Evet çoğumuzun sıkıntısının yanında eminim bu dert değil,aslında bu bozuk düşünceden kurtulmak için tavsiye bekliyorum.Konu şu; uzun süre birbirimize emek verdiğimiz kolladığımız güzel bir arkadaşlığımız vardı bir kızla.kardeşim gibi severdim.Çok destek çıktım aksini kendisi de inkar edemez.Derken bir gün ne olduysa aslında bence sebep falanda yoktu, birden konuşmama kararı aldık, fevri bir çıkış yaptığımı düşünüp zaman içerisinde kendisine yönelik bir kaç uzun adım attım, oralı bile olmadı.Haberlerini alıyorum.Onun çok iyi ve mutlu olması benim sinirimi bozuyor:) Evet normal değil, başına en ufak bir şey gelse arasa düşünmem yardımına koşarım.Gereksiz hırs yapıyorum.O acaba benden daha iyi mi yaşıyor? Daha mı mutlu benden? vs. vs. Kurtulmam gerek saplantımdan.Okuduğunuz için teşekkürler