Bebeğini kaybettim eşim değişti

31 martta kalbi durduğu için kaybettim bebeğimi, acısı benim için hala taze ama eşim yokmuş gibi davranmayı seçti. Hiç kızmadım ama, bir tarafın sakinliği diğer tarafıda sakinleştiriyor. Nasip demek yola devam etmek gerek
 
evet çok zor allah kuvvet versin ve bir dahaki bebeği kucağınıza almayı nasip etsin
amaaaa
bu bebek sadece sizin değildi o adamın da evladıydı aynı zamanda anlayış göstermeniz lazım.
bu sizin için acıysa o'nun için de acı bir durum çünkü
 
sapsik58 .!.:
Kuzenimin 9 yasindaki kizi hastaydi zatn dogdugundan beri. Bi kac ay once doktor 'artik umidi kesin, ilaclara gerek yok artik, minimuma indiriyorum, maalesef umit yok, herseye hazirlikli olun" dedi.
Kocasina kvsi " oglum x"in( esinin) aklina mukayet ol, ona destek ol" demis.
Kocasida " x doktorun dedginin yarisini biliyor,doktora anlattirmadim karim bilmesin dayanamaz diye. O ne biliyorki.. Herseyi bilen benim, cigerim yangin yeri" gibi bisey demis.
Halbuki en sakin en guclu duran yine kocasi.
Demem oki erkekleri kalpsiz sanmayin.
Sizin esinizinde cani aciyor. Ama guclu gorunmek istiyor, size destek olmak icin.
Eger esiniz demese " toparlan " diye, eger kimse demezse siz bu aciyla erir gidersiniz.
O sizin iyliginizi dusunuyor.
Ornegin tokat atmanin ozru olablrmi? O bi tokat bazen sok geciren bi kisiyi hayata dondurur..
Genişletmek için tıkla...
ne hastasıydı canım ,:(
 
melebaaa .!.:
kızlar merhaba . 1ay önce 4aylık bebeğimi kaybettim. İlk gebeliğimdi ve 2yıl uğraşlar sonucu zor hamile kaldım . Psikolojim berbat bir durumda haliyle . Gerçekten güçlü bi insanımdır çevremdeki herkes söyler bunu . Kimsey birşey belli edemem üzülsem bile kendi içinde üstesinden gelirdim . Ama bu cok değişik bi acıymış nasıl başa çıkacağımı bile bilmiyorum hep şükrediyorum en azından hamile kalabiliyorum çözümü olan bi sorun vs bunları biliyorum ama bu kalbimdeki ağırlık hiç geçmeyecek gibi geliyor . Duramıyorum ağlıyorum deliriyorum bazen bazende cok sakin hayattan bi beklentisi kalmamıs gibi çaresiz hissediyorum.

Eşim hamileliğimin başından beri prenses gibi davrandı bana hakkını yiyemem düşük yaptığımda korktu benim için çünkü bebekle birlikte ölecek kadar kan kaybettim . 1hafta yine el üstünde tuttu beni güldürmeye çalıştı hep dışardaydık .ama 20gündür değişti benden olabildiğince uzak duruyor gibi . Bunaltıyorum onu da farkındayım sürekli yanımda olsun istiyorum ondan baska kimsem yokmuş gibi . Bebek konusunda abarttığımı düşünüyor artık düzelmem gerektiğini söylüyor bense elimde olmayan bişey olduğunu anlatmaya çalışıyorum . Kırılıyorum söylüyorum cevap hep abartma oluyor .

Sorun ben de mi gerçekten ? Yani bu geçmesi uzun olan bişey mi ? Evliliğimden soğuyorum kocamdan soğuyorum . Hormonlar mı yapıyor bunu ? Nasıl düZelicem nasıl düzelticem hayatımı ?
Genişletmek için tıkla...
Hayata devam etmeniz lazım kimseden sonsuza kadar Şevket ve sabır beklemeyin siZin yapamadığınız şeyleri de başkalarından beklemeyin yaralarınızı sarın önünüze bakın.
 
Anne olarak bebeği fiziken taşıyan, birçok acıyı göğüsleyen, risklerle burun buruna olan elbette biz kadınlarız ancak o bebek tek başınıza sahip olabileceğiniz bir canlı değil, yani eşiniz de o bebeği istemiş ve sahiplenmiş. Kaybınız olarak değil ortak kaybınız olarak bakın olaya, nereye kadad size moral verebilir ki? Onun morale ihtiyacı yok mu? Siz onun enerjisini aşağı çekmişsiniz bir süre çabalamış ama siz onu acısını hiçe saymışsınız o tek başına atlatmaya çalışmış, ne kadar üzülmüştür hiç düşündünüz mü? Haliyle sizinle arasına mesafe koymuştur ve evet abartıyor olabilirsiniz, evlat kaybı muhakkak zordur bunu yaşayan bilir ancak onu hiçe saydığınız için abartmış olabilirsiniz. Şimdi destek sırası sizde, lütfen eşinize sarılın ve birlikte atlatın. Umarım sağlıkla ve sağlıklı bir şekilde yeniden evlat sahibi olursunuz
 
