size daha detaylı anlatayım ben, tam anlayın yaşadığım duyguları.
uzun yazacağım ama sonuna kadar okuyun, empati yapın, anlarsınız demek istediğimi...
nişanladık,nişandan sonra eşimi 1.5 yıl düğün için bekletmiştim.
sınava çalışıp atanırım demiştim, evlenirsem atanamam diye düşünüyordum hep. ama hem düğünü geciktirdim hem de atanamadım.
evlenince atanamam derken, evlendikten 6 ay sonra tayinim çıktı:) hem de hayal bile edemeyeceğim puanı aldım.
kpssde aldığım puana hala inanamıyorum...özellikle sıralamam çok iyiydi...
ablamla aynı ay içinde nişanlanmıştım, o evlendi, benim gibi sebepler uydurup beklemedi. 1 bebeği olmuştu bile biz evleninceye kadar.
evlendik,kpss iyi geçti, atandım, artık deli gibi bebek istiyordum. ne kadar bencilmişim, oysa eşim onca yaşadığına rağmen o kadar anlayışlı bir insan ki bana hep anlayış gösterdi. ben ise sürekli onu beklettim, bekletim, beklettim...
sanki yeterince beklememişti güzel bir yuva kurmak için...
babası çalışamıyor yıllardır hastalığından dolayı, emekli de olamamış 65 yaşından küçük olduğu için.
eşim 4 yıl boyunca, kardeşini üniversitede okutmuş tek başına.
okuttuğu erkek kardeşi kendinden 4 yaş küçük, şimdi evli, 1.5 yaşında çocuğu var.
sadece bu olsa, ailesine de sonuna kadar maddi manevi yardım etmiş. kadeşlerinden sadece bir tanesi biraz yardım etmiş ailesine, gerisi hep kaçmış, kuruş destek vermemişler,paraya tapmışlar yıllarca. 5 erkek, 3 kız kardeşi var. sadece 2 tanesinin evi yok, hepsinin evi de var, arabası da var, çocukları da var.
böyle olunca eşim haliyle yıllarca da parasızlıktan evlenememiş.
7 yıl geçirmiş ailesine yardım ederek, dile kolay 7 yıl...
ne evlisin, ne araban var, ne bir malın mülkün var, ne bir eşin var, ne bir çocuğun var, n bir eğlencen var, ne bir kız arkadaş, ne bir nişanlın, sözlün...
yok, hiçbişey yok. eşim bana çok yaklaşan kızlar da oldu, kafamı bile çevirip bakmadım, belki evlenirim de aileme yardım etmem diğerleri gibi diye düşünmüş.
eşim, ben atandıktan 1 yıl sonra bile evimde ne televizyon ne de bilgisayar vardı, alamadım diyor. düşünün artık...
askere giderken kredi kartından nakit çekerek gittim diyor. allahtan asker öğretmen çıkmış, fazla zorlanmamış.
aynı sınıftaki arkadaşlarının, yaşıtlarının evi, arabası, çocukları herşeyleri var. adamcağız yıllarca böylece beklemiş. çektiğimi ben bilirim diyor bu konuda hemen hemen hiç konuşmuyor.
bikaç defa gözlerinden yaşlar döküldüğünü gördüm evlendikten sonra, sebepsiz yere. noldu dedim?
hiç dedi, aklıma bişeyler geldi dedi başka da bişey demedi, sanırım çektiği sıkıntılardan dolayıydı...
ama eşimin kalp gözü açılmış diye düşünüyorum. ne derse çıkıyor, kime hangi notu verse olduğu gibi haklı çıkıyor, o kadar ki inanamıyorum nasıl tahmin ettiğine, nasıl bildiğine...
bir insana bir kere baksa anlıyor ne olduğunu.bazı insanların, hiç tanımasam bile yüzüne bakamıyorum diyor. neden diyorum, sebebi yok işte bakamıyorum diyor. baktığımda acı çekiyorum diyor.
eşimin 1 yaş küçük kız kardeşinin 3 çocuğu var, en büyüğü ilkokul 4e geçti şimdi.
okuttuğu erkek kardeşinin bile şimdi 1.5 yaşında çocuğu var. o da kaçmış ailesine yardım etmekten anlayacağınız...
neden sana yardım etmedi diyorum?
ben allah rızası için yaptım başkasının rızası için yapmadım.allahın rızası bana yeter.onu, benim gibi olmasın diye okuttum, üniversitede okurken, benim gibi koskoca bir ramazan orucunun sahurunu sadece 1yumurta, 1domates ve ekmekle geçirmesin diye okuttum.kolunda sökük olan gömlekle okula, üniversiteye gitmesin diye okuttum.
ona bişey diyemem, kendi yaptığını bir gün anlayacak elbet diyor...
okuttuğu kardeşi ailesine 5-6 ay sadece biraz yardım etmiş o kadar.
her neyse, anlayacağınız, nişanlandık, eşimi çok sevmeme rağmen, nişandan sonra 1.5 yıl beklettim.
evlendik, bu defa da çocuk için 1 yıl beklettim. hep anlayışla karşılıyorum seni dedi. hiç sorun yapmadı.
çocuk istiyorum ben dedim, tamam dedi.korunmayı bıraktık, 7-8 ay hamile kalamadım.
8. aydaki denemeden sonra hamile kaldım, daha hamileliğe kendimi adapte edemeden, 7.haftada düşük yaptım.
düşükten sonra da 3 ay korunmak zorundaydık, 3 ayda burdan gitti.
tekrar 4-5 ay denedik yine hamile kalamadım. ben kontrole gittim, sorun yok dediler.
eşim gitti test yaptırdı geçen ay. eşimde sperm sayısının normalden daha az olduğunu öğrendik.
sebep sorduk, araştırdık. sebebi de yok.
benim için koskoca 2,5 yıl boşa geçmişti böylece. eşim içinse 10 yıl...
tam ümidimi yitirmiştim,artık normal yollarla hamile kalamam diye düşünürken, tüp bebek nasıl yapılıyor, onu araştırıyordum eşimden habersiz.
paramız da olmadığı gibi, ancak 7-8 ayda bitirebileceğimiz borcumuz da vardı. içim kapkara olmuştu, derkeeeennnn
1 ay sonra hamile olduğumu öğrendim:) allah nasip etti, oldu işte.
6 haftalık hamileyim şimdi. inşallah bu defa sağlıklı bir çocuğumuz olur.
bir sürü ilaç verdi doktor. bir de her gün yapılması gereken bir iğne var.
beklemedeyiz bakalım, hayırlısı artık.
olan oldu, biten bitti. geride pişmanlıklar kaldı sadece...
size son sözüm, rabbim pişman etmesin sizi bu düşüncelerinizden dolayı...
sağlıcakla kalın, bir canın, bir masum yavrunun kıymetini bilin...
bütün hayatımın bittiğini düşünüyorum. artık herşey ona endeksli olacak özgürlüğüm, rahatlığım gitti resmen. ağlama krizlerine giriyorum nasıl başa çıkacam ben? bu durumda olup anne olan var mı bana yardımcı olun lütfen
