederken bugünü unuturlar.
?Sonuçta, ne bugünü, ne de yarını yaşarlar.
?Hiç ölmeyecek gibi yaparlar.
?Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler.
eğer işsiz kalmayı göze alabiliyorsan 1 dakika bile düşünme derim. zamanında yazışma yapmak için işe girmiştim. meğer sekreter kız patronun oğluyla evlenecekmiş onun yerine beni alacaklarmış. bilgisayar programcısıydım. sadece telefonlara bakacakmışım. müdürün odasını silecekmişim. şöle bir toz alacakmışım. koşa koşa istifamı verdim. işi bıraktım rahatça işletme derslerine çalıştım 4 yılı bitirdim. şimdi yüksek lisans yapıyorum. Allah'a şükür kpssdende atandım.
Çocukluktan sıkılırlar ve büyümek için acele ederler
?Ne var ki çocukluklarını özlerler
?Para kazanmak için sağlıklarını yitirirler.
?Ama sağlıklarını geri almak için de para öderler.
?Yarınlarından endişe ederken bugünü unuturlar.
?Sonuçta, ne bugünü, ne de yarını yaşarlar.
?Hiç ölmeyecek gibi yaparlar.
?Ancak hiç yaşamamış gibi ölürler.
eğer işsiz kalmayı göze alabiliyorsan 1 dakika bile düşünme derim. zamanında yazışma yapmak için işe girmiştim. meğer sekreter kız patronun oğluyla evlenecekmiş onun yerine beni alacaklarmış. bilgisayar programcısıydım. sadece telefonlara bakacakmışım. müdürün odasını silecekmişim. şöle bir toz alacakmışım. koşa koşa istifamı verdim. işi bıraktım rahatça işletme derslerine çalıştım 4 yılı bitirdim. şimdi yüksek lisans yapıyorum. Allah'a şükür kpssdende atandım.
annem de emekli devlet memuru. telefonun şimdiki gibi olmadığı durumları hatırlarsanız işte o santralde gece nöbetinde telefon bağlayarak çalışmış sonra benim çocukluğumdan itibaren masa başı memur olarak çalıştı. o kamu kurumunun özelleşmesinden itibaren de çok geç saatlere kadar çalıştı. tabi sizin durumunuz çok daha kötü ama annem iş stresi yüzünden kardeşimi 7 buçuk aylıkken doğurdu. babam da işçi emeklisi. küçük bi şehirde büyüdüm ama şu an istanbulda gayet iyi bir üniversitede ve bölümde okuyorum.
eğer annem çalışmasaydı şuan beni istanbulda okutacak durumları olmazdı. bir nesil çalıştı çabaladı kendini paraladı ama bir sonraki nesile(bana ve kardeşime) güzel bir gelecek sağladı.
o işi bırakınca hemen başka bir iş bulabilecekseniz evet bırakın çalışma şartlarınız zor. ama türkiyenin gerçeği işsizlik! bence önce iş arayın kesinleşince ayrılın şuanki işinizden. ve çok geçerli bir nedeniniz olmadıkça(sağlık sorunu vb.) emekli olana kadar çalışın. bir kadının en büyük güvencesi üç kuruş da olsa maaşıdır. anne baba ölür akrabalar sırtını döner koca terkeder hayatta insanın başına her şey gelir ama o maaş oldu mu sırtınız yere gelmez.
eğer annem çalışmasaydı şuan beni istanbulda okutacak durumları olmazdı. bir nesil çalıştı çabaladı kendini paraladı ama bir sonraki nesile(bana ve kardeşime) güzel bir gelecek sağladı.
o işi bırakınca hemen başka bir iş bulabilecekseniz evet bırakın çalışma şartlarınız zor. ama türkiyenin gerçeği işsizlik! bence önce iş arayın kesinleşince ayrılın şuanki işinizden. ve çok geçerli bir nedeniniz olmadıkça(sağlık sorunu vb.) emekli olana kadar çalışın. bir kadının en büyük güvencesi üç kuruş da olsa maaşıdır. anne baba ölür akrabalar sırtını döner koca terkeder hayatta insanın başına her şey gelir ama o maaş oldu mu sırtınız yere gelmez.
