Doğuma Hazırlık Asla Vazgeçmeyin !

Bebeklerimize aldığımız eşyalar, hastane çantası, ürünler için tavsiye ve öneriler....

merve23102009

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
21 Mayıs 2018
5
34
30
Benim Hikayem,

Eşimle 23.10.2009 tarihinde Lise 3 e giderken tanışmıştık. O zamanları bilirsiniz az çok. Biz ne olacağız kaygıları. Çünkü kültür farklılığı vardı, bizi göre olmasa da çevremizdekilere göre öyleydi. Biz yılmadık, pes etmedik. Çünkü çok seviyorduk. Derken artık çevremdekiler onu duymaya başlamış ve önüne geçemediğim bir hal almaya başlamıştı. Sevgimden vazgeçmeyeceğimi biliyordum ama yoruluyordum. Derken bir şekilde annemle tanıştırdım. Annem ilk anda ısındı ona fakat yaşlarımız küçük olduğundan ve daha askerliğini yapmamış olması can sıkıcıydı. Derken askere gitti ve izne geldiğinde isteme söz yapıldı. Çok zordu. Ailemi ikna etmem hiçte kolay olmadı. 10.05.2015 tarihinde evlendik. Rüya gibiydi. Liseli âşıklar evlendi. Bu duygu çok güzeldi. Daha sonra o kadar güzel bir evliliğimiz yuvamız oldu ki, etrafımdakiler kıskanmadan edemiyorlardı. Çünkü biz gerçekten birbirimizi çok seviyorduk. Daha sonra her evlilikte olduğu gibi çocuk yapmak istedik. 2016 Mayıs ayında başladık. İlk ay o kadar heyecanlıydım ki hamileyim edasıyla geziyordum ve eşimde aynı şekilde üzerime titriyor baba oluyorum diye ortalıkta geziniyordu. İlk ay 10 gün âdetim gecikti. Kesinlikle hamileyim diyordum evde yapılan testlerden alıyordum her gün yapıyordum. Daha sonra kan tahlili yaptırdım. Orada da negatifi gördüm. Üzüldüm. Nedendi ki? Doktora gittim. Bu kadar gecikmesi normal değildi. Nisa hastanesinde bir bayan doktora gittim. Muayene oldum. Daha sonra başladı dr konuşmaya. Merve hn sizde polikistik over var. Yani yumurta sayınız fazla dağınık tedavi olmanız lazım. Tedavi olmadan gebe kalmanız imkânsız. Nasıl bir şok yaşadığımı anlatamam. Oysaki ben korunmayı bırakalı 1 ay olmuş. Devam etti. Önünde uzun bir yol var. İlk tedavin doğum kontrol hapı âdetini düzene sokup daha sonra yumurtlama gününü hesaplayıp öyle hamile kalman. İkinci yol iğnelerle ilaçlarla yumurtalıklarını uyarıp çatlatıp hamile kalmanı sağlamak. Doktor bunları söylerken öylesine rahat ki. Ben daha ne olduğunu bilmediğim bir durumun içerisindeydim. Doktor hn söylediklerini kâğıda yazıp çiziyor çünkü oda biliyor hiçbir şey anlamadığımı ancak acımasızca da devam ediyordu. Odadan çıktım kapıda hamile yiyenim ve ablam bekliyordu. Ben onlara başta bişe belli etmedim. Çünkü halen bilmiyordum ne olduğunu. Daha sonra eve gittim eşim geldi anlattım ne kadarını anladıysam oda çok üzüldü ama en çokta benim üzülmeme üzüldü. Normal de bir hastalığı internetten araştırmayı sevmem ama söz konusu küçücük bir bedense neler yapılmazdı ki. İnternetten doktorun söylediği tanıyı yazdım. Dünyalar başıma yıkılmıştı. Yatağın içerisinde gece yarısı bakıyordum. Eşim de meğersem okuyormuş. Kısırlık yazıyordu. Ağlamaktan gözlerim görmüyordu. Eşimin sımsıkı sarılışını ve gözlerimi silmesini hatırlıyorum. Yıkılmıştım. Ne yapacağımı bilemez durumdaydım. Derken böyle hiçbir şey yapmadan 6 ay geçmişti. Medicine hospital hastanesinde Pınar hn gittim. Genç tatlı güler yüzlü bir doktordu. Onunla başladık tedaviye. İlk ay klomen hapıyla başladık her şey yolunda ilerliyordu. 