Merhaba KK'nın güzel kadınları,benim konularım hep benzer oluyor ama ciddi anlamda bu sorunları yaşıyorum.Ben kendi içimde büyük bir yalnızlık yaşıyorum sanırım.Bir tarafım doğduğunda da yalnızdın,öldüğünde de yalnız olacaksın diyor.Diğer tarafım ise yalnızlığa gelemiyor.Arkadaşlarımla olduğum zaman gayet mutluyum,neşeliyim.Burada açtığım bir konuda C2'den tanıştığım bir çocukla konuştuğumu söylemiştim.Onunla 2 gündür konuşmayı bıraktık.Galiba onun etkisiyle de bir boşluğa düştüm.Şunu fark ettim ki ben başkaları yanımda olunca mutluyum,onlar gidince benim mutluluğumda gidiyor.Tek başına hiç sinemaya,tiyatroya gitmem.Alışverişe bile annemle giderim.Sanırım ben mutluluğu başkalarına endeksliyorum ve onlar da olmayınca mutlu da olamıyorum.Nasıl kurtulurum bundan?
