Aşk neden bu kadar imkansız ya

1 senelik bir ilişkim vardı. Bir ay oluyor biteli. Bu bir aydan öncesinde ayrılmıştık aslında. 2 hafta uzattık sonumuzu sadece. Her şey çok güzeldi. Ama bulunduğumuz süreç zor bir süreçti sevgilim için. Evdeki, işteki, okuldaki, ablasında kalması gibi bir sürü sorun. Psikolaga gidecek duruma gelmişti. Gitti de zaten. Ailesinin yanında bana mesaj atamıyordu, o derece sıkıyordu herkes. Bir de o gün ben üzerine gittim, gereksiz tripler yaptım. Sonucu ayrılık oldu. Bitmesin istedim, yalvardım resmen. Ama o kesin konuşuyordu, kendine güveni kalmamış artık, çevresindeki herkesi mutsuz ettiğini düşünüyordu. Benim de kabul etmekten başka çarem yoktu. Kafa dağıtmak için kapalı olan facebook umu açtım, güzel şeyler paylaştım, şifremi değiştirdim. Ablasından açtığımı görüp o da açtı. Ama kafam dağılmadı işe yaramıyordu, orda bile aklıma o geliyodu. Bir hafta geçti dayanamadım mesaj attım, görüşmek istedim. Çünkü kötü bir sebepten ayrılmadık, hala umudum vardı. Görüşme sonunda zaman verelim birbirimize, ben çok kötü durumdayım, ama yine konuşuruz, arada görüşürüz arkadaştan öte oluruz dedi. Her şey güzel gibiydi. Sonra facebook şifrelerimizi verdik. Sonra uzak durmaya başladı. Facebook ta bir arkadaşımla konuşmamı görmüş mutluymuşum, ayrıldığımızı anlatmamışım falan çok kıskandı. Bir yere gitsem kıskanıyor ama bir yandan da uzak duruyordu. Nedenini sordum. Bir hafta ayrı kaldık, çok kıskanıyorum ama hemen eskisi gibi olamıyorum, bana zaman ver kendimle başbaşa kalayım biraz konuşmayalım dedi. Tamam dedim. Bir gün geçtikten sonra mesaj attı, yakın davranıyordu. Hiçbir şey anlamadım tabi bende. Birkaç gün hep o mesaj attı, aradı falan. Dayanamadım artık. Bir öyle bir böyle çok yıprandım. Ya bu kötü zamanında yanında olmama izin verecek ya da karşısında olacaktım. Kendime zaman ayırmak istiyorum biraz dedi. Yine müsait bir zamanı değildi. Ben de patladım. Tamam dedim, bitti artık, sen bende bittin dedim. Bir hafta geçti kızdığı bir şey giymiştim, yakışmış diye mesaj attı. Cavap vermedim, daha doğrusu veremedim sms im yoktu. Birkaç gün sonra da aradı açmadım, mesaj attı. Fotoğrafın bende almak istersen vereyim yarın dedi. At gitsin yazdım. Her şey bu kadar. Şimdi pişmanım at gitsin dediğime Kafamı dağıtacak bir şeyler yapıyorum, ama bazen aklıma geliyor ve o beni dağıtıyor. Bir yandan yaşadıklarımız, dolu dolu geçen günlerimiz, bir yandan da bana son davranışları, söyledikleri öfkelenmeme sebep oluyor. Acaba o da düşünüyor mu beni, aklına geliyor muyum hiç. Bunu bilmek isterdim. Hayat devam ediyor biliyorum ama onu özlüyorum. Artık adım da atamıyorum, ne düşünüyo bilmiyorum. Tamamen bitti galiba



Mesaj atmalı mıyım acaba?