Acı ikinizin de acısı basın sağolsun bebeğini kaybettin ama esin yanında yine bebeğin olur
Davranışlarinla esini kaybetme canım
Gecicek bu günler insanlar bu hayat da çok acılar çekiyor bu ikinizinde sınavı
 
Biz de tup bebek yaptiriken esimde hicbir heves ,heyecan yoktu.oyle bisey yaptirmiyoruz gibi davraniyordu
Ama negatif sonuc alinca kendisi bende cok uzuldu
Hickirarak agladi
Cok sasirdim esimi oyle gorunce
Tedavi olurken hic sevincini belli etmedin ama simdi cok uzuldun neden dedigimde,
Ben duygularimi icimde yasiyorum sana belli etmedim dedi
Esiniz degismedi bence acisini yasiyor
Emin olun en az sizin kadar uzgun.erkekler boyle esimden biliyorum.
Allah sabir versin
 
Cokmucokolduk .!.:
ne hastasıydı canım ,:KK43:
Genişletmek için tıkla...

Bobrek hastasi+ zihinsel gerilim. Akraba evliliginden dolayi. Iki kuzenim evlenmisti. 4 cocuklarindan 3 u hasta dogdu. 2 si öldu, 1 ide( yani 9 ysindaki)son gunlerini guzel gecirmesi icin onu mutlu etmeye calisiyorz.
Oyle yani.
 
sapsik58 .!.:
Bobrek hastasi+ zihinsel gerilim. Akraba evliliginden dolayi. Iki kuzenim evlenmisti. 4 cocuklarindan 3 u hasta dogdu. 2 si öldu, 1 ide( yani 9 ysindaki)son gunlerini guzel gecirmesi icin onu mutlu etmeye calisiyorz.
Oyle yani.
Genişletmek için tıkla...
Rabbim yardim etsin bende hasta bi bebeğe hamileyim ... Yapacak hic birşey yok
 
İnsan evlendiği zaman kocasıyla birlikte yaptığı şeylerden sonra nedense aynı şeyleri hissetmek istiyor. Ama insanların duyguları vE tepkileri tahmin edilemiyor

Sen haklısın ama eşinde haklı. Sen 10 gün ağlıyorsun diye onun Da 10 gün ağlamasını bekleyemezsin.... (sevinme konusunda da durum bu)

Allah sabır, yardımcın olsun.
 
melebaaa .!.:
kızlar merhaba . 1ay önce 4aylık bebeğimi kaybettim. İlk gebeliğimdi ve 2yıl uğraşlar sonucu zor hamile kaldım . Psikolojim berbat bir durumda haliyle . Gerçekten güçlü bi insanımdır çevremdeki herkes söyler bunu . Kimsey birşey belli edemem üzülsem bile kendi içinde üstesinden gelirdim . Ama bu cok değişik bi acıymış nasıl başa çıkacağımı bile bilmiyorum hep şükrediyorum en azından hamile kalabiliyorum çözümü olan bi sorun vs bunları biliyorum ama bu kalbimdeki ağırlık hiç geçmeyecek gibi geliyor . Duramıyorum ağlıyorum deliriyorum bazen bazende cok sakin hayattan bi beklentisi kalmamıs gibi çaresiz hissediyorum.

Eşim hamileliğimin başından beri prenses gibi davrandı bana hakkını yiyemem düşük yaptığımda korktu benim için çünkü bebekle birlikte ölecek kadar kan kaybettim . 1hafta yine el üstünde tuttu beni güldürmeye çalıştı hep dışardaydık .ama 20gündür değişti benden olabildiğince uzak duruyor gibi . Bunaltıyorum onu da farkındayım sürekli yanımda olsun istiyorum ondan baska kimsem yokmuş gibi . Bebek konusunda abarttığımı düşünüyor artık düzelmem gerektiğini söylüyor bense elimde olmayan bişey olduğunu anlatmaya çalışıyorum . Kırılıyorum söylüyorum cevap hep abartma oluyor .

Sorun ben de mi gerçekten ? Yani bu geçmesi uzun olan bişey mi ? Evliliğimden soğuyorum kocamdan soğuyorum . Hormonlar mı yapıyor bunu ? Nasıl düZelicem nasıl düzelticem hayatımı ?
Genişletmek için tıkla...
Canim soyle dusun o cocuk dogabilirdi sen ona deliler gibi alisip asik olup ondan sonra kaybedebilirdin ya da cocugun sakat dogabilirdi evlat acisi kadar agir bir sey yok kendini toplamaya ve pozitif dusunmeye calis gerekirse psikolojik yardim al
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

C
Gerçek NARSİST nedir, anlatıyorum.
33 34 35
Yorumlar
688
Görüntüleme
193K
2 yuregim 1 kalbim
2
A
  • Kilitli
Eşimin Ailesiyle Sorunlarım ve Bebeğim
7 8 9
Yorumlar
168
Görüntüleme
43K
Beyazcicekkk
B
Back
X