Ben de çok ama çok yorgunum.Yorgunluk keşke sadece bedende olsa.Benim ruhum yorgun hem de ne yorgun.Evde a dan z ye herşey bana bakar,her işe ben koşarım.Ama biz at değiliz ki.Koş koş nereye kadar.Söylesen ,derdini anlatsan evde ne yapıyorsun ki derler,kadının yaptığı fedakarlıklar görünmüyor maalesef.(tabi bütün erkekler için söylemiyorum)Ben bu konuda kendimi suçluyorum neden mi?Eşimi ben alıştırdım yani kendim ettim kendim buldum.Adam bu saatten sonra değişir mi?Hayır hiç sanmıyorum.Keşke zamanı geriye sarabilsem de hiç birşeyden anlamaz moduna geçsem.Ah o zaman ne kıymetli olurdum,ne kıymetli...