Merhaba,
Bilenler bilir erkek arkadasımlar 1 yıldır birlikteyiz. 2 hafta önce iş toplantısı olduğunu soyledi 3-4 saat kadar yazısamadık ama cok sık aradı konusmalar hep 10 saniye 20 saniye kadardı. Aksam 8.00'da telefonu kapandı 11.00 gibi geri aradı sarjım bitti dedi. cok normal sarjı bitebilir ama bu sefer içime bi his doğdu aldattıgını cok net hissettim, ıspat edemediğim için bişey yapamadım, ama suratım hep asıktı hep mutsuzdum.. aradan bikaç gün gecti bişey soylemek istiyorum dedi. dinliyorum dedim. Sana her baktığımda içimde vicdan azabı var kendimi affedemiyorum ben o gün sana yalan soyledim dedi. Bi kızla dısarı cıkmıslar,opüşmüşler, vakit gecirmişler ben cok aramaya baslayıncada sıkısmıs telefonunu kapatmıs. Affet dedi ağladı 2 gün ayrılık sonrası affettim . Büyük pişmanlığı var farkındayım ama unutamıyorum, yapamıyorum, affedemiyorum. Ayrılamıyorum da kendi kendimi yiyorum kafam karısık duygularım karısık, içim sıkkın,mutsuzum.. Hersey cok iyi gidiyordu bütün sorunlarımızı halletmiştik cok hazırlıksızdım bu duruma. ya kendime olan saygımdan vazgeccektim ya ondan. Ben kendimden vazgectim yine mutlu değilim. Hepinizin verceği cevabıda biliyorum ama sadece içimi dokmek istediğim için yazdım.
Güncelleme: anladım ki güven sevgiden daha onemliymiş. Yapamadım. Cok istedim eskisi gibi olmak olmadı. artık gözlerinde yüzünde dudağında baskasını görüyorum. Hayırlısı olur umarım 2 miz içinde. Bu hikayede klasik sonla bitti.
