Canım seni çok çok iyi anlıyorum. Ben de o yaşlarda amcam tarafından iftiraya uğradım. Amcamın kızının bir hatası herkes tarafından öğrenildi. Babamla konuşma esnasında amcam kendi kızının hatasını örtbas etmek için biz yanında yokken bana bir iftira atmış. Babam çağırdı beni yanına kesinlikle doğru olmadığını anlattım. Hatta olayı gören diğer kuzenim de yanımdaydı ve babama asla böyle bişey olmadı ben şahitim dedi. Ama babam gururuna yediremedi. Bir tane kalın plastikten bir sopa vardı ve onu istedi. Annem yapma etme yalan söylemez o diyene kadar babam elini aç dedi ve vurdu. İnanır mısın o koca kalın sopa elimde kırıldı. Elimin içindeki yara belki bir ay geçmedi kan oturdu. Sonra babam seneler sonra diğer amcama bu olayı anlatırken duydum. Yalancı dedi onun için. Eline kan oturmuş o kadar şiddetli vurdum hiçbir suçu yokken diyordu. Olayın aslını da amcam itiraf ettiğinden değil, annem kesin anlatmıştır öyle birşey yapmayacağımı ve kuzenimin dediğine de demek ki o zaman da inandı ama gururundan dönemedi. Şimdi yine aklıma gelince çok kötü oldum. Babamın bana ilk defa vurmasıydı. Üstelik hiçbir suçum yokken.
Bu olay beni çok üzse de eşime anlatmadım. Amcamı sevmediğimi bilir ama nedenini bilmez. Sende bence anlatmamalısın canım, ileride eşin olacak belki ama herşeyi bilmesine gerek yok. Ailen hakkında kötü izlenim edinirse yine senin açından ileride sorun yaratabilir. Allah görüyor zaten suçluyu suçsuzu sen de bu olayı kafandan çıkarmaya bak, asla unutamazsın biliyorum ama en azından sürekli düşünüp olayı canlı tutmamaya gayret edebilirsin. Sevgiler..