Babasız bebek büyütmek

N

nane_molla

Guru
Kayıtlı Üye
18 Şubat 2011
408
390
303
3 yıllık ilişkimizin ardından evlenip 3yılın sonunda kötü bir şekilde boşanma aşamasındayız. Öyle ki şu an bir iletişimimiz hiçbir şekilde yok. Bu arada 10 aylık kızım var. Ailesinin dediğine göre (benim tahminim de o yönde) eşim boşandıktan bir süre sonra evlenir, haliyle tümden kızımla iletişimini de keser. Zaten 2 haftadır görmek istememesinden belli ilgisizliği.
Sorum şu ki babasız çocuk büyütmek zorunda kalan varsa tecrübelerinizi anlatabilir misiniz? Ailemle yaşayacağım, anneanne ve dede sevgisiyle büyüyecek, ben de çalışacağım ama aklı ermeye başlayınca "babam beni sevmiyor mu, neden beni doğurdun" gibi sorular sorduğunda nasıl ikna edebilirim? Boşanmanın olumsuzluğundan etkilenmeden bebeğimi büyütmek için neler yapabilirim, tavsiyeleriniz var mı?
 
Kiz bebekleri daha sakin oluyor. Teyze dayi var mi ? Onlar varsa daha kolay olur. Tabi ilgililerse.

Aciklama konusunda acele etmeyin zamani geldiginde aciklama yaparsiniz. Hem o zamana kadar sartlar degisebilir.

Tek tavsiyem zaten dusundugunuzu sanmiyorum, ikinci bir evlilik yaparken cok dikkatli dusunun. Hatta yapmayin en azindan kiziniz belli bir yasa gelene kadar.
 
tahminimce bu soruları 4-5 yaşlarında ancak sorar. o zaman da siz daha da dinçleşmiş, tecrübe edinmiş , daha güçlü bir kadın olarak en doğru cevapları verirsiniz. kaldı ki siz toparladıktan sonra inş. çocuk için de bir pedagog yardımı alırsınız. şu an için kendinize odaklanın. siz mutluysanız kuzu da mutludur.
 
Söz onu çok mutlu, huzurlu ve güvenli bir ortamda büyütürseniz o soruları sormaz..
Babam beni niye aramıyor dediğinde ona bahaneler bulmak yerine aynı soruyu siz ona sorarsanız, yani neden aramıyor ki derseniz kendi soruların cevabını kendi bulursa sizin sorumluluğunuz ortadan kalkar..

Eğer size tam anlamıyla güvenirse neden doğurdun, neden boşandın gibi sorular sormaz..
 
Eşim işi sebebiyle ani beklenmedik zamanlarda göreve gidiyor ve gelmesi bazen uzun sürebiliyor. Misal yakında 10 ay gidecek ve sadece bi ara on gün gelebilecek belki biz onu bi ili kere günü birlik görmeye gidebilicez. Kızım 26 aylık. Babasına aşık :( geçtiğimiz ayrılık sürecinde ( 1 ay ) kızım parkta babasının salladığı çocuğu görünce benim babam nerde diye ağladı saatlerce. Neden babam yok neden babam yok. Hamileliğimin son ayı olduğu için bende çok duygusaldım. O yaşadığım acıyı tarif edemem. İnş eşin kızına önce ilgili davranıp sonra çocuğu ortada bırakmaz bunu ona yapmaz. Hiç ilgilenmezse yokluğunu hissetmez açığı kapatırsanız. Ama o baba sevgisinin tadına bi kez baktıysa çok zor olur. Allah yardımcın olsun.
 
