Asosyal içine kapanığın tekiyim

Ben universite son sınıf ogrencisiyim ve insanlarsan hazetmiyorum. Bu her zaman böyleydi ilkokuld bile herkesten ayrı otururdum. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali.o zamanlar rahatsız oluyordum bu durumdan.cunku o zaman dislaniyordum.
Şimdi ise bile bile insanlardan soyutluyorum kendimi. Bana yakınlaşan insanlari cikarci ve samimiyetsiz insanlar olarak goruyorum. çok sicak kanli insanlari yalanci olarak görüyorum. Kimsenin sevgisine inanmiyorum. Bana seni seviyorum diyenlere inanmiyorum. Hocalarimi bile sevmiyorum ayrimci insanlar olarak goruyorum hepsini. Kisacasi yalnizliktan hoslaniyorum. Kimseyi sevemiyorum. Sevdigimi saniyorum bazen ama olmuyor. Insanlardan ışık hızıyla soguyorum. Benim gibi olanlar var mi? Ben anormal miyim arkadaşlar?

loner sın yani
olabilir böyle mutluysan.
 
Oyle demek istemedim. Bu ruh halinden kurtulabilmenin yolu olmali.
 
Ben universite son sınıf ogrencisiyim ve insanlarsan hazetmiyorum. Bu her zaman böyleydi ilkokuld bile herkesten ayrı otururdum. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali.o zamanlar rahatsız oluyordum bu durumdan.cunku o zaman dislaniyordum.
Şimdi ise bile bile insanlardan soyutluyorum kendimi. Bana yakınlaşan insanlari cikarci ve samimiyetsiz insanlar olarak goruyorum. çok sicak kanli insanlari yalanci olarak görüyorum. Kimsenin sevgisine inanmiyorum. Bana seni seviyorum diyenlere inanmiyorum. Hocalarimi bile sevmiyorum ayrimci insanlar olarak goruyorum hepsini. Kisacasi yalnizliktan hoslaniyorum. Kimseyi sevemiyorum. Sevdigimi saniyorum bazen ama olmuyor. Insanlardan ışık hızıyla soguyorum. Benim gibi olanlar var mi? Ben anormal miyim arkadaşlar?
eşimi tarif ettin evlenince sorun yaşarsın canım benim eşimde kimseye güvenmez kimseyle doğru dürüst görüşmez itiraf etmedi ama çocukları dışında bence hiç kimseyi de sevmiyor herkesi eleştirir negatif olmak onun yaşam tarzıdır işte böyle çekilir mi çekiliyor işte benim için zor ama elden birşey gelmiyor insanlarla mecburiyet dışında gidip gelmiyor evlilikte bunlar hep sıkıntı oluyor kendin gibi asosyal birini bul bence eşini de kendi yalnızlığına çekme
 
eşimi tarif ettin evlenince sorun yaşarsın canım benim eşimde kimseye güvenmez kimseyle doğru dürüst görüşmez itiraf etmedi ama çocukları dışında bence hiç kimseyi de sevmiyor herkesi eleştirir negatif olmak onun yaşam tarzıdır işte böyle çekilir mi çekiliyor işte benim için zor ama elden birşey gelmiyor insanlarla mecburiyet dışında gidip gelmiyor evlilikte bunlar hep sıkıntı oluyor kendin gibi asosyal birini bul bence eşini de kendi yalnızlığına çekme

Eglenmeyi severim aslinda ama henuz oyle biri cikmadi karsima.
 
Eglenmeyi severim aslinda ama henuz oyle biri cikmadi karsima.
diğer sayfalara şimdi baktım çocukluğun problemliymiş eşimin de öyle demekki çocuklukta güven duygusu oluşmazsa sonradan çok zor.Allah yaşama sevincini artıracak insanlar çıkarsın karşına
 
diğer sayfalara şimdi baktım çocukluğun problemliymiş eşimin de öyle demekki çocuklukta güven duygusu oluşmazsa sonradan çok zor.Allah yaşama sevincini artıracak insanlar çıkarsın karşına

Amin insallah tum sıkıntısı olan insanlara Allah yasama enerjisi versin
 
Ben universite son sınıf ogrencisiyim ve insanlarsan hazetmiyorum. Bu her zaman böyleydi ilkokuld bile herkesten ayrı otururdum. Bana dokunmayan yılan bin yaşasın misali.o zamanlar rahatsız oluyordum bu durumdan.cunku o zaman dislaniyordum.
Şimdi ise bile bile insanlardan soyutluyorum kendimi. Bana yakınlaşan insanlari cikarci ve samimiyetsiz insanlar olarak goruyorum. çok sicak kanli insanlari yalanci olarak görüyorum. Kimsenin sevgisine inanmiyorum. Bana seni seviyorum diyenlere inanmiyorum. Hocalarimi bile sevmiyorum ayrimci insanlar olarak goruyorum hepsini. Kisacasi yalnizliktan hoslaniyorum. Kimseyi sevemiyorum. Sevdigimi saniyorum bazen ama olmuyor. Insanlardan ışık hızıyla soguyorum. Benim gibi olanlar var mi? Ben anormal miyim arkadaşlar?

Cogu zaman ben de sizin gibi yaklasiyorum insanlara. Ama uc gunluk dunya diyip icimi ferah tutuyorum ve gulumsememi eksik etmiyorum genelde yuzumden. Size de sadece bu tavsiyeyi verebilirim, kendiniz icin gulumseyin. Kimseye guvenmek zorunda degilsiniz bir anda ama kendinizi acabileceginiz sinirli sayida insanlar olmasi daha saglikli bir durum. Zamana birakin ve kendinizi bu kadar sikmamaya calisin hisleriniz sebebiyle.
 
Biraz pozitif olmak da yarar var
kabul edelim ki bir omur boyle gitmez...
bir 10yil gider ama bir 10 yil daha gitmez....cildirirsin...
oncelikle korkunu bul...cunku insanlardan korkuyorsun...
hic bir insan saf kotuluk veya saf iyilik degildir mumkun degil...
sen insanlarin o karanlik yonunden korkuyorsun...
bunu asmalisin...


dusun ki bir dostun hayatinin en buyuk kazigini atti (hayatta en korktugun sey neyse)...
Ne olur? Allah askina atlatamazmisin? Inan oyle kolay atlatjrsin ki istemen yeter....korkma
ne hayattan ne insandan...
cunku senden guclu degil hic biri...
gucunden de korkma...
 
İşin zor gerçekten.
Yalnızlık insanların katlanabileceği bir şey değil bence.
Ben bi ara okulum uzadığı zaman yalnız kalmıştım. Bazı can sıkıcı olaylar da üstüne binince depresyona girmiştim. Ciddi şekilde ruhum hastalandı.
Sen nasıl dayanabiliyorsun şaşırdım.
Ben de kimseye sonsuz güven duymam ve kimseye fazla değer vermem ama yeri gelince maskemi takarım eğlenceme bakarım.
Sana da öneriyorum çünkü hayatın tadı böyle çıkar. Adamına göre muamele edeceksin. İçini bu kadar karartma.
Ciddi bir sorun senin yaşadığın.
 
Back
X