Ayrılığın derin hüznü..

İyiki çocuğun yok olsa daha zor olurdu kendini brakma kimse vazgeçilmez değildir sen sağlıklı dusunemeiyorsun ama zamanla iyikide ayrilmisim dersin.seni istemeyeni sen hiç isteme yılların verdiği alışkanlık var kolay değil ama zamanla alisirsin
 
rayiham .!.:
Merhaba hanımlar..öncelikle hayırlı Ramazanlar dilerim..
konuma geçecek olursak 6 yıllık evliyim.evliliğimde mutlu olduğum, çok üzüldüğüm zamanlar da oldu.ama yaşanan tüm olaylara rağmen eşimle aramızda sevginin varlığına hep inandım ve hissettim.gel gitlerimiz hep vardı.en son altı ay önce buyuk bir kavga yaşadık ve ben ailemin yanına döndüm.yaklaşık 2,5 ay sonra konuştuk ve tekrar birleştik.aslında ikimizde biliyoruz anlaşamıyoruz.ama birbirimizi seviyoruz yine de.bir türlü kopamadık.ve birleştiğimiz her defasında hatta küs olupta barıştığımız zamanlarda bile sanırsınız ki liseli ayakları yere basmayan aşıklarız..
Ama hissediyorum ki bu son olayda birşeyler koptu..buna rağmen yine de oldukça iyiydi aramız.hatta eskisinden daha iyi..hatta artık çocuk düşünmeye başlamıştım..
aramızdaki sorunların ana kaynağı onun hakaretvari ve sürekli eleştirel konuşmaları.ve benim ailesine karşı soğuk oluşum.ne zaman kavga etsek (ki edemiyoruz çünkü hemen hiddetlenip susturuyor) ailesini öne sürüp beni ordan vurmaya çalışıyıor.
bir hafta öncesinde yine bana yaptığı bir saygısızlığından dolayı onunla küsmüştüm.konuşmuyordum.oda hiç oralı değilmiş gibi davranıyordu.bu haftasonu ailemi ziyarete gittim.başka şehirde yaşıyorlar.gelmek istemedi işim var dedi.haftabaşı döndüğümde akşam telefon etti direk sen ne zaman benim ailemi iftara çağırmayı düşünüyorsun dedi.bende dedim bu hafta çağıracağım.ben demesem sen hiç aklına gelipte ailemi çağırmazsın dedi.bende annenle konuştum bu hafta çağıracağım dedim.benimle hiçbirşey konuşma duymak istemiyorum dedi.sadece senden ailene dönmeni ve artık orda yaşamanı istiyorum dedi.bende beni hayatına sen çağırdın (benimle evlenmek için çok çabalamıştı.)bundan sonraki ömrümü senin için yaşayacağım diyen sen değilmiydin dedim.artık benimle yaşamak istemeyebilirsin,ayrılmayı isteyebilirsin seni anlarım dedim.ama aileme dönmeyeceğim ben bu evden ayrılmayı kabul edene kadar burası benim evim sen eve gelme artık bende evden ayrılmaya karar verdiğim zaman sana anahtarı teslim eder bırakırım dedim.tamam dedi. dün aşkam geldi.sabah ayakkabılarının hepsini alıp gitmiş..
şimdi derin bir yalnızlık içindeyim..içimde bir boşluk var..sanki şimdi bu kadar dingin olmamın acısı ağlama krizleriyle nihayet bulacakmış gibi..aileme birşey söylemedim.şimdilik söylemeyi düşünmüyorum..
bilmiyorum blöf mü yapıyor.yoksa gerçekten bunu mu istiyor ..ama geldiğinde çok sinirliydi..kapıları vurup gitti..
kırgınım..üzgünüm..ne yapmam gerektiğini bilmiyorum..
Genişletmek için tıkla...
Blöf yapıyor. Ayrılmayı gönülden istese daha sakin olurdu. Sizdede kabahat buldum. Ailesine karşı yeterli özeni göstermemişsiniz. Yemwk davetini bile size hatırlatmak zorunda kalmış. Evlendiğimizde, eğer ortada çok ciddi bir sebep yoksa aileleri yok sayamayız. Belli nezaket kurallarına uymamız gerekir. Tabi eğer karı koca hippi tarzı özgür, tasadız bir yaşam tarzını benimsememişse.