boşanmanız gerektiğini konuşamadığınızı ve kızınızla ilgili sağlıklı olmuyacağını için ayrıldığınızı
ve bu benzeri soruları bir pedagog konuşarak en sağlıklı şekli konuşabilirsiniz
 
ne güzel iş ya :( tohumlarını saçmak ama boşanınca bi daha o çocuğu aramamak...
bu konuda uzman birine danışmak lazım bence
çünkü çok realist konuşursanız belki çocuğunuz kendini değersiz hisseder
ya da çok avutursanız gelicek vs diye bu defa da hayal kırıklığına uğrayabilir
biz boşandık diye derseniz sizi de suçlayabilir içten içe. boşandınız da babasından ayırdınız gibi.
zor durum
 
nane_molla .!.:
3 yıllık ilişkimizin ardından evlenip 3yılın sonunda kötü bir şekilde boşanma aşamasındayız. Öyle ki şu an bir iletişimimiz hiçbir şekilde yok. Bu arada 10 aylık kızım var. Ailesinin dediğine göre (benim tahminim de o yönde) eşim boşandıktan bir süre sonra evlenir, haliyle tümden kızımla iletişimini de keser. Zaten 2 haftadır görmek istememesinden belli ilgisizliği.
Sorum şu ki babasız çocuk büyütmek zorunda kalan varsa tecrübelerinizi anlatabilir misiniz? Ailemle yaşayacağım, anneanne ve dede sevgisiyle büyüyecek, ben de çalışacağım ama aklı ermeye başlayınca "babam beni sevmiyor mu, neden beni doğurdun" gibi sorular sorduğunda nasıl ikna edebilirim? Boşanmanın olumsuzluğundan etkilenmeden bebeğimi büyütmek için neler yapabilirim, tavsiyeleriniz var mı?
Genişletmek için tıkla...

sanırım her koşulda sorunlu bir evde çocuk büyütmekten iyi olacaktır.
yaşı ilerlediğinde bu konuya içerlediğini fark ederseniz uzman desteği alırsınız ona göre davranırsınız
şu aşamada bunları kafanıza takıp ekstra üzüntüye grimeyin bence
annenin morali iyi olacak ki çocuk da iyi olsun
 
Varken yokluğunu yaşayacağına, hiç olmasın daha iyidir. Kötü anıları olmaz en azından. Çocukluğum babamla annem ayrılsın diye dua ederek geçti. Hiç sıkma canını sen mutlu ol ki kızın da mutlu olsun.bir günlük tut bence,kızım büyüdüğünde okur her şeyi anlar
 
Boşanma kararımız için vicdanım rahat. Daha önce olsaydı, acaba kurtarabilir miydim derdim ama şimdi boşanmaktan başka çare yok. Bebek olana kadar fena değildik ama bebekten sonra tahminimce ailesinin de gazlamasıyla evliliğimiz tepe taklak olmaya başlamıştı. Belki çok erken şimdiden bu soruyu sormam ama tek üzüntüm en çok etkilenenin masum bir bebek olması.
 
kız çocuğu babay düşkün oluyor ama daha ufak olduğu için şanslısınız. aklı erecek bir yaşta olsaydı baya sıkıntı olurdu. benim eşimde bir iki günlük şehir dışına çıkıyor kızım 3,5 yaşında ve sürekli babam ne zaman gelcek diye sorup hüzünleniyor. 5 aylıkken ayrılma durumumuz olmuştu o zaman ben daha çok yıpranmıştım markette babasının kucağında çocuk görünce ben ağlamaya başlardım.
 
benim annem-babam ben 2 yaşını doldurmadan boşanmışlar ama bu yaşıma kadar neden babam yok demedim. cidden inanın demedim.

annem bana çift ebeveynlik yaptı. dayım ve anneannem keza öyle. yokluğunu aratmadılar. bu faktörler çok önemli. baba olamaz kimse tabi ama aratmazsanız sıkıntı olacağını sanmıyorum. kız çocukları daha uysal oluyor.
 
Siz düşünmeyin o düşünsün, çünkü sonradan dank ediyor ailemizde örneği var. Yıllar sonra kızım da kızım diyecek ama kızınızın ona çok da fazla ihtiyacı olmayacak emin olun. Uygun yaşa geldiğinde pedagog eşliğinde tüm gerçekleri anlatırsınız.
 
