Bana biraz destek olurmusunuz?

merhabalar...ben 5 yıllık mutlu bir evliliği olan 32 yaşında öğretmen bir bayanım.evliliğimizin ilk 3 yılı bebek istemedik,geçen yıl kazara hamile kaldım oda düşükle sonuçlandı.neden bilmiyorum ama ben bebek istemiyorum hala(ama çocukları çok seviyorum).eşim zaten çocuk seven ya da katlanacak biri değil.birazda rahata alıştık sanırım.benim çocukluğum ve gençliğim kardeşlerimle uğraşmakla,onların sorunlarını yüklenmekle,hataları yüzünden suçlanmakla vs geçti.annem çalışıyordu.ben çok ezildim.şimdi ise çocuk sorumluluğu bana çok ağır geliyor.sanki olursa her aksaklıkta birileri hep beni suçlayacak,herşey benim sırtıma binecek gibi geliyor ve boğuluyorum.ayrıca her evli çiftin çocuk yapması gerektiği düşüncesi bana saçma geliyor.benden 5 yaş küçük kardeşimin bebeği oldu.gelinimiz hamile.bana ailem baskı yapıyor ayp sen daha ne duruyorsun diye.iyice kaçmaya başladım.napıcamı bilmiyorum.eşimle konuşuyoruz,tamam idyor mecbur değiliz ama acaba ilerde pişmanlık duyarmıyız diyor.etrafınızda benim gibi olan varmı?çocuk yapmayıpta pişman olan yada memnun olan varmı?bana birazcık fikir verin lütfen çıkmazdayım...

arkadaşım seninle meslektaşız,ben de senin gibiydim bir bebeklerle ilgili bilgim sıfırdı üstelik sevmezdim de..zor olduğu bir gerçek belki de hayattaki en zor şey bir bebek dünyaya getirmek..bir daha asla hiçbir şey eskisi gibi olmuyor,anne olmadan önceki tüm hayatın alışkanlıkların,zevklerin hatta eşinle olan aşk sevgi durumları bile hooppp çöpe... ama inan bana oğlumun o masum uyuyuşu ,o maymunlukları hele de o '' annecim'' diye sarılması var ya inana o öyle bir aşk ki bin ömrüm olsa gene de feda ederdim ona sahip olmak için...her saniyesine bir ömür veririm..

Ben de 3 yıllık evliyim ve 31 yaşındayım.Eşim son derece isteyip beni özendirmeye çalışsada ben istemiyorum.
Aynen senin gibi ve çocuklarıda inanılmaz çok seviyorum , çevremdeki herkes demek kendi çocuğun olsa nasılda seversin diyorlar.
yakın arkadaşlarım hep bebek yaptı..Ama sonuç yok ben istemiyorum.Millet sanırım olmuyor sanıyordur.
Yani sana söylemek istediğim yalnız değilsin , senin gibi düşünenlerden ve problem olmamasına rağmen bilinçli olarak cocuk şu anda istemeyenlerden biride benim.Bunda tuhaf olan birsey yok.Ne zaman kendini hazır hissedersen ve allahta bizlere verirse olur insallah.
Bu herkesin kendi tercihi ve çevredekilerin sadece saygı duyması şart.

ben yeni evliyim ama ben de isteyemiyorum, çünkü evlilikle birlikte artık çocuk olma ihtimaliyle korkuyorum. bir sürü küçük kuzenim var, onlara çok baktım, yeni doğmuşları yıkadım yedirdim vs. ama benim korkum onlara bakmak değil. okul işi, eğitimi, para ve düzgün insan yetiştirememe korkusu var. evlenene kadar çocuğum olur diye düşünüyordum ama şimdi ciddi korkuyorum. eşim de şuan kararsız. o yüzden uzun süre düşünemiycez herhalde. tabii rahatlık payı da var:)

katre_inur .!.:

arkadaşım seninle meslektaşız,ben de senin gibiydim bir bebeklerle ilgili bilgim sıfırdı üstelik sevmezdim de..zor olduğu bir gerçek belki de hayattaki en zor şey bir bebek dünyaya getirmek..bir daha asla hiçbir şey eskisi gibi olmuyor,anne olmadan önceki tüm hayatın alışkanlıkların,zevklerin hatta eşinle olan aşk sevgi durumları bile hooppp çöpe... ama inan bana oğlumun o masum uyuyuşu ,o maymunlukları hele de o '' annecim'' diye sarılması var ya inana o öyle bir aşk ki bin ömrüm olsa gene de feda ederdim ona sahip olmak için...her saniyesine bir ömür veririm..

Genişletmek için tıkla...

allah bağışlasın arkadaşım.belki olsa bende böyle olucam ama işte mesele isteksizliğim

perimsin .!.:

Ben de 3 yıllık evliyim ve 31 yaşındayım.Eşim son derece isteyip beni özendirmeye çalışsada ben istemiyorum.
Aynen senin gibi ve çocuklarıda inanılmaz çok seviyorum , çevremdeki herkes demek kendi çocuğun olsa nasılda seversin diyorlar.
yakın arkadaşlarım hep bebek yaptı..Ama sonuç yok ben istemiyorum.Millet sanırım olmuyor sanıyordur.
Yani sana söylemek istediğim yalnız değilsin , senin gibi düşünenlerden ve problem olmamasına rağmen bilinçli olarak cocuk şu anda istemeyenlerden biride benim.Bunda tuhaf olan birsey yok.Ne zaman kendini hazır hissedersen ve allahta bizlere verirse olur insallah.
Bu herkesin kendi tercihi ve çevredekilerin sadece saygı duyması şart.

Genişletmek için tıkla...

valla sizinle çok benziyoruz.bende acayip seviyorum çocukları.anaokulunda çalışıyorum.çocuklardan 1 gün ayrı kalsam özlerim.çok arkadaşım var hepsi çocuklu.benim çevremdeki herkeste bana üzülme olur diyorlar,bebeğim oluyor hamile kaldım diyorum yok gene aynı

mihmandariye .!.:

ben yeni evliyim ama ben de isteyemiyorum, çünkü evlilikle birlikte artık çocuk olma ihtimaliyle korkuyorum. bir sürü küçük kuzenim var, onlara çok baktım, yeni doğmuşları yıkadım yedirdim vs. ama benim korkum onlara bakmak değil. okul işi, eğitimi, para ve düzgün insan yetiştirememe korkusu var. evlenene kadar çocuğum olur diye düşünüyordum ama şimdi ciddi korkuyorum. eşim de şuan kararsız. o yüzden uzun süre düşünemiycez herhalde. tabii rahatlık payı da var:)

Genişletmek için tıkla...

valla arkadaşım nem maddi yönünü hiç düşünmüyorum,rızkını allah verecek.bereketiyle gelir bebek.ama nasıl insan yetiştiririm korkusu var tabi.