Bence siz adım atın. Konuşun eşinizle. Herşey bir yana birbirinizi seviyorsunuz. Bunun için gururu bir kenara bırakın.
 
monalazo .!.:
Blöf yapıyor. Ayrılmayı gönülden istese daha sakin olurdu. Sizdede kabahat buldum. Ailesine karşı yeterli özeni göstermemişsiniz. Yemwk davetini bile size hatırlatmak zorunda kalmış. Evlendiğimizde, eğer ortada çok ciddi bir sebep yoksa aileleri yok sayamayız. Belli nezaket kurallarına uymamız gerekir. Tabi eğer karı koca hippi tarzı özgür, tasadız bir yaşam tarzını benimsememişse.

Bence siz adım atın. Konuşun eşinizle. Herşey bir yana birbirinizi seviyorsunuz. Bunun için gururu bir kenara bırakın.
Genişletmek için tıkla...
monalazo .!.:
Blöf yapıyor. Ayrılmayı gönülden istese daha sakin olurdu. Sizdede kabahat buldum. Ailesine karşı yeterli özeni göstermemişsiniz. Yemwk davetini bile size hatırlatmak zorunda kalmış. Evlendiğimizde, eğer ortada çok ciddi bir sebep yoksa aileleri yok sayamayız. Belli nezaket kurallarına uymamız gerekir. Tabi eğer karı koca hippi tarzı özgür, tasadız bir yaşam tarzını benimsememişse.

Bence siz adım atın. Konuşun eşinizle. Herşey bir yana birbirinizi seviyorsunuz. Bunun için gururu bir kenara bırakın.
Genişletmek için tıkla...



hatalı olabilirim belki.bu ayrılmaya varacak derecede bir durum olabilir mi
 
peki durumu yaşayan arkadaşlar bu acı ne zaman hafifler yada geçer mi.
 
Blöftür bence de ama sizi bu kadar yıpratması üzücü. Siz sakın üzülmeyin,gelirse gelir gelmezse kendi kaybıdır. Hatta bence ailesini yine de iftara çağırın da gözü insanlık görsün eşinizin..
 
girlwithlove .!.:
Blöftür bence de ama sizi bu kadar yıpratması üzücü. Siz sakın üzülmeyin,gelirse gelir gelmezse kendi kaybıdır. Hatta bence ailesini yine de iftara çağırın da gözü insanlık görsün eşinizin..
Genişletmek için tıkla...

dün sabah geldi duş falan aldı üstünü değişti.konuşalım dedim.özür diledim kötü niyetle yapmadığımı söyledim.gecikmiş olabilirim ama onları değersiz saymak gibi bir niyetim yoktu dedim. kimsenin sevgine merhametine ihtiyacı yok hayat böyle kuru kuruya geçmiyor dedi.bundan sonra bende senin ailene gitmiyorum.beni kabul edersen böyle edeceksin dedi.ailemi de sakın iftara falan çağırma dedi.sonra gitti.
sakinleşince annesini aradım anne boyle boyle dedim.bana çok kızdı sizin içinde kırıcı olduysa kusuruma bakmayın dedim.ne var bunda bizim için kötü bir durum yok dedi.biz yabancımıyız dedi.cumartesi gelelim o zaman dedi.bende tamam dedim.bir kaç dk sonra aradı sen eşinle konuş kendiniz gün belirleyin şimdi benim haberim olmadan neden siz anlaşıyorsunuz diye kızmasın dedi.peki dedim.
birde konuşurken sorduğumda artık beni istemiyor musun dedim.sen istemiyorsun dedi
 