barıştığınızda mutlu oldugunuz gunlerde, erkek arkadaşının ailesi kendisini sıkmadıgının farkına varacaksın. aslın erkek arkadaşın kendısının cocukluk yaptıgınıda goreceksın. Evet halen büyük bir umut var zaten barışacaksınızda. o şuan senden mesaj bekliyor. Beklemez diye düşünürüz zaten hep, ama aslında bekliyorlar belli etmiyorlar. ilk adımı o atsın dıye dusunme atmaz.. gurur var. Eger seviyorsan ve barışacagınızıda biliyorsan mesaj at konuşmaya başla ama buluşalım ya da görüşelim deme bırak o desin.. zaten bı kac gun normal konusursunuz 1 hafta sonra bırbırınıze canım, askım demeye baslarsınız hemde hıc bırsey olmamıs gıbı. Bak görceksin aynı dediğim gibi olacak ama sen vazgeçme..

cdlzwmprlla .!.:

barıştığınızda mutlu oldugunuz gunlerde, erkek arkadaşının ailesi kendisini sıkmadıgının farkına varacaksın. aslın erkek arkadaşın kendısının cocukluk yaptıgınıda goreceksın. Evet halen büyük bir umut var zaten barışacaksınızda. o şuan senden mesaj bekliyor. Beklemez diye düşünürüz zaten hep, ama aslında bekliyorlar belli etmiyorlar. ilk adımı o atsın dıye dusunme atmaz.. gurur var. Eger seviyorsan ve barışacagınızıda biliyorsan mesaj at konuşmaya başla ama buluşalım ya da görüşelim deme bırak o desin.. zaten bı kac gun normal konusursunuz 1 hafta sonra bırbırınıze canım, askım demeye baslarsınız hemde hıc bırsey olmamıs gıbı. Bak görceksin aynı dediğim gibi olacak ama sen vazgeçme..

Genişletmek için tıkla...

Valla bu dediğin olsa ne mutlu olurdum. Ama o hayatına bakıyor gibi. Mutlu gibi. Ablamın facebook undan takip ediyorum da, hiç umrunda değilmişim gibi. Benim yaptığım gibi mutlu şeyler paylaşıyo, benim çektiğim fotoğrafı silmiş, ben de yapmıştım. Korkuyorum mesaj atmaya. Biz düşman değiliz, kötü bir şey yaşamadık. Böyle olması beni üzüyor. Ama artık adım atmak konusunda çok kararsızım. Ya bensiz daha mutluysa. Hoş karşılamazsa beni. Ne bileyim birçok şey. Ne diyebilirim ki artık ona

tatlim belliki adami seviyosun, ayrilmanizi gerektirecek cok ciddi bir durumda yokmus zaten ortada. Hayatin zorluklari kosusturmasi ve gündelik sorunlar sizi yipratmis biraz, ama bunlar cözülemiycek seyler degil.
Her iliskide bazen böyle inis cikislar olur, bazen pireyi de deve yapariz.
Anladigim kadariyla biraz pisman olmussun, e özlemissinde. Oda bos durmamis mesajlar atmis, aramis seni.
Bence bi sans daha vermelisiniz birbirinize...
Konu basligina da gelince, benim nacizane fikrim söyledir: imkansiz olan ask degildir, ask varsa imkan hep vardir ve orda gurura yer yoktur.

en iyi dileklerimle ^^

pheeliz01 .!.:

tatlim belliki adami seviyosun, ayrilmanizi gerektirecek cok ciddi bir durumda yokmus zaten ortada. Hayatin zorluklari kosusturmasi ve gündelik sorunlar sizi yipratmis biraz, ama bunlar cözülemiycek seyler degil.
Her iliskide bazen böyle inis cikislar olur, bazen pireyi de deve yapariz.
Anladigim kadariyla biraz pisman olmussun, e özlemissinde. Oda bos durmamis mesajlar atmis, aramis seni.
Bence bi sans daha vermelisiniz birbirinize...
Konu basligina da gelince, benim nacizane fikrim söyledir: imkansiz olan ask degildir, ask varsa imkan hep vardir ve orda gurura yer yoktur.

en iyi dileklerimle ^^

Genişletmek için tıkla...

Bizde de biraz imkansızlık var gibi. Ama ben gurur yapmadım zaten uğraştım yine o kaçtı gibi. Çok teşekkür ederim bir ışık doğdu yine de. Aklımda bulunacak, karar verme aşaması var bir de tabi.