Bunu düşünmek için bence çok erken. Henüz kızgınlık, kırgınlık aşamasındasınız. Sinirler yatışınca belli bir düzen oturur.
Ben yaşamadım ama çevremde her türlüsünü gördüm. Çocuğu vermem diye süründürüp bir süre sonra çocuk nedir unutan, boşanırken sizin gibi dargın olup sonradan ilgili davranan... Önce ilgiliyken başkasıyla evlenince verdiği sözleri tutmayan, çocuk büyüyünce ilgisini kesen de gördüm. Şimdiden üzülmeyin, zamanla herşey değişir.
 
bunları pedagogla görüşün, daha sağlıklı olur.
 
3 yasindan itibaren sormaya basliyorlar
Bu sureci bir pedagog destegiyle atlatmanizi oneririm , her cocugun karakteri ve gelisimi farkli oldugu icin uzman destegi sart

Dedeyle ayni evde olacak olmasi cok guzel cunku bir erkek figurune ihtiyaci olacak ve dede rol model olacak ona

Anne babanizla ciddi bir konusma yapin , cocugun disiplinine ve egitimine kesinlikle karismamalari gerekiyor , onlar simaryan ilgi gosteren taraf olacak siz ise disiplin veren bunu anlamalari ve uygulamalari cok onemli

Evet cok zor ama imkansiz degil , guclu olun , bekar anne olmak guzeldir :) beraber paylasacaginiz cok fazla sey ve biriktireceginiz tonlarla ani olacak , cok ozel bir iliskiniz olacak

V3 sakin unutmayin siz kendinizi sucamazsaniz onun aklina bile gelmez sizi suclamak , bu tamamen yetiskinlere has bir dusunce sekli
 
Nefret ediyorum böyle erkeklerden

İyi git evlen ne b.k yersen ye de, neden çocuğunu görmüyorsun???!??

Allah kahretsin böylelerini okuyunca çok kızıyorum
 
Milana22 .!.:
3 yasindan itibaren sormaya basliyorlar
Bu sureci bir pedagog destegiyle atlatmanizi oneririm , her cocugun karakteri ve gelisimi farkli oldugu icin uzman destegi sart

Dedeyle ayni evde olacak olmasi cok guzel cunku bir erkek figurune ihtiyaci olacak ve dede rol model olacak ona

Anne babanizla ciddi bir konusma yapin , cocugun disiplinine ve egitimine kesinlikle karismamalari gerekiyor , onlar simaryan ilgi gosteren taraf olacak siz ise disiplin veren bunu anlamalari ve uygulamalari cok onemli

Evet cok zor ama imkansiz degil , guclu olun , bekar anne olmak guzeldir :) beraber paylasacaginiz cok fazla sey ve biriktireceginiz tonlarla ani olacak , cok ozel bir iliskiniz olacak

V3 sakin unutmayin siz kendinizi sucamazsaniz onun aklina bile gelmez sizi suclamak , bu tamamen yetiskinlere has bir dusunce sekli
Genişletmek için tıkla...
Özellikle son cümleniz çok doğru. Sanırım çocuk yaptığım için kendimi suçluyorum, bu yüzden de çocuğumun da beni bu konuda suçlayacağından korkuyorum. Bu yöndeki bakış açımı değiştirmek şu aşamada yapacağım en doğru şey galiba.
Hepinize ayrıca çok teşekkür ederim. Tavsiyeleriniz gerçekten beni rahatlattı.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Kumsari
Bazen Allah seni kurtarıyor, sen ayrılık sanıyorsun
2 3 4
Yorumlar
79
Görüntüleme
19K
Okanzelis4442
Okanzelis4442
S
Eşimle ikinci evliliklerimiz, çıkmazdayım
11 12 13
Yorumlar
240
Görüntüleme
26K
life without anxiety
life without anxiety
selamtatlim
Çekişmeli mi çekişmemeli mi?
4 5 6
Yorumlar
109
Görüntüleme
25K
Sibelim84
Sibelim84
E
Ailevi sorunlar
2
Yorumlar
33
Görüntüleme
5K
Margaret Hale
Margaret Hale
isabel
Boşanma ve Boşanmış Aile Çocukları
Yorumlar
0
Görüntüleme
8K
isabel
isabel
Back
X