arkadaşlar merhaba...bilenler bilir,çok zor bi hamilelik ve zolu bi lohusalık yaşadım,hem fiziken hem ruhen ölümlerden döndüm...10 yıllık ilişkimizde bir dediğimi iki etmeyen eşim bu dönemde beni üzdü...yatmak zorunda olduğum için her işimi o yaptı vs.ama sonra da hep ofladı pufladı,ardından sık sık bana bakmaya gelen anneme yapmadığını bırakmadı kaynanamla beraber...daha doğrusu benim üzerimden...annen gitsin herşeye karışıyo vs.eşim hep böyle konuştu,şimdiye kadar beni öven,el üstünde tutan kaynanamsa,3 günlük lohusayken annemle yaptığı bi tartışma sonucu,ben zaten istemiyodum sizi,hep kocamın yüzünden oldu,cahiller falan diye saçmaladı...lohusalığın verdiği aptallıkla hiçbişey diyemedim....neyse o zamanlar hep konuştuk bunları...asıl derdim şu,kaynanam şimdi beyin tm.den ameliyat oldu,annem gittikten sonra zaten olaylar duruldu,ardından bizde eşimle bizimkilere gittik şimdi eşimle annem gayet ii anlaşıyo,eşim bana gayet iyi davranıyo,ev işleri haricinde bebek bakımında çokyardımcı vs.görümcem hep yanımda olmuştur zaten,kayınpederle de çok iyi anlaşırız,kaynanam da her görüştüğümüzde bugün çok güzelsin,yok kızının şu tarafı aynı sen,yok annene benziyo falan der...ama ben olanları unutamadım bir türlü...unuttum sanmıştım ama olmuyo olamıyo,eşimin yanına gidesim gelmiyo,bana sarıldığında karşılık veremiyorum,öyle itiyorum ki onu,anlatamam...üzülüyo bazen,sessiz sessiz oturuyo,sora bazen de aramızda yakınlık olmayıncabana çatıyo tabi haliyle...ama ne yapayım unutamıyorum....kaynanamla her karşılaştığımızda laf sokasım geliyo,eşime her gün bişeyler yapıp canını sıkasım geliyo....ne yapayım da unutayım arkadaşlar?bi benmiyim böle normal dönemeyen?herkes iyi anlaşıo şu anda,bense her gece 1 saat tekrar tekrar olanları düşünüyorum kafamda.....