bazen yaşamak istemiyorum :(((

hani derler ya bir offf çeksem karşıki dağlar yıkılır diye aynen öyleyim son zamanlarda. bi bıkmışlık bi beterlik, yaşamak bile istemiyorum.tam olarak ne olduğunu çözemediğim bi garipliktir gidiyo eşimle aramızda ona kalırsa hiç bir şey yok ama bana göre. artık herşey o kadar biritiki bir türlü laf anlatamıyorum. kopuyo gün gün geçtikçe bitmeye başladı içimdeki herşey.içimde ölen biri var. onunla olan onu seven kişi kişi ölmeye başladı ve bu benim canımı acıtıyo.
ne olduysa hamileliğim esnasında oldu. o duyarlı o düşünceli adam gitti yerine nemrut suratsız hr şeye bir kulp takan biri geldi.üzerinede evdekiler hayırdan anlamayan annem. hala kendini 15lik zanneden babam. ciyak ciyak hiç susmayan oğlum çıldırmak üzereyim.
oğlum küçük daha 10 aylık ne durdan anlıyo ne sustan ve sürekli bağırıyor her şey için.annem de simetri hastalığı var eline bişey aldımı saatlerce aynı eşyle uğraşıp duruyor evirip çeviriyor bunu gördükçe babam kuduruyor (aynen kuduruyor ama ) başlıyor bağrınmaya o anneme annem ona onları duydukça çocukta başlıyor ciyaklamaya.oğlumu alıp başka odaya kaçıyorum ama onlar devam ettikçe oda susmuyor ve bir süre sonra ben başlıyorum hepsine birden bağrınmaya fakat kısa süre sonra hepsi için iş düzeliyor tabi ben hariç bu kez içim içimi yiyor. onlar yaşlı artık normal diyorum öbürü küçük ne görürse onu yapıcak tabi diyorum. ama o anda bunları düşünemiyorum işte kaldırmıyor çünkü artık. hapsini bir arada kaldırmıyor kafam.birde onlar yetmezmiş gibi üstüne herif geliyor bütün gün çocuğun arkasında koşmamışım gibi onuda getir bunuda yap. yorgunum demeye kalksan bir karış surat ve evdekilerden şikayet. offffffffffffffffffffffffff offfff

neyse bunları yazmamın tek sebebi biraz olsun rahatlamak, kafamı dağıtmak lütfen akıl istemiyorum sdece rahatlamak için yazdım buna saygı duyamıyacak kişiler yazmasın.

evet hanımlar birlikte yaşıyoruz ama ayrı ev mümkün değil maddiyattan değil çok şükür ama öle dönemler atlattık ki bu saatten sonra evleri ayırmamız bizim sizinle işimiz bitti artık biz gidiyoruz demeye varır (( ayrıca ben malesefki tek çocuğum ve onlarında bize ihtiyacı var sürekli evde biri gerekiyor gece yarısı başlarına bişey gelse bizden başka koşabilcek yok ayrı evde olsak ölseler aramazlar. ancak tahlillerinizde haklısınız biraz olsun yanlızlığa çok ihtiyacım var fakat malesef onada fırsatım pek olmuyor. bir arkadaşıma gitmeye kalksam annem peşime takılır. yanlız bunalım evden kendimi atmaya kalksam 10 dakka geçmeden aralar nerdesin çabuk gel diye (bahane hazır çocuğa bişey lazımdır ) çocuğu alıp çıksam saat kaç oldu ( evden çıkmamdan yine 10 dakka sonra ) diye ararlar teli kapasam meraktan tansiyonları fırlar. yani iki ucu b... değnek. ((

hayatta çözümü olmayan bişi olduğuna inanmıyorm mutlaka bunun üstesindn gelirsinz beterin beteri vardr yaşamk istemiorm demek için çok hafif bi neden

Hakikaten güzelim bunda ölecek ne var :) sadece gürültüden bunalmışsın sen. Baki kalmayacak bu durum ayrıca.

antika 13 .!.:

evet hanımlar birlikte yaşıyoruz ama ayrı ev mümkün değil maddiyattan değil çok şükür ama öle dönemler atlattık ki bu saatten sonra evleri ayırmamız bizim sizinle işimiz bitti artık biz gidiyoruz demeye varır (( ayrıca ben malesefki tek çocuğum ve onlarında bize ihtiyacı var sürekli evde biri gerekiyor gece yarısı başlarına bişey gelse bizden başka koşabilcek yok ayrı evde olsak ölseler aramazlar. ancak tahlillerinizde haklısınız biraz olsun yanlızlığa çok ihtiyacım var fakat malesef onada fırsatım pek olmuyor. bir arkadaşıma gitmeye kalksam annem peşime takılır. yanlız bunalım evden kendimi atmaya kalksam 10 dakka geçmeden aralar nerdesin çabuk gel diye (bahane hazır çocuğa bişey lazımdır ) çocuğu alıp çıksam saat kaç oldu ( evden çıkmamdan yine 10 dakka sonra ) diye ararlar teli kapasam meraktan tansiyonları fırlar. yani iki ucu b... değnek. ((

Genişletmek için tıkla...

İyi de nereye kadar bu şekide yaşayacaksınız?
Maddi durumunuz yerindeymiş annenize olabilecek en yakın yere taşının..
Ama aynı evde olmaz.. Yoksa hiç bir sıkıntınız geçmez..

bütün çözümlere kapalı olmak, ne önerilse olmayacak asla düzelmeyecek birşey olduğunu tekrarlamak şu an bunalımda olduğunuzun belirtisi bence.bir an önce öyle yada böyle bu durumunuzu değiştirmezseniz sinirleriniz siz farkında bile olmadan daha da çok yıpranır.hayatta herkesi aynı anda memnun edemezsiniz ama kendiniz mutlu olursanız o başta memnun olmayan kişiler etrafınızda dönmeye başlar.kendinizi düşünün ve çocuğunuzu tabi

öncelikle destek olmaya çalışan arkadaşlara çok teşekkür ederim. sıradan gideyim cinsilatif paylaşıyorum elbet ama öle garip bir durumki annem siz ne derseniz deyin her şeyi sadece istediği gibi anlar ve ona göre hareket eder babamsa işi bırakmak zorunda kaldıktan sonra bu hale geldi bazen 5 yaşında çocuk yapmaz yaptığını derler ya öle bir hal alıyor. eşim o ayrı bi olay bazen hak veriyorum destek olmaya çabalıyorum ama bazende bende destek arıyorum haklı olarak.
madam tospa aslında gerçekten öle bir tatile o kadar çok ihtiyacım varki ama malesef eşimin bu yılki izni ancak evin koşturmacasıyla geçti.onu yanlız bırakıp gitmeyiyse ben yapamam. çünkü diyorum ya onun tarafıda işin başka bir rengi hemde karanın en karası. evde yanlız olduğunu duyarlarsa kim bilir neler ederler adamı ne halde bulurum geri döndüğümde.
peninsula ve samantha zaten ölmek istiyorum demedim. başımdan neler geçti yinede ayaktayım ama herhalde beynim o kadar yorulmuş ki bi anlık bir oftu bu serzenişim.hani hepimizin hayatında vardır ya öle bi an gelir kendimizi dipsiz bir kuyuda hissederiz işte öle bi andı bunları yazdığım zaman dilimi.
lalecim doğru söze dencek laf olmazmış ki sende haklısın ama diyorum ya işin geçmişi çok uzun çok karmaşık ve bu saatten sonra olmaz. ayrıca evler ayrılırsa işler dahada içinden çıkılmaz hale gelir. bundan iki yıl önce evler ayrıydı. üç ayrı eve koşuyordum annemler kendi evim ve anneme gidince içime sinmiyor kayınvaledemede yetişiyordum.fakat artık bende bu kadar bölünebilecek ne güç nede sabır kalmadı. duyduğumu duymayacak gördüğümü görmeyecek durumda değilim artık.bu yüzden bana çok daha farklı bir çözüm lazım ki bunu da ben bilmiyorum (
mirkacım zaten en büyük korkum o bazen kendimden korkuyorum yapabileceklerimden öylesine gözüm kararıyorki.öyle zamanlarda farkeder faketmez oğlumu yanında kim varsa onunla bırakıp ayrı bir odaya kaçıyorum çünkü nolursa olsun ona bir zarar gelmesini asla istemem.diğer konudada evet haklısın bunalımdayım ve bunun bende farkındayım. hatta zaman zaman psikolojik yardım bile almayı düşünüyorum.çünkü bunun normal her insanın başına gelebilecek bir durum olduğunun bilincindeyim. ancak bunu ne zaman dile getirsem eşimin yaklaşımı hep aynı oluyor "ne gerek var bir d bir sürü ilaç verecek uyuklayıp duracıksın onun yerine ben saa bir bira alayım aynı işi görür :) " eşimle çok zıt karakterleriz ben ne kadar dışa dönük konuşarak herşeyi çözümlemeye çalışan bir insansam oda tam tersim.hatta bu psikolog konusunda şunu bile söyleyebiliriz hani bir dönem Çocuklar Duymasın diye bir dizi vardı orda çift gibiyiz ben anne eşimse Haluk :))) namı değer taş fırın.mutluluksa genel anlamda mutsuz bir insan sayılmam hatta çevremde nerdeyse hiç kimse beni ağlarken yada asık suratla görmemiştir.ve gerçekten içimden gelerek bunu yaparım. fakat insanız nihayetinde her zaman arı olup bal almayı beceremiyoruz ki çiçeklerden bazende koca bir örümcek haline gelip zehir çekiveriyoruz. ve bi anda aynı çiçekten aldığım aynı özle karşımızdaki arıyıda zehirleyiveriyoruz (( işte bunları benim bunları yazarkenki durumum zehiri aldığım andı.
şuanki durumuma gelirsek biraz daha iyiyim. sanırım zehirin etkisi geçmeye başladı :)))