sevgilim hayatıma girdiğinde kocaman bir boşluk içindeydim. yaşadığım hataların bedelini ödemeye hazırlanırken tanıdım onu ve hayatımda güzel bir şeylerin de olabileceği ihtimali beni yeniden bağladı hayata. başlarda her şey o kadar güzeldi sevgili o kadar düşünceli biriydiki ona hayran olmamak elimde değildi. istese de kıramazdı beni, ben ağlıycam diye aklı çıkardı. ne kadar büyük bir aşk bu böyle derdim. çok sevdim onu, getirdim hayatımın merkezine koydum başımın tacı yaptım vazgeçilmez olduğunu söyledim. zaten ne olduysa ben ona böyle bağlandıktan sonra oldu.ağlamama dayanamayan insan gitti, beni bile isteye kıran ağlatan bi insan geldi yerine. hatalarını görmezden gelip hep kurduğu hikayelere beni de inandırdı. sorsam hala seni isteyerek üzer miyim diyor ama gel gör ki üzüleceğimi bildiği şeyleri inadına inadına yapıyor. 2 yıl olmasına bir ay kaldı ve ilk defa bu kadar ciddi ayrılmayı düşünüyorum. zaten diğer konularımdan bilenler bilir ne kadar sorumsuz olduğunu. hayatıma giren insan böyle değildi nasıl oldu da değişebildi bu kadar anlamıyorum. yarın ona ayrılalım desem yine ayrılmak istemiycek yine kandırcak beni yine ayrılmıycaz ben ağlıycam geçecek sonra yine aynı üzüntüler geri gelecek. hem ayrılsam kurulan onca hayaller, onca yaşanmışlıklar ne olacak delirmek üzereyim o olmadan elimi kolumu nereye koyacağımı bile şaşırıyorum onsuz bi hayat olmaz ama onunla da olmuyor.. hayallerime emeklerime yazık öyle bir çıkmazdayımki bulduğum her yol ona gidiyor.