Kızlar kaba bir eşim var. Hep böyleydi. Neredeyse 3 senelik evliyim ve bu durum beni çok yormaya başladı. Çocuğumuz yok. Bu durum beni biraz daha cesaretlendiriyor.
Ben bir olay olduğu zaman konuşup çözme taraftarıyım. Ama eşim genelde dırdır ediyorsun diyip kaçan taraf. Hata eder özür dilemez. Neymiş gelip af dilerse 2 saat dırdır çekermiş. Bir hata ediyorsan biraz suçlanırsın özür dilersin. Ben kırıldıgım şeyi anlatmaya çalışıyorum ki dikkat etsin. O da buna cok uzatıyorsun diyor. Eşimin çözümü genelde benden kaçmak. Ben ozleyince ailemiz duzenini korusun diye yanina gidiyorum. Benim kendi kendime kırılıp geri barismami bekliyor. Kesinlikle adım atmıyor.
Ben artık bu durumlardan çok yoruldum. Ikimizin de başka insanlarla mutlu olacağını düşünüyorum. Ona hata etse bile karşısında konuşmayan biri lazım. Bana da hata ettiği zaman gelip gönlümü alan benim uzulmeme kıyamayan birisi. Eşimi değiştirmeye çalıştım ama yapamıyorum. Esim ne yapmam gerektiğini ne beklediğini biliyorum ama içimden gelmiyor diyor. Gönlünü almak icimden gelmiyor diyor.
Gidip bunu söyledim başka insanlarla daha kutlu oluruz diyorum, ben senden iyisini bulamam diyor. Hobilerimiz ortak arkadaşları eşime sürekli çok şanslısın arkadaş gibisiniz diyor (bilgisayar oyunları, playstation, futbol, araba yarışları vs.) cinsellik konusunda da çok uyumluyuz. Ben onun bu sebeplerle beni bırakmak istemediğine inanıyorum. Hobilerim erkek hobileri gibi ama ben de bir kadınım. Ruhum incelik bekliyor.
Ne yapmalıyım bana ne tavsiye verebilirsiniz? Çok arada kaldım. Herkes bu sebeple yuva yıkılmaz aldatildin mi sanki diyor, ailemle henüz paylaşmadım. Sizin daha mantıklı oldugunuzu bildigim icin size sormak istedim.
