YORGUN…
Nerden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum…o kadar çok yoruldum ki her ay umut edip ve her ayın sonunda umudumun yıkılmasından yine bir ay geçti ve ben anne olmanın hayaliyleyim her ay test alıp tek çizgi çıkacağından kesin emin olup ama çift çizgiyi görmenin umuduyla yaptığım test yine beni şaşırtmadı…her gün ağlamaktan yoruldum, hergün hamile bir kadın görüpte üzülmekten yoruldum, sürekli bebek yokmu diyen insanlara cevap verememekten yoruldum, karşı komşunun çocuğu ağlarken bana dönüp iyiki çocuğun olmuyor demesi öyle içimi acıttı ki cevap bile veremedim , karnıma yastık koyup hamileliğin nasıl bi duygu olduğunu anlamak için bir dakika bile olsa mutlu olmaktan yoruldum , her ay hastaneye gittiğimde çalışanların bana acıyarak bakmasından yoruldum, belki hamileyimdir diye bir yerim ağrıdığında ilaç içmedim sırf ona bir şey olmasından korktum ama o yoktu…gecelerce benden sonra evlenip benden önce anne olan arkadaşlarımı düşündüm evet hepsi anne olmuştu onlarla karşılaşmaktan korktum onlarında bana acıyarak bakmalarından korktum…artık ağlamaktan yoruldum kendime acı çektirmekten yoruldum bebeğimsiz geçen günlerimi düşünmekten yoruldum…
Nerden ve nasıl başlayacağımı bilmiyorum…o kadar çok yoruldum ki her ay umut edip ve her ayın sonunda umudumun yıkılmasından yine bir ay geçti ve ben anne olmanın hayaliyleyim her ay test alıp tek çizgi çıkacağından kesin emin olup ama çift çizgiyi görmenin umuduyla yaptığım test yine beni şaşırtmadı…her gün ağlamaktan yoruldum, hergün hamile bir kadın görüpte üzülmekten yoruldum, sürekli bebek yokmu diyen insanlara cevap verememekten yoruldum, karşı komşunun çocuğu ağlarken bana dönüp iyiki çocuğun olmuyor demesi öyle içimi acıttı ki cevap bile veremedim , karnıma yastık koyup hamileliğin nasıl bi duygu olduğunu anlamak için bir dakika bile olsa mutlu olmaktan yoruldum , her ay hastaneye gittiğimde çalışanların bana acıyarak bakmasından yoruldum, belki hamileyimdir diye bir yerim ağrıdığında ilaç içmedim sırf ona bir şey olmasından korktum ama o yoktu…gecelerce benden sonra evlenip benden önce anne olan arkadaşlarımı düşündüm evet hepsi anne olmuştu onlarla karşılaşmaktan korktum onlarında bana acıyarak bakmalarından korktum…artık ağlamaktan yoruldum kendime acı çektirmekten yoruldum bebeğimsiz geçen günlerimi düşünmekten yoruldum…