Bazı arkadaşlar size çok yüklenmiş. Bilemiyorum belki de sizi silkeleyip kendinize gelmeniz için bu kadar yüklenmiş olabilirler... Ya da diğer konularınızı okumadıkları için de olabilir...
Ben diğer konularınızı da üstün körü bir göz atıp yazmak istedim, genelde cevap yazdığım kullanıcıların varsa diğer konularını da okuyup öyle yorum yapmayı tercih ediyorum. Çünkü sadece tek bir konuyu okuyarak yorum yapmanın doğru olduğunu düşünmüyorum ki ben de sadece bu konunuzu okusam size yüklenen diğer kullanıcılar gibi yorum yapardım...
Konularınızı okuyunca size sımsıkı sarılıp, saçınızı okşamak istedim. İçinde bulunduğunuz ruh halini içimde hissettim, nefes alamadım... Sizinki kadar olmasa da (sizde fiziksel şiddet de var) yaşadıklarınızın bir kısmını ben de yaşadım. Hem eşim hem de k.v. tarafından değersizleştirilmeye, aşağı çekilmeye çalışıldım. Hatta başardılar da... Çok çekici ve güzel bir kadın olmama rağmen aynada kendimi beğenmemeye, kariyer sahibi, iyi bir yönetici olmama rağmen hiç bir işe yaramayan biri olduğumu düşünmeye, binlerce ev hanımının yapamayacağı yemekleri yapabilecek kadar hamarat, bir ev hanımı kadar temiz bir kadın olmama rağmen kendimi beceriksiz görmeye başlamıştım. Normalde de inanılmaz öz güvenli, egosu yüksek bir kadınımdır. Ama fark ettim ki bu duyguları eşimin ve k.v.min yanında yaşıyorum... İş yerinde ve arkadaşlarımın yanında gayet de yüksek öz güvenim. Ama onların beni değersizleştirmelerinden dolayı onların yanında ben de kendimi değersiz hissediyorum...
Eşimle başka sorunlarımız da vardı. Çift terapistine gittiğimizde bunun farkına vardım. Şuan eski bene geri döndüm... Nasıl mı yaptım? Öncelikle ben kendimi herkesten öne koydum (çocuklarımdan sonra tabii). Önce ben, önce benim düşüncelerim, önce benim duygularım, önce benim mutluluğum. Kimsenin beni kırmasına izin vermiyorum. Kim bana nasıl davranıyorsa aynı şekilde karşılık veriyorum. Eşim kıskanç diye giyimime özen göstermez, kokoş bir kadın gibi kendime bakmazdım. Şimdi ben kendimi nasıl görmek istiyorsam öyle giyiniyor, kendime dibine kadar bakıyorum...
Sanırım yaşadıklarımız benzer olduğu için seni anlayabiliyorum. Ha çocuğuna duyduğun kızgınlığın aynısını ben de yaşadım :) onu da söylemek isterim. Senin duyduğun öfke değil, kızgınlık... Kızım böyle bir insanı nasıl olur benden daha fazla sever??? Sen bunu içine sindiremiyorsun.. Ama psikolojin iyi değil, o yüzden böyle hissediyorsun. Yoksa onun daha çok küçük bir çocuk olduğunu, bunları düşünüp mukayese yeteneğinin olmadığını düşünsen kızamazsın. Ama dediğim gibi psikolojin bozuk, ruhun hastayken nasıl sağlıklı düşünüp sağlıklı davranabilirsin ki?
1. Önerim: Kendine iyi bir terapist bul. Terapist diyorum çünkü senin en büyük sorunlarından birisi bence kimseyle dertleşememek. Hissettiklerini kimseyle paylaşamamak. Yalnızlık...
2.Önerim: Eşinden ayrılman. Yurt dışında yalnız yapamayacağını düşünüyorsan dön memleketine. Burada çok iyi bir yerde çok iyi bir maaşla başlayabilirsin. Yurt dışında deneyimi olan, orada okuyan bir mühendise bütün şirketler kapısını sonuna kadar açar. Kızına da iyi bir kreş buldun mu bitti gitti... İlla ailenle yaşamak zorunda değilsin...
Sen güçlü bir kadınsın. Öncelikle onu hatırla... Güçlü olmasan tek başına yurt dışına gidip ünv. okuyamazdın en basit örneği... Sen güçlüsün, sen başarılısın ve eminim ki çok da iyi bir annesin... İyi bir anne olmasan bu hissettiğin şeyden üzüntü duyup buraya konu açmazdın. Hissettiğin duygunun yanlışlığının da farkındasın. İyi bir insan ve iyi bir annesin... Sadece ruhun hasta... Onu da iyileştirmelisin. Bunu kendin için ve kızın için yapmalısın, yapabilirsin de... Her gün aynanın karşına geçip ben değerliyim, ben güçlüyüm de. İnan bu bile kendini toparlamana yardımcı olacak. Sabah kahvaltıdan sonra al kızını yürüyüşe çık... Gel duşunu al, güzel kıyafetler giy, makyaj yap. Aynaya baktığında kendini iyi hissettirecek bu... Kızınla birlikte gir mutfağa birlikte en kolayı pankek yap ya da bir kurabiye ya da bir kek... Sımsıkı sarıl kızına, kokusunu içine çek, iyi ki varsın, seni çok seviyorum de. Çünkü senin en büyük hazinen kızın... Sadece onun senin yanında olması, sağ olması bile o kadar büyük bir hazine ki anlatamam...
Ha ne zaman dertleşmek istersen de yaz bana... Ben sana destek olmaya, seni ayağa kaldırmaya yardımcı olmak isterim... Çok uzun oldu kusura bakma :)