- 11 Şubat 2016
- 71
- 145
- 43
- Konu Sahibi morcileklisut
- #1
Merhaba hanımlar..
Gayet güzel giden bir birlikteliğim var evlilik yolunda ilerleyen.. Her şey gayet güzel, aileler uyumlu, ufak tefek problemler yaşansa da büyütüp dert etmiyoruz. Fakat ben son birkaç gündür nişanlımın sevgisini sorgulamaya, kendimi değersiz hissetmeye başladım, yorulduğumu farkettim. Beni kırmamak için elinden geleni yapıyor, ama yeterli değil. Yani şöyle söyleyim, beni kırmamaya çalışsa da ne kadar ilgisiz, sevgisiz bıraktığının farkında değil. Birkaç kez sordum "beni sevdiğinden emin misin?" diye. Her seferinde "saçmalama, neden böyle düşünüp üzüyosun bizi" vs. cevaplar aldım. Onu gerçekten çok seviyorum, bunu özellikle dile getiriyorum ve izliyorum, o kadar tepkisiz ki.. Yani duymak istediğim "ben de seni seviyorum" değil, bunu duymayı geçtim sadece hissetmek istiyorum. Ama hissedemiyorum. Pürüzsüz görünse de bu durum son zamanlarda içimde büyük boşluk açmış yeni anlıyorum. Bu ilişkinin bitebileceği, bitmesini isteyeceğim aklımın ucundan geçmezdi. Şimdi dilime gelmiyor, kimseye bi şey söyleyemiyorum. İlk olarak burada paylaşıp sizin de önerilerinizi, düşüncelerini almak istedim. Ne yapacağım konusunda kararsızım, onunla konuşup bunları dile getireceğim.. Ya bitecek ya da.. ya da diyemiyorum, inancım kalmadı bu ilişkiye, zedelendi duygularım, güvenim sonsuz ama inancım yok. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız ? Severken ayrılmak, hem de bile isteye ne kadar mantıklı, doğru olur ?
Gayet güzel giden bir birlikteliğim var evlilik yolunda ilerleyen.. Her şey gayet güzel, aileler uyumlu, ufak tefek problemler yaşansa da büyütüp dert etmiyoruz. Fakat ben son birkaç gündür nişanlımın sevgisini sorgulamaya, kendimi değersiz hissetmeye başladım, yorulduğumu farkettim. Beni kırmamak için elinden geleni yapıyor, ama yeterli değil. Yani şöyle söyleyim, beni kırmamaya çalışsa da ne kadar ilgisiz, sevgisiz bıraktığının farkında değil. Birkaç kez sordum "beni sevdiğinden emin misin?" diye. Her seferinde "saçmalama, neden böyle düşünüp üzüyosun bizi" vs. cevaplar aldım. Onu gerçekten çok seviyorum, bunu özellikle dile getiriyorum ve izliyorum, o kadar tepkisiz ki.. Yani duymak istediğim "ben de seni seviyorum" değil, bunu duymayı geçtim sadece hissetmek istiyorum. Ama hissedemiyorum. Pürüzsüz görünse de bu durum son zamanlarda içimde büyük boşluk açmış yeni anlıyorum. Bu ilişkinin bitebileceği, bitmesini isteyeceğim aklımın ucundan geçmezdi. Şimdi dilime gelmiyor, kimseye bi şey söyleyemiyorum. İlk olarak burada paylaşıp sizin de önerilerinizi, düşüncelerini almak istedim. Ne yapacağım konusunda kararsızım, onunla konuşup bunları dile getireceğim.. Ya bitecek ya da.. ya da diyemiyorum, inancım kalmadı bu ilişkiye, zedelendi duygularım, güvenim sonsuz ama inancım yok. Siz benim yerimde olsanız ne yapardınız ? Severken ayrılmak, hem de bile isteye ne kadar mantıklı, doğru olur ?