Peki siz gerı donerken , herseyı duzeltmek ıcın cabalamısmıydınız.
Yanlıs anlamayın aıle davetlerı ıcın ramazanın son haftası gec gercekten cunku
 
neden özür diledinizki? ayrılmak isteyen kendisi bırakın gitsin nereye gidiyosa. nerde kalmış kaldığı yerde duş yokmuymuşda gelip evde duş alıyor. aynısını benim eşim yaptı 3 yıl önce. ayrılalım dedi. peki dedim. dışarda konuştuk kızım 4 aylıktı ve annem bakıyordu evde konuşmayıp dışarda konuştu. kalktım gittim yanından. ki arabayla uzak biyere gitmiştik. cebimdede beş kuruş para yoktu yürüyerek döndüm eve. yoldada annemi aradım eve gelirse sakın eve alma diye. eve gittim bi güzel bütün eşyalarını topladım sonra mesaj attım gel eşyalarını al diye. geldi aldı. 3-4 gün geldi çocuğunu gördi gitti hiç oralı bile olmadım. sonra kendi kendine delirdi bende gittim uzaklaştırma aldırdım şikayet ettim. hem ayrılıyorum dicek hem bide özür mü dilicem hiç umrumda olmadı. 5 ay gelmedi gitmiş bide gözüm korkcak sanıp dava açmış ona bile tepki vermedim. herkes kendine yakışanı yapıyor sonuçta. sonra ne mi oldu bana dava kağıdı bile gelmeden burnunu sürte sürte geri dönüp yalvardı. süründü günlerce ve son şansını verdim. ister iyi kullanır ister kötü kimsenin hayatı kimseye ipotekli değil. üzülüpte özür falan dilemeyin hiç çağırmasanız ne olurdu bu boşanma nedenimi saçmalamış resmen. bence benim gibi yapın düşündüm taşındım haklısın en mantıklısı ayrılmak diyin. eşyalarını toplayın verin eline zırt pırt kafasına göre eve girip çıkmasın
 
Sen haksız dahi olsan (ki mutlaka payın vardır eşinin bu şekilde düşünmesinde yada olayın bu boyuta gelmesinde) eşinin kapıyı çekip gitnesi, eve gelmemesi onu zaten tek başına suçlu yapmaya yetiyo. Ben senin yerinde olsaydım asla ve asla ondan özür dilemez yapıcı olmazdım bunu yuvamı yıkardım anlamında söylemiyorum ama onun egosunu şişirmek yerine aynı şeyi bir daha yapmasının önüne geçerdim.
 
Allah kolaylık versin öncelikle. Ailenize anlatmayın şimdilik. O geri adım atana kadar da atmayın. Siz evden ayrilmayin o eşyalarını alıp çıksın cok istiyorsa. Eviniz kira mi kendinize yetecek duzeyde misiniz
 
Şimdi barisirsaniz ilerde keşke bosansaydim demezsiniz umarim.Eger dönerse de bir daha gitmemek yıkıcı olmak yerine yapıcı olarak gelsin inşallah. Ve sizde ailesine gerekli özeni gosterecekseniz tabi..Gonlunuzde olan hakkinizda hayırlı eylesin Rabbim
 
