Bebeğini istemeyen arkadasim

Arkadaşlar merhaba. Benim 2 yıl evli kalıp eşinden ayrılmış bir arkadaşım var. Henüz 28 yaşında. Bebeği ise henüz 6 aylık. Arkadaşımla geçenlerde konuşurken kimseye yapamadığı bir itirafı benimle paylaştı. Eşiyle 10 ay önce yani henüz hamile iken ayrıldılar . Arkadaşım çalışan kendi ayakları üzerinde duran biri. Eşiyle anlaşmalı boşandılar ancak çocuk onu bırakmasa o hiç ayrılmazdi konuşmalarından biliyorum.İtirafa gelince arkadaşım bebeğini bazen hiç dogurmamis olmayı düşündüğünü şimdi bu bebek olmasaydi bambaşka bir hayatı olabileceğini düşündüğünü belirtti. Onu kinamadim yargilamadim. Henüz çok genç ve o da bizim aklımıza geleni düşünüyor el kadar bebekle yeniden evlenebilmem çok güç ! Ya ihtiyar alır beni ya da çocuklu biri. bu çocuk hiç olmasaydı benim de bir şansım olurdu yeniden evlenirdim geceleri yalnız uyumak kendimi avutmak zorunda kalmazdim vs.. ona genç bir kadın olarak hak verdim mutlu bir evliliğe doğmayan bebeğine alışamadıgi için onu suclayamadim bebeğinin aglamasina bile katlanamiyormus bazen ister istemez sucluyormus onu çünkü hamile kaldıktan sonra herşey daha çok sarpa sarmis..şimdi siz böylesine allak bullak olmuş bir bayana nasıl öğüt verirdiniz ben bazen yanlış şeyler söylerim diye korkuyorum..bu tarz bir durum yaşamış olanlar yazabilir mi? Lutfen acımasızca hakaret savuracak olanlar yazmasın çünkü kimse sınanmadigi imtihanın masumu değildir. Düzeltme :Bu arada geceleri yalnız uyumak deyince yanlış algılama olmuş bunu yalnız cinsel tatmin vs olarak düşünmek yanlış onu anlayan dinleyen ilgilenen seven biri yani bir eş ihtiyacı ne olursa her kadın yuvası olsun eşi olsun ister ustelik bu kadın evliligini anlayamadan bitti ve henüz gencecik! Allah hepimizi alaktan yani ilgi ve alakadan yaratmadı mi ? Neden bu kadar acımasız bu yorumlar..cevremizde çocuk yap düzelir aman erkeğini ihmal etme diye oğüt satan teyzeler , geri çekilme kullancam bişey olmaz diye tutturan adamlar zevki uğruna varken niye hep kadına yukleniyosunuz bu kadın cahilliğinin kurbanı yahu?? Kin kusanlar yeniden rica ediyorum lütfen yazmayın!! Ekleme: kadının düşmanı kadın derlerdi ya bugün anladım bu yorumları arkadaşım görse intihar eşiğine gelirdi sadece 11 yıllık yüreği yanmış arkadaşıma bir çare aradım ama siz kininizde boğulurken empati kurmak çare bulmak ne hadde!! Dilerim burada kin kusanlar kınadığiyla sınanmaz.. bu nefretle kendini çok iyi anne adledenler hiç umudum yok hiç..

Yemişim sınanmadığım imtihanı lohusa depresyonu olur anlarım ama koca derdine insan bebeğini nasıl fazla görür

Olmus bir seyin geri donusu yok maalesef. Cocuguyla gayet de guzel evlilikler yapan pek cok insan biliyorum. Kaldi ki karsidaki insan da cocuklu olursa veya “ihtiyar” olursa bu bir kusur degildir. Akisina biraksin,daha yeni ayrilmisken “cocuk olmayaydi iyi koca bulurdum” diyen bir kadini normal goremiyorum,hedef hemen kosa kosa evlilik olmamali. umarim iyi annelik yapabiliyordur

istemiyorum dememiş aslında insan her zaman farklı alternatifleri düşünür hayatında. bi buhrandır gelir geçer.

O çocuğa aile olabilmek için sıraya girmiş sevgi dolu insanlar var. Evlat edindirsin çok istemiyorsa. Kendi mutsuzluğuyla çocuğa cehennem hayatı yaşatmasın.

Bebek yuzunden mi bosandilar ki bebegi sorumlu tutuyor?ayrica burdaki bircok kadin ben dahil hayatinin bir asamasinda kocasindan bosanmayi dusunup ama cocugum var cocugumla tekrar bir evlilik yapamam demistir. Normal yani. Normal olmayan cocuga kotu davranmasi.

Ah yavrum benim.gercekten şans sonradan kazanılan birşey değil... Dogustan...o yavru herşeyi hissediyor annesinin kendisine ne kadar mesafeli sevgisiz olduğunu...sevgisiz demeyim de henuz kabullenmemis oldugunu

Pisman olmasini anlarım ama Bebeği suçlaması sacma,zira bebek kapiya dayanip annem olacaksin demedi,kendi secti dunyaya getirmeyi ...kaldi ki daha iyi bir koca bulamayacağı icin suclamasi daha da trajik
Kaldi ki kimler kimlerle evleniyor nerden bu kadar emin iyi bir insan bulamayacağından veya cocuksuz olunca iyi birini bulacağından!?

