merhaba kızlar..
ben unuversıte okurken evlendım. okul bıttı staj yaparken hamıle kaldım.. aslında bız bebegi daha erken olsun istemiştık. ama bızım bır sene bebegımız olmadı. her ay rengl oldugumda yaşadıgım derın üzüntuyu allah tan başka kımse bılemez. içimin nasıl acıdıgını, yandıgını... bebeklı aileleri gördukçe içim giderdi.. sonunda kavuştum bebegıme. ve çok çok mutluyum..hırçın kızıma baktıkça daha da mutlu oluyorum.. uykularım darmadagın olsada, eve kapanmiş olsamda, hiç bır sosyal falıyete katılamamiş olsamda ben bu halımle çok mutluyum...
kusmuk kokan ustumle, silinmekten bır hal olmuş koltuklarımla, gaz çıkartma nöbetlerimizle, bazen su içmeyı unutmuş halımle, geceleyın ansızın uykumun en tatlı yerınde bolundugunde gulerek kızımı kucagıma aldıgımda çok mutlu oluyorum. hiç biri benı kötu anlamda etkılemedi. bır bebegımde böyle olsa sorun degil buyuturum dedim..
ve akrabalar, komşular herkese sordukları şu soruyu bana da soruyorlar.. "bak halin kalmamiş senın, ikinciyi düşünüyormusun, düşünmezsın artık" ve herkese aynı cevabı verıyorum.. "evet istiyorum ikinicyide, üçüncüyüde.. ben halımden memunum.. en uygun zamanda olur inşallah" deyınce suratıma aptal aptal bakıp "O KADAR YIL OKUDUN, UNUVERSİTE BITIRDIN DİPLOMALI ANNELIK YAPACAKSIN"..
ve bana saçma sapan fikir verenler, vazgeçirmeye çalişanları saymıyorum artık bile..
bır tane yeter sıze.. sen çalişip kocana yardımcı ol.. para bırıktırın diyenler, masraf yapmayın dıyeneler..
ben zevklerımden vazgeçerım, fedakarlık yaparım, gerektıgınde gecelerı de çalişirim. yılmam.. benım yerıme neden çevremdekıler bu kadar bunalıma gırıyorkı... benım bebegımın masrafları neden onları bu kadar alaka edıyorki..
tepkı verıyorum "okudun dıye bızı aşagı göruyorsun dıyorlar" ve şu anda ikinciyi düşündügüm için resmen deli olarak göruyorlar beni.. istemıyorum dedıklerımde ikinciyi de yap dıye ıkna etmeye çalişiyorlar..
özellıkle okul arkdaşlarımın her gun ya aptalsın sen.. ne gerek vardı da hemen çocuk yaptın.. meslege başlamadan bıtırdın.. daha neler neler..
benım bebegım oldugu içinde yanlış yaptıgımı söyleyenlerı saymıyorum artık...
artık ben bunalıma girdim.. her konuştugum bır farklı tepkı verıyor... neden bu kadar dengesızler..
ben unuversıte okurken evlendım. okul bıttı staj yaparken hamıle kaldım.. aslında bız bebegi daha erken olsun istemiştık. ama bızım bır sene bebegımız olmadı. her ay rengl oldugumda yaşadıgım derın üzüntuyu allah tan başka kımse bılemez. içimin nasıl acıdıgını, yandıgını... bebeklı aileleri gördukçe içim giderdi.. sonunda kavuştum bebegıme. ve çok çok mutluyum..hırçın kızıma baktıkça daha da mutlu oluyorum.. uykularım darmadagın olsada, eve kapanmiş olsamda, hiç bır sosyal falıyete katılamamiş olsamda ben bu halımle çok mutluyum...
kusmuk kokan ustumle, silinmekten bır hal olmuş koltuklarımla, gaz çıkartma nöbetlerimizle, bazen su içmeyı unutmuş halımle, geceleyın ansızın uykumun en tatlı yerınde bolundugunde gulerek kızımı kucagıma aldıgımda çok mutlu oluyorum. hiç biri benı kötu anlamda etkılemedi. bır bebegımde böyle olsa sorun degil buyuturum dedim..
ve akrabalar, komşular herkese sordukları şu soruyu bana da soruyorlar.. "bak halin kalmamiş senın, ikinciyi düşünüyormusun, düşünmezsın artık" ve herkese aynı cevabı verıyorum.. "evet istiyorum ikinicyide, üçüncüyüde.. ben halımden memunum.. en uygun zamanda olur inşallah" deyınce suratıma aptal aptal bakıp "O KADAR YIL OKUDUN, UNUVERSİTE BITIRDIN DİPLOMALI ANNELIK YAPACAKSIN"..
ve bana saçma sapan fikir verenler, vazgeçirmeye çalişanları saymıyorum artık bile..
bır tane yeter sıze.. sen çalişip kocana yardımcı ol.. para bırıktırın diyenler, masraf yapmayın dıyeneler..
ben zevklerımden vazgeçerım, fedakarlık yaparım, gerektıgınde gecelerı de çalişirim. yılmam.. benım yerıme neden çevremdekıler bu kadar bunalıma gırıyorkı... benım bebegımın masrafları neden onları bu kadar alaka edıyorki..
tepkı verıyorum "okudun dıye bızı aşagı göruyorsun dıyorlar" ve şu anda ikinciyi düşündügüm için resmen deli olarak göruyorlar beni.. istemıyorum dedıklerımde ikinciyi de yap dıye ıkna etmeye çalişiyorlar..
özellıkle okul arkdaşlarımın her gun ya aptalsın sen.. ne gerek vardı da hemen çocuk yaptın.. meslege başlamadan bıtırdın.. daha neler neler..
benım bebegım oldugu içinde yanlış yaptıgımı söyleyenlerı saymıyorum artık...
artık ben bunalıma girdim.. her konuştugum bır farklı tepkı verıyor... neden bu kadar dengesızler..