Bakıcı, Kreş, Oyun Ablası Bakıcınızı nereden buldunuz?

Çocuğunuzun bakıcı veya kreş deneyimleri, önerirler, tavsiyeler, karşılaşılan problemler, oyun ablaları ve oyun grupları

goooody

Guru
Kayıtlı Üye
16 Nisan 2010
2.287
4.008
333
Sırf meraktan bu topiği açıyorum. Şu sıralar çocuk düşünüyoruz. Eğer Allah nasip ederde olursa işe döndüğümde bizim de bir bakıcıya ihtiyacımız olacak.

Bakıcınızı nereden buldunuz?
Benim aklıma ilk komşularla konuşmak geliyor. İstanbul dayım evimizin bulunduğu mahalle sakin güvenilir, komşuluk ilişkilerinin olduğu bir yer. Mesela altımızda 3 çocuk annesi, çocukları yetişkin evcimen bir komşumuz var sevdiğim ona sorarım herhalde. Ya da apartmandaki komşulardan yan apartmanlarda yakın çevrede bildikleri biri olup olmadığını sorarım.

Kayınvalidem hayatta değil. Annem de memlekette uzak sürekli birkaç sene boyunca onu özgürlüğünden, evinden, düzeninden alıkoymak istemem.
 
Bebeğimi bakıcıya verecek olsam muhakkak yıllardır tanıdığım biri olmak zorunda. BabySitter firmalarına ya da internet ilanlarına asla güvenmezdim.
 
Bebeğimi bakıcıya verecek olsam muhakkak yıllardır tanıdığım biri olmak zorunda. BabySitter firmalarına ya da internet ilanlarına asla güvenmezdim.

Dediğiniz bence de mantıklı. Yakında ne yazık ki bakabilecek bir akraba olmadığı için, yakın çevreden komşu iyi bir fikir olabilir diye düşündüm. Sonuçta sürekli karşılaşabileceğimiz biri olacağı için iyice dikkat eder diye düşündüm.
 
Yani anneligine guvendiginiz yillardir tanidiginiz bir komsuyla çok daha içiniz rahat eder. Gözünüz arkada kalmaz
 
gönlüm ister ki yıllardır tanıdığım biri olsun. Ama malesef. Dıştan geldim bu şehire, evlenerek. tek bir tanıdığım yok. yani var da, günlük tanışıklıklar, günlük iş yeri arkadaşlıkları... Kendi memleketimde olsa kaç tane güvendiğim insan bulurdum. Malesef bir başımayım bu şehirde. Eşimin ailesine mecbur kalmak moralimi bozuyor. ben istiyorum ki güzel yetişsin, güzel şeyler öğrenerek büyüsün. eşimin ailesi hır gür, küfür argo, itiş kakış. Bebekleri nasıl sevdiklerini kendim görüyorum, it köpek şerefsiz namussuz hırbo sümsük lafları havada uçuyor. Öyle çok hırpalıyorki aile fertleri çocukları, inanılmaz tiksiniyorum. öyle insanlara nasıl bırakcam bebeğimi kreşler en erken ne zaman alıyorsa veririm diyorum kendimce, 11 aylık mı dediler hemen 11.ayda veririm. 2 yaş mı dediler, 2 yaşına kadar belki tahammül eder kv'e baktırır arada anneme baktırır, hemen kreşe veririm diyorum. Çalışan anne olmanın zor olduğunu henüz anladım.
Çalıştığım işimde öyle garip denk geldi ki, kadrolu oldum. aklımın ucundan geçmezdi. çalışırım çocuğum olursa ayrılırım diyodum. e şimdi o olmaz. maddi ihtiyaçlar çok, işten istifa edemem. etsem bi daha kadroya nasıl geçerim...
Annem ve kv'den başka seçenek yok bana

Kusura bakmayın biraz derdimi anlattım konunuzda komşular mantıklı. benimde bu şehirde iyi komşularım olsa, yıllardır tanısam emanet edebilirdim.
 


Evet bence de işinizden ayrılmayın zaten. Ben de çocuk olunca işim sıkıntıya girecek diye düşünüyoruz ama çalışmamak daha zor. Hayatta çocukları dışında başka bir amacı daha olmalı insanın, kendi için yaptığı bir şeyler olmalı. Çocuklar elbet bir gün büyüyüp gidecekler. Onlar gidince boşluğa düşmemek için ya da onları özgür birer birey olarak hayat içinde görebilmek için çalışmak daha iyi.

Benim annem ev hanımıydı mesela hep üzülürdü keşke çalışsaydım keşke beni okutsalardı diye. Bir de dünyanın bin bir türlü hali var, bir kadın hiç bir zaman bir erkeğe ya da bir başkasına muhtaç olmamak için çalışmalı bence.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…