- 10 Şubat 2013
- 1.170
- 468
- 323
Yaaa ben yemin ederim pismanim evlendigime. Cok kisa sure beraber olup evlendik ama esimin evlenmeden onceki hayatini anlattigi kadariyla biliyodum. Ayri evde yasiyodu. Bu ev hic bos kalmaz her gece mutlaka arkadaslar olur falan diyodu. Oyle deli gibi ailesine duskun bi hali yoktu. Evlenmeden birkac ay once babasi vefat etti. Heralde onun etkisi annesine asiri duskun su anda. Zaten hep asikmis o ayri. Annesiyle beraber calisiyor. Zaten gun icinde goruyor. Ama istiyor ki evde de beraber olsun. Ancak yatarken gitsin eve annesi. Hatta gitmese daha mutlu olacak. Mesela bu gece 8 bucuk gibi eve geldi. Bugun isyerinde cok gorusemediler heralde, cok yogunmus. Baktim ariyo bize gel diyo annesine. Kadin diyo gec oldu. İsrar ediyo. Bana sormak falan da yok. Hani burda konular var ya kaynanam kayinpederim hep beraber olmak istiyo diye. Bizde esim hep annesiyle beraber olmak istiyo. Kendi de gitmiyo illa ki o gelecek. Kendi gitse yalniz kalmaya raziyim. Benim de babam yok. Ben durduk yere zirt diye ona sormadan annemi cagirmiyorum hic. İyilikle de soylesem sen annemi istemiyosun diye kavga cikaracak. Zaten ilk evlendigimiz aylarda kayinvalidem doldurdu esimi. Yine hep boyle beraberdik benim de suratim dusuyo diye beni istemiyo demisti. Esimle bosaniyoduk nerdeyse. Cok sogudum yaa artik cekici bile gelmiyo esim bana. Bu ayrilma sebebi mi napiyim ben?