O'nun ağzından çıkmış her sözü, attıgı her adımı seviyorum...
ama bu anısını bi ayrı severim...
ruhunun yüceliği beni hep duygulandırmıştır...
İzmir kurtuldu, çok tatlı bir yorgunluk, Ankara'ya hareket edecekler.
Trene binerler kompartımana çekilirler.
Ertesi gün kompartımanı çalar, yaveri açar.
Yorgun, bitkin, kravatını yıkamaktadır Atatürk.
Yaveri:
-"Paşam bu ne hal hiç uyumadınız herhalde niye böylesiniz" der.
Atatürk:
-" Cocuk kompartımanıma yastıkla battaniye koymayı unutmuşunuz.
Kolumu yastık yaptım ağrıdı, setremi yastık yaptım üşüdüm, bende uyumadım kalktım " der.
Yaveri:
-"Aman paşam ! Birimize haber vereydiniz hemen size bir yastıkla battaniye getirirdik" der.
Ve bir ülke kurtarmaktan dönen komutan söylüyor bunları.
Tarihi bir cevap verir ve der ki:
-"Geç farkettim hepiniz en az benim kadar yorgundunuz. Hiçbirinize kıyamadım. Önemli olan benim uyumam değil milletimin rahat uyuması"