Hiçbir zaman babamla sokı fıkı baba kız olamadık. Hep bi aşağılama hep bi bağırma sevdasında babam. söylediği laflar insanın psikolojini bozuyor. Evde acayip bir şekilde psikolojik baskı gördüm çocukken, hala da öyle. Tabii sadece ben değil. Annem ve kardeşimde aynı baskıyı gördü. Evde terlikle yürüyorum diye beyfendi sinirleniyor. Az önce banyo yaptı koridor da giyiniyormuş (bilmiyordum) bende koridordan geçtim o sırada. Havlusu vardı üzerinde. Ben geçtikten spnra bizimkilerde akıl yok valla dedi. Bunu söylemesinin sebebi o orda giyinecekken geçmem. Bunun gibi daha bir sürü şey. Ağzımı açıp bir şey demedim. Çünkü alıştım artık. Böyle saçma hareketler yapmasına. Üniversitede iyi bie bölüm tutturamadığım için bana yapmadığınj bırakmadı. Tabii o zmanlar oruçlu olduğumuzdan ve sigara içemediğinden daha da çok saldırdı. Bütün kıyafetlerimi yere oturma odasına götürüp yere attı. Kitapları yırttı. Geldi kıyafetlerimin üzerine yumurtaları fırlattı. Daha bir sürü şey getirip fırlattı. Oklava getirip koluma vurdu. Anneme daha beterini yaptı. Tabii bunları yaparken bana ağza alınmayacak küfürler etti. Bana kızına o küfürleri yakıştırdı. Dayanamadım dedemlere gittik annemle. Tabii beniö üzerimde yumurta lekesiyle trene binip oturduğumuz şwhrin merkezine geldik. Üstüm başım perişan haaldeydi. Yazmayacam dedim ama şu an gözyaşlarım boşaldı onu da yazacam. Bir keresinde bem ilkokula giderken altıma yapmıştım. Sonra yine bir şey oldu bağırdı kızdı bana. Aşağı in dedi ben balkonda oturacam aşağıdan 'ben altıma yaptım diye bağır ben bunları balkondan duyacam' dedi ve bana bunu yaptırdı. O zaman çocuktum mahalledeki öocuklar gördü duydu. Ne olduğunu sonda hatırlamoyorum. Şimdi bunkarın hepsi unutuldu ama az önce sinirlendim ve birden böyls içimi boşaltasım geldi. . Tabii saygım kalmadı babama karşı ama hala merhametliyim. Bir şey olsa üzülürüm. Hayat çok garip.
Son düzenleme:
çok üzüldüm öldüğünde hâlâ çok üzülüyorum
