Aslında benimki bir dert değil belki ama beni her akşam ağlatan bir dert diyelim.Benim 1 ay sonra düğünüm olacak ve ben babama aynı şekilde babamda bana aşırı düşkündür.Küçüklüğümden beri hep hastanelerde kalmışımdır ve babamın benim için kendini yıpratmalarını asla unutamam 5. kattan beni sırtında taşımalarını gece evde hasta olduğumda sabaha kadar uyumadan başımda beklemesini hastane köşelrinde yere çöküp ağlamalarını yani bunları düşündükçe ben babamı nasıl bırakıcam diyorum annemide seviyorum ama baba başka oluyor sanki kızlar için.Bana beni nasıl bırakıp gideceksin kızım dediğinde kahroluyorum ağlamasına dayanamıyorum.Ve evden çıkarken ne yapıcağımı bilmiyorum 
