Babamı öldüren şey iyi olabilir mi?!

Hep sigaradan nefret eder diye bilmiştim babamı, yanılmışım çok acı.
Boksördü babam, övünürdüm küçükken, babam güçlü diye, bir yumruk atar ooooo...
Boksörlüğü büyümeye başlayınca anlayamaz oldum, hala anlayamam, anlayamıyorum, şiddeti sevmiyorum. Babam nasıl sevdi hiç bilmiyorum.


Babam boksörken hiç sigara kullanmadı ama boksörlüğü bıraktığı gün sigara içerken gördüm. Boksörlüğü bıraktığı ilk gün, hem de ilk gün! İnanamıyorum.
Sporun hatrınaymış yani her şey, çok kızıyorum, çok kırgınım. SİGARA ciğerleri tahrip ediyor ya, nefes almakta problem çekmesin diye içmezmiş meğersem. Ah baba...

Baba! Sana emanet verilen canı hiç mi düşünmedin?
Hayatına sınır koyacak şey sadece spor muydu baba?

Bizi hiç mi düşünmedin baba?

Sensiz ne yaparız ha?
Düşünmedin mi?

Üzülürüm, içim yanıyor çünkü.
Sizin hiç bilir misiniz kucağında babasının son nefesini verdiği evladın halini?
Akciğer kanseri oldu, o sigara canavarı yüzünden.
Kucağımda öldüüü!

Yaşıyor olsaydı bırak şu illeti derdim babama...
Değişmez ki artık.

Babam sigarayı bırakmadı ama sigara bıraktı babamı.
Sigara dost değil, düşman. Düşman!

Sigaraya din ne der diye soruyorlar, insanı öldüren şeye din iyidir der mi?
İnsanı öldüren şey iyi olabilir mi?

Nefret ediyorum sigaradan!
Babamı özlüyorum.

Geçen rüyamda gördüm, kucağımda öldüğü günü...
Hıçkıra hıçkıra uyandım...
Ağlıyorum, ağladım.
İçim yanıyor baba...

Seni özlüyorum!

BÜŞRA ŞÜKRAN

bir boksör olarak bende aynı şeyi yaptım boksu bırakıp sigaraya başladım sonum hayrolsun umarım boks hayat gibidir bazen gardını alırsın bazen kendine yenik düşersin bazen canın çok yansa bile belli etmezsin sağlan durmaya çalışırsın