rayiham .!.:
Merhaba hanımlar..öncelikle hayırlı Ramazanlar dilerim..
konuma geçecek olursak 6 yıllık evliyim.evliliğimde mutlu olduğum, çok üzüldüğüm zamanlar da oldu.ama yaşanan tüm olaylara rağmen eşimle aramızda sevginin varlığına hep inandım ve hissettim.gel gitlerimiz hep vardı.en son altı ay önce buyuk bir kavga yaşadık ve ben ailemin yanına döndüm.yaklaşık 2,5 ay sonra konuştuk ve tekrar birleştik.aslında ikimizde biliyoruz anlaşamıyoruz.ama birbirimizi seviyoruz yine de.bir türlü kopamadık.ve birleştiğimiz her defasında hatta küs olupta barıştığımız zamanlarda bile sanırsınız ki liseli ayakları yere basmayan aşıklarız..
Ama hissediyorum ki bu son olayda birşeyler koptu..buna rağmen yine de oldukça iyiydi aramız.hatta eskisinden daha iyi..hatta artık çocuk düşünmeye başlamıştım..
aramızdaki sorunların ana kaynağı onun hakaretvari ve sürekli eleştirel konuşmaları.ve benim ailesine karşı soğuk oluşum.ne zaman kavga etsek (ki edemiyoruz çünkü hemen hiddetlenip susturuyor) ailesini öne sürüp beni ordan vurmaya çalışıyıor.
bir hafta öncesinde yine bana yaptığı bir saygısızlığından dolayı onunla küsmüştüm.konuşmuyordum.oda hiç oralı değilmiş gibi davranıyordu.bu haftasonu ailemi ziyarete gittim.başka şehirde yaşıyorlar.gelmek istemedi işim var dedi.haftabaşı döndüğümde akşam telefon etti direk sen ne zaman benim ailemi iftara çağırmayı düşünüyorsun dedi.bende dedim bu hafta çağıracağım.ben demesem sen hiç aklına gelipte ailemi çağırmazsın dedi.bende annenle konuştum bu hafta çağıracağım dedim.benimle hiçbirşey konuşma duymak istemiyorum dedi.sadece senden ailene dönmeni ve artık orda yaşamanı istiyorum dedi.bende beni hayatına sen çağırdın (benimle evlenmek için çok çabalamıştı.)bundan sonraki ömrümü senin için yaşayacağım diyen sen değilmiydin dedim.artık benimle yaşamak istemeyebilirsin,ayrılmayı isteyebilirsin seni anlarım dedim.ama aileme dönmeyeceğim ben bu evden ayrılmayı kabul edene kadar burası benim evim sen eve gelme artık bende evden ayrılmaya karar verdiğim zaman sana anahtarı teslim eder bırakırım dedim.tamam dedi. dün aşkam geldi.sabah ayakkabılarının hepsini alıp gitmiş..
şimdi derin bir yalnızlık içindeyim..içimde bir boşluk var..sanki şimdi bu kadar dingin olmamın acısı ağlama krizleriyle nihayet bulacakmış gibi..aileme birşey söylemedim.şimdilik söylemeyi düşünmüyorum..
bilmiyorum blöf mü yapıyor.yoksa gerçekten bunu mu istiyor ..ama geldiğinde çok sinirliydi..kapıları vurup gitti..
kırgınım..üzgünüm..ne yapmam gerektiğini bilmiyorum..
Genişletmek için tıkla...
Sen evden gitmek istemiyorum dediğin için rahat şuanda sen eşyalarının birazını topla eşine msj at "eşyalarımın birazını topladım ve anahtarı şuraya bırakıyorum.. geri kalan eşyalarımı daha sonra toplarım" diye yaz... ve ailenin yanına git..
Biraz kafa dinle.. ailene söylemek istemiyorsan sizi görmeye geldim dersin...
O mesajdan sonra YUSUF YUSUF eder merak etme :))
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

belgarion
  • Kilitli
İçinden Çıkamıyorum
4 5 6
Yorumlar
112
Görüntüleme
12K
Mune
Mune
B
Baba Korkusu
6 7 8
Yorumlar
140
Görüntüleme
52K
soyluserap
soyluserap
pembepepe08
Çok kırgınım
2 3 4
Yorumlar
70
Görüntüleme
10K
Katibin Ruhu
Katibin Ruhu
Mavimsi99
Boşanmak yada boşanmamak?
3 4 5
Yorumlar
90
Görüntüleme
11K
Umutherzamanvar
U
G
Mevzuderin
2
Yorumlar
22
Görüntüleme
5K
pisi26237
pisi26237
Back
X