Karşısına onu bebeğiyle kabul eden biri mutlaka çıkar daha yeni boşanmış kendini boşlukta hissetmesi normal inşallah bu düşünceyle çocuğu anne ye falan bırakıp başka evlilik yağmaya kalmaz da çocuğuna sahip çıkar kimi bebeğin olmasa atlatamazdım diyo kimi de keşke olmasaydı bi daha evlenirdim diyo dünya işte

Arkadaşınız zaten çok zor olan bir süreci hamilelik ve doğum sonrası psikolojisiyle ekstra zor atlatmaya çalışıyor. Bence bu konuda psikolojik destek almasını önerin. Mutlu evliliklerde bile bazen bebeğe ısınamıyor anneler. Bu süreç zaman alabiliyor. Arkadaşınız acilen psikolojik destek almalı.

Biz eşimizle bir aradayken bile "bu bebek olmasaydi soyle gezerdim boyle eglenirdim" gibi hayiflanmalar yasiyoruz Ilk aylarda. Hayatımıza artik istedigimiz gibi yön veremeyecegimizi dusunuyoruz. Buhranlar, buhranlar... Cunku lohusalik bunu gerektirir :)

Psikolojik destek alsin, daha çabuk toparlar ve mantıklı düşünmeye baslar

Bir tarafta 6 aylık parçalanmış bir aileye doğan hiç sorumlusu olmadığı halde suçlanan bir bebek, diğer tarafta gece yalnız uyumak istemeyen (avutmaktan kastı cinsel tatmin midir anlamadım) koca meraklısı bir kadın var..
Arkadaşınızı mazur ve haklı göremedim sizin gibi. Çünkü anneyim..

Bakın ben kesinlikle çocuk konusunda sitem eden bir anneyi kınamam.
Çocuk olduktan sonra çocuksuz günlere özlem duyulabilir. Ben bile bazen düşünüyorum önceden ne kadar boş vaktim varmış diye.
Ama bu düşünceden sonra çocuğununun varlığına şükreden kişi annedir benim gözümde..

Siz bence arkadaşınıza ılımlı yaklaşmak yerine "her şey koca mı? annesin sen kendine gel. Evladın şu anda evlilikten daha ön planda olmalı. Çocuklusun diye kısmetin kapanmaz. Ama çevrene böyle özgüvensizce eziklik sinyalleri verirsen sana yaklaşan herkes de seni öyle görür" deyiverin..

janemarple .!.:

Yemişim sınanmadığım imtihanı lohusa depresyonu olur anlarım ama koca derdine insan bebeğini nasıl fazla görür

Genişletmek için tıkla...

Ah sizi gidi mükemmel anneler.

Sizin hayatta kendiniz için hicbir beklentiniz olmayabilir, ama bizim var...

Şimdi lohusa sendromu yasayalım, ileride "saçımı supurge ettim elde var sifir" sendromundan iyidir

Sizin tek yapacaginiz şey arkadaşinizi psikolojik destek almaya yonlendirmek

işte bu nedenle sorunlu evliliklerde çocuk doğurulmamalı gerekirse aldırılmalı , dünyaya gelipte babadan ayrı anne sevgisinden mahrum bir çocuk olmasındanda hiç doğmaması en iyisidir.
arkadaşınızın durumu kolay değil hamile iken biten bir evlilik ve bunun getirdiği psikolojiye birde lohusalık eklenmiş, yalnız başna çocuk büyütmek zaten zor iş ama o çocuk masum ona sarılıp evlenmeyi falan şimdiden düşünmemeli bence.. ve hatta acilen psikolojik destek alsa fena olmaz.. bakamayacaksa da velayeti babaya versin..

Bebekli hayatın zorluklarını anlatsa tamamda daha daha eski eşinin anılarını silememişken yeni evlilik düşünüp bebeği fazlalık görmek. Bana fazla geldi.
Psikolojik destek almaya ikna edin.
Çünkü kriz anlarında yavrucağa kızıp bağırdığını düşündüm

Samira34 .!.:

Ah sizi gidi mükemmel anneler.

Sizin hayatta kendiniz için hicbir beklentiniz olmayabilir, ama bizim var...

Şimdi lohusa sendromu yasayalım, ileride "saçımı supurge ettim elde var sifir" sendromundan iyidir

Genişletmek için tıkla...

Buradaki lohusa sendromu değil yalnız,çocuk yuzunden kriterlerine göre eş bulamama korkusu.

bebegi babasina verebilir mesela.
yargilamak adina yazmiyorum ama niye hamile kaldi, hadi kaldi niye dogurdu?
cogu insan ne vurmaya ne kaziklamaya geliyor. aldirmaya karsi cikiyorlar (vicdan) ama sonrada hayatimi söndürdü diye el kadar bebegi ite kaka büyütüyorlar.

Korunsaymış bir zahmet. O bebek kendi isteğiyle gelmedi dünyaya. Lohusa depresyonunu hepimiz yaşadık ama sırf yeniden evlenemem diye evladını yük gibi görenlere anlayış gösteremiyorum ben.