kızlar erkek arkadaşımla ayrıldık.Deli gibi güven ve sevgi vardı ona karşı.Şu anda yaşadığımız tartışmalarda kızmakta çok haklıyım yanı dayıma dedemle ilgili bi konuda (ki hiç ama hiç dinlemen tamamen haksızca) küfretti köpürdüm tabiiki gereken cevapları bir bir verdim, saygı sınırını aşmadım kırgınlığımı ve yaptığının saygısızlık olduğunu söyledım.O günden beri aramadı yine dayanamadım ah akılsız başım telafı beklemek hata olurdu dedim herneyse işte o kuru bi pardonu yeterli gördü sonrasında arayıp telafı etmeye çalışmadı.Şu an ne hissettiğimi anlayamıyorum, sanki bana artık kimse aşık olmayacak gibi (o da değilmiş bunu farkettim) ya da nasıl desem hep ilişkiler birbirinden birşey saklayarak geçecek gibi geliyor.Aslında derdimi tam anlatamıyorumnda yanı bız bu adamlara güvenip ailevi sorunlarımızı anlatamayacakmıyız aman başına kalkar anlatma aman eksiğimizi görmesin diye mi geçecek? Kime danışsan anlatmamalısın böyle olur sonu diyor, peki bu ne kadar sağlam bi ilişki olur?Öyle bi halde kaldım kı ne doğru duzgun ne hissettiğimi ne sorunumu ne de gelecekten beklentimi anlayabiliyorum, ha bi de aşkta gurur olmaz diyenler var 