5 gün hap içiyordum yumurtalıklarım büyüyordu ve çatlatma iğnesi vuruluyordu daha sonra kan tahlili yumurtam çatlamış ve sonrası ilişki. Bu böyle 3 ay sürdü aşama hep aynıydı ancak sonuç bir türlü değişmiyordu. 3.ayın sonunda dr benden hsg istedi. Rahim filmi. Çektirdim ve tüplerim temiz açık çıktı. Normalde tedavi süreci şu şekilde; 6 ay boyunca ilaç tedavisi, 2 yada üç kez aşılama ve daha sonrasında tüp bebek. Bütün tedavi bundan ibaretti. 1. Tedavim işe yaramadı. 6 ay boyunca ilaç tedavisi gördüm sonuç negatif. Çalışıyordum bir yandan izin alıp koşturuyordum. Daha sonra Medipol Mega Hastanesinde Günseli Hn duydum. Ona gittim. Yaşımın 23 olması avantajdı. Fakat ben sabırsızdım nerden baksanız 1 yıl geçmişti. Olmuyordu bir türlü. Günseli hanımda ilk aşılamamı oldum. Yani tedavinin ikinci aşamasına geçmiştim. 2017 Eylül ayında ilk aşılama yapıldı. Çok heyecanlıydık. Hamile kalabilirdim. Ve 15 gün sonra yine olmamıştı bu seferde yıkılmıştım. Ümidim sevincim her şeyim tükeniyordu. Doktor 1 ay bekleyelim 2. Aşılama için demişti. Ama ben artık yorulmuş ve hiçbir şey istemiyordum. Aralık ayı geldi hastaneyi aradığımda dr ayrıldığını duydum. Çok üzülmüştüm. Sevmiştim Günseli hanımı. Tedaviyi bırakıyorum artık rabbim ne zaman nasip ederse o zaman verir demiştim.Aralık ayı izne çıkmıştık. 1 hafta boyunca bütün Anadoluyu gezmiştik. İyi de gelmişti. İzin dönüşü Tuğbam yiyenimle telefonda konuşurken artık dayanamıyorum yeter demiştim. 1,5 sene olmuştu tedaviye başlayalı. Kızmıştı bana bırakma 2. Aşılamanı da ol demişti. Ve o an içimden bir şey kopmuştu. Telefonu kapatır kapatmaz hastaneyi aradım. Dr asistanıyla görüştüm. Ayşe hanımın asistanı. Adettim ve 2. Günüydü. Normalde tedaviye adet olmadan gidiliyordu gecikmiştim ancak yine de gelin Ayşe hanım bir görsün demişti. Ayşe hanımı tanımıyordum gittim çok sıcak kanlı bir dr du. Hemen tedaviye başladık. Aşılama için gün verildi. 2. Aşılama yapıldı rahattım bir şey hissetmiyordum. Annem ablamda gelmişti. Ben hastaneye onlardan önce gitmiştim annemi aradım sabah kaçta geleceksiniz alacaklar birazdan beni içeriye diye meğersem annem sabaha kadar uyumayıp bana dua etmiş ve ben aradığımda yeni uykuya dalmış. Rüyasında beni görüyormuş. Hamile kalıyormuşum. Nese ben içeri girerken gelmemişlerdi henüz. Aşılama yapıldı beni odaya almadılar ameliyathanenin yan tarafında beklettiler yarım saat. Daha sonra üstümü giydim çıktım oradan bir baktım ablam annem eşim ve teyzesi hepsi beni bekliyorlar. Hepsi bana bir garip bakıyorlar. Allah yukarda ben bir şey hissetmiyordum. Aşılama yapıldıktan sonra 14 gün geçti. İşteydim cumartesi günüydü. Lavaboya gittim. Ufak bir lekelenme oldu. Dedim bu sefer de olmadı. İşten izin aldım sığamadım hiçbir yere. Çok üzgündüm. Attım kendimi dışarıya eşime söyledim hatta biraz fazla üzdüm onu sanırım. Bütün üzüntümün acısını ondan çıkarmıştım. Biraz alışveriş yaptım yürüdüm dolandım. Hissediyordum oldum bu ayda olmadı diye ağlıyordum sokaklarda. Daha sonra eve geldim. Eşimin gelmesine yarım saat vardı. Lavaboya gittim. Hiçbir şey yok. Şaşırmıştım. Çünkü fazla yürümüş ve yorulmuştum. Daha sonra eşimi aradım gelirken bana test alır mısın diye. Geldi testi yaptım yere koydum ellerimi yıkadım yere eğildim izliyordum o an eşim kapıyı açtı oda izlemeye başladı. O an 2.çizgi belirmeye başladı. İlk defa 1,5 senedir o kadar test yapıyorum hiç yanılmamıştı testler. Çizgi çok hafifti. Belliydi ama. Eşimle göz göze geldik ve o an ağlamaya başladık bu gerçek mi diye. Rabbim öyle bir şey nasip etmişti ki bize. Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk ikimizde. Yazarken bile o ana gittim ve heyecanlandım. Hamileydim. Hamileyeee. İnanamıyordum. 2018 ocak ayında hamile olduğumu öğrenmiştim. Ve şuan 21.05.2018 5 aylık hamileyim. Rabbimden en büyük duamdır. Kimseyi küçük bir bedenle sınamasın inşallah. Bir kadının başına gelebilecek en zor şey. Rabbime binlerce şükürler olsun ki ne benim ailem ne eşimin ailesi beni bunalttı. Hep destek oldular çok şükür. Hep yanımda oldular. O yüzden çok şanslıydım. Şu mübarek günlerde isteyen herkese nasip etsin inşallah. Duam sizlerle.
 
Çok sevindim adınıza gerçekten. Burada varsa bu sıkntıyı çekenlere umut olması açısından da çok güzel. Yıllardır harcanan emeklerin karşılık bulması daha da güzel. Allah çocuğunuzla yolunuzu bahtınızı açık etsin.
 
Benim Hikayem,

Eşimle 23.10.2009 tarihinde Lise 3 e giderken tanışmıştık. O zamanları bilirsiniz az çok. Biz ne olacağız kaygıları. Çünkü kültür farklılığı vardı, bizi göre olmasa da çevremizdekilere göre öyleydi. Biz yılmadık, pes etmedik. Çünkü çok seviyorduk. Derken artık çevremdekiler onu duymaya başlamış ve önüne geçemediğim bir hal almaya başlamıştı. Sevgimden vazgeçmeyeceğimi biliyordum ama yoruluyordum. Derken bir şekilde annemle tanıştırdım. Annem ilk anda ısındı ona fakat yaşlarımız küçük olduğundan ve daha askerliğini yapmamış olması can sıkıcıydı. Derken askere gitti ve izne geldiğinde isteme söz yapıldı. Çok zordu. Ailemi ikna etmem hiçte kolay olmadı. 10.05.2015 tarihinde evlendik. Rüya gibiydi. Liseli âşıklar evlendi. Bu duygu çok güzeldi. Daha sonra o kadar güzel bir evliliğimiz yuvamız oldu ki, etrafımdakiler kıskanmadan edemiyorlardı. Çünkü biz gerçekten birbirimizi çok seviyorduk. Daha sonra her evlilikte olduğu gibi çocuk yapmak istedik. 2016 Mayıs ayında başladık. İlk ay o kadar heyecanlıydım ki hamileyim edasıyla geziyordum ve eşimde aynı şekilde üzerime titriyor baba oluyorum diye ortalıkta geziniyordu. İlk ay 10 gün âdetim gecikti. Kesinlikle hamileyim diyordum evde yapılan testlerden alıyordum her gün yapıyordum. Daha sonra kan tahlili yaptırdım. Orada da negatifi gördüm. Üzüldüm. Nedendi ki? Doktora gittim. Bu kadar gecikmesi normal değildi. Nisa hastanesinde bir bayan doktora gittim. Muayene oldum. Daha sonra başladı dr konuşmaya. Merve hn sizde polikistik over var. Yani yumurta sayınız fazla dağınık tedavi olmanız lazım. Tedavi olmadan gebe kalmanız imkânsız. Nasıl bir şok yaşadığımı anlatamam. Oysaki ben korunmayı bırakalı 1 ay olmuş. Devam etti. Önünde uzun bir yol var. İlk tedavin doğum kontrol hapı âdetini düzene sokup daha sonra yumurtlama gününü hesaplayıp öyle hamile kalman. İkinci yol iğnelerle ilaçlarla yumurtalıklarını uyarıp çatlatıp hamile kalmanı sağlamak. Doktor bunları söylerken öylesine rahat ki. Ben daha ne olduğunu bilmediğim bir durumun içerisindeydim. Doktor hn söylediklerini kâğıda yazıp çiziyor çünkü oda biliyor hiçbir şey anlamadığımı ancak acımasızca da devam ediyordu. Odadan çıktım kapıda hamile yiyenim ve ablam bekliyordu. Ben onlara başta bişe belli etmedim. Çünkü halen bilmiyordum ne olduğunu. Daha sonra eve gittim eşim geldi anlattım ne kadarını anladıysam oda çok üzüldü ama en çokta benim üzülmeme üzüldü. Normal de bir hastalığı internetten araştırmayı sevmem ama söz konusu küçücük bir bedense neler yapılmazdı ki. İnternetten doktorun söylediği tanıyı yazdım. Dünyalar başıma yıkılmıştı. Yatağın içerisinde gece yarısı bakıyordum. Eşim de meğersem okuyormuş. Kısırlık yazıyordu. Ağlamaktan gözlerim görmüyordu. Eşimin sımsıkı sarılışını ve gözlerimi silmesini hatırlıyorum. Yıkılmıştım. Ne yapacağımı bilemez durumdaydım. Derken böyle hiçbir şey yapmadan 6 ay geçmişti. Medicine hospital hastanesinde Pınar hn gittim. Genç tatlı güler yüzlü bir doktordu. Onunla başladık tedaviye. İlk ay klomen hapıyla başladık her şey yolunda ilerliyordu. 5 gün hap içiyordum yumurtalıklarım büyüyordu ve çatlatma iğnesi vuruluyordu daha sonra kan tahlili yumurtam çatlamış ve sonrası ilişki. Bu böyle 3 ay sürdü aşama hep aynıydı ancak sonuç bir türlü değişmiyordu. 3.ayın sonunda dr benden hsg istedi. Rahim filmi. Çektirdim ve tüplerim temiz açık çıktı. Normalde tedavi süreci şu şekilde; 6 ay boyunca ilaç tedavisi, 2 yada üç kez aşılama ve daha sonrasında tüp bebek. Bütün tedavi bundan ibaretti. 1. Tedavim işe yaramadı. 6 ay boyunca ilaç tedavisi gördüm sonuç negatif. Çalışıyordum bir yandan izin alıp koşturuyordum. Daha sonra Medipol Mega Hastanesinde Günseli Hn duydum. Ona gittim. Yaşımın 23 olması avantajdı. Fakat ben sabırsızdım nerden baksanız 1 yıl geçmişti. Olmuyordu bir türlü. Günseli hanımda ilk aşılamamı oldum. Yani tedavinin ikinci aşamasına geçmiştim. 2017 Eylül ayında ilk aşılama yapıldı. Çok heyecanlıydık. Hamile kalabilirdim. Ve 15 gün sonra yine olmamıştı bu seferde yıkılmıştım. Ümidim sevincim her şeyim tükeniyordu. Doktor 1 ay bekleyelim 2. Aşılama için demişti. Ama ben artık yorulmuş ve hiçbir şey istemiyordum. Aralık ayı geldi hastaneyi aradığımda dr ayrıldığını duydum. Çok üzülmüştüm. Sevmiştim Günseli hanımı. Tedaviyi bırakıyorum artık rabbim ne zaman nasip ederse o zaman verir demiştim.Aralık ayı izne çıkmıştık. 1 hafta boyunca bütün Anadoluyu gezmiştik. İyi de gelmişti. İzin dönüşü Tuğbam yiyenimle telefonda konuşurken artık dayanamıyorum yeter demiştim. 1,5 sene olmuştu tedaviye başlayalı. Kızmıştı bana bırakma 2. Aşılamanı da ol demişti. Ve o an içimden bir şey kopmuştu. Telefonu kapatır kapatmaz hastaneyi aradım. Dr asistanıyla görüştüm. Ayşe hanımın asistanı. Adettim ve 2. Günüydü. Normalde tedaviye adet olmadan gidiliyordu gecikmiştim ancak yine de gelin Ayşe hanım bir görsün demişti. Ayşe hanımı tanımıyordum gittim çok sıcak kanlı bir dr du. Hemen tedaviye başladık. Aşılama için gün verildi. 2. Aşılama yapıldı rahattım bir şey hissetmiyordum. Annem ablamda gelmişti. Ben hastaneye onlardan önce gitmiştim annemi aradım sabah kaçta geleceksiniz alacaklar birazdan beni içeriye diye meğersem annem sabaha kadar uyumayıp bana dua etmiş ve ben aradığımda yeni uykuya dalmış. Rüyasında beni görüyormuş. Hamile kalıyormuşum. Nese ben içeri girerken gelmemişlerdi henüz. Aşılama yapıldı beni odaya almadılar ameliyathanenin yan tarafında beklettiler yarım saat. Daha sonra üstümü giydim çıktım oradan bir baktım ablam annem eşim ve teyzesi hepsi beni bekliyorlar. Hepsi bana bir garip bakıyorlar. Allah yukarda ben bir şey hissetmiyordum. Aşılama yapıldıktan sonra 14 gün geçti. İşteydim cumartesi günüydü. Lavaboya gittim. Ufak bir lekelenme oldu. Dedim bu sefer de olmadı. İşten izin aldım sığamadım hiçbir yere. Çok üzgündüm. Attım kendimi dışarıya eşime söyledim hatta biraz fazla üzdüm onu sanırım. Bütün üzüntümün acısını ondan çıkarmıştım. Biraz alışveriş yaptım yürüdüm dolandım. Hissediyordum oldum bu ayda olmadı diye ağlıyordum sokaklarda. Daha sonra eve geldim. Eşimin gelmesine yarım saat vardı. Lavaboya gittim. Hiçbir şey yok. Şaşırmıştım. Çünkü fazla yürümüş ve yorulmuştum. Daha sonra eşimi aradım gelirken bana test alır mısın diye. Geldi testi yaptım yere koydum ellerimi yıkadım yere eğildim izliyordum o an eşim kapıyı açtı oda izlemeye başladı. O an 2.çizgi belirmeye başladı. İlk defa 1,5 senedir o kadar test yapıyorum hiç yanılmamıştı testler. Çizgi çok hafifti. Belliydi ama. Eşimle göz göze geldik ve o an ağlamaya başladık bu gerçek mi diye. Rabbim öyle bir şey nasip etmişti ki bize. Hıçkıra hıçkıra ağlıyorduk ikimizde. Yazarken bile o ana gittim ve heyecanlandım. Hamileydim. Hamileyeee. İnanamıyordum. 2018 ocak ayında hamile olduğumu öğrenmiştim. Ve şuan 21.05.2018 5 aylık hamileyim. Rabbimden en büyük duamdır. Kimseyi küçük bir bedenle sınamasın inşallah. Bir kadının başına gelebilecek en zor şey. Rabbime binlerce şükürler olsun ki ne benim ailem ne eşimin ailesi beni bunalttı. Hep destek oldular çok şükür. Hep yanımda oldular. O yüzden çok şanslıydım. Şu mübarek günlerde isteyen herkese nasip etsin inşallah. Duam sizlerle.
Ağlamamak elde degil benim öyle bir problemim yoktu adet düzensizliği ve Justin vardı bir sene sonra hamile kaldım şuan 9 ayimdayim o çizgiyi gördüğüm zamana gittim o hissi çok iyi biliyorum rabbim kimseyi aramasın çok şükür beni aratmadı isteyenlerin kucağını doldursun
 
X