Doğru diyorsunuz, haklısınız, ben de böyle düşünüyordum ek gıda sürecine başlamadan önce. Baya idealist giriştim hatta ek gıdaya. Blw yöntemi olsun, püre kesinlikle olmasın dedim ama işte.. Oğlum püre kıvamındakilerde dahi ince pütürleri tolere edemeyip tiksiniyordu. Zaten anne sütünden başka yiyeceği kabul ettirmekte zorlanıyordum, üstüne de bu aşırı seçiciliği eklenince tek çözüm püreye döndüm. Püre bile denmezdi, bildiğiniz sıvı oluyordu; anne sütü ile açtığım oldu püre kıvamında hazırladığımı.. Belki memeye düşkünlüğünden, belki yutarken o hissettiği histen bilemiyorum istemedi işte. Yani benim tercihim değildi. Şimdi 15.ayının içerisinde ve baya yol katettik. Artık püreyi geçtim çatalla ezmeden dahi yiyebiliyor bazı yiyecekleri. Galeta kemiriyor, eline peyniri alıp yiyiyor, ekmeği eline verince kemiriyor ki benim için mucize bunlar :) Ama mutlaka su bulunduruyorum, çünkü aniden başa sarıp yutamayıp herşeyi çıkarabiliyor.. Tıbbi olarak bir sıkıntısı yok, tamamen psikolojik. Arkadaşla paylaşma sebebim; bak biz de mecbur püre ile başladık ama püre içerisinde yavaş yavaş katı ve pütürlü şeylere alıştırabilirsin, biz başarıyoruz demekti. Hiç bulamaç yapmadım, herşeyin tadını ayrı ayrı alsın istedim ve bunu başarabildim ama işte yutmada halen problemimiz var.. Çok zorlarsam çıkarıyor yediklerini ve bir süre hiçbirşey yemek istemiyor, kaşık görmesi bile krize sebep oluyor ve sadece emmek istiyor.. Biraz cins bir oğlum var beslenme konusunda.. Öyle her doğru her zaman doğru olmuyormuş. Yiyebiliyorsa bebekleriniz ne güzel, çok rahat bir ek gıda başlangıç serüveniniz olacak demektir. Ama yiyemiyor püre istiyorsa da süreç uzun ve zor ama sonucu güzel olabiliyormuş :) püre yemesi ileride zorlar değil de baştan beri zorladı beni ama gittikçe kolaylıyoruz biz. Pürenin de püresi ile başladık ama katılara geçtik çok